66 De arts zei: in dit
soort situaties is je
geestelijke kracht
bepalend voor hoe
je eruit komt
66 Als Piet en ik in het
ziekenhuis komen,
zeggen ze: daar
komt ons
wondertje weer!
40 ZEELAND
VIJF JAAR NA DE MEXICAANSE GRIEP
Als in de nacht van 31 december op 1 januari de klok
twaalf slaat, begint voor Mary en Piet Sterrenburg een
nieuw leven, hebben ze besloten. Vijfjaar geleden
eindigde hun oude: toen Piet werd opgenomen met de
Mexicaanse griep.
O ironie. De dag voor
dat Piet ziek werd,
waren ze de griep
prik gaan halen.
Piet heeft diabetes,
Mary COPD: ze be
hoorden tot de risi
cogroepen, maar waren verder goed ge
zond. Mary: „De volgende morgen
kwam Piet naar beneden en zei: 'Ik ga
vandaag niet naar mijn werk. Ik heb
pap in mijn poten. Dat was vreemd,
want hij was bijna nóóit ziek."
Piet gaat in een stoel zitten. Mary ver
trekt naar haar werk. Als ze om zes uur
thuis komt, zit hij er nóg.
Piet: „Ik durfde niet te gaan liggen. Ik
was benauwd, ik wist: als ik nu ga lig
gen, sta ik niet meer op."
Mary: „Het voelde niet goed. Tien mi
nuten later heb ik de huisarts gebeld."
Om 19.30 uur stelt de huisarts in Goes
de vermoedelijke diagnose: Mexicaanse
griep, ofwel nieuwe influenza H1N1,
ook wel varkensgriep genoemd. Om 20
uur is Piet op de eerste hulp, om 23.15
uur die avond ligt hij op de Intensive
Care van het Admiraal De Ruyter Zie
kenhuis.
In de meeste gevallen kent de Mexi
caanse griep een mild verloop en duurt
drie tot zeven dagen. Het gevaar
schuilt in de complicaties, die zeer ern
stig kunnen zijn. Bij Piet treedt de Wet
van Murphy in werking. Alles wat mis
kan gaan, gaat mis. Op het moment
van opname heeft hij al een dubbele
longontsteking. Piet gaat in quarantai
ne. Zijn kamer is alleen toegankelijk
via een luchtsluis en bezoekers moeten
speciale, beschermende pakken aan. Er
wordt bloed afgenomen om zekerheid
te krijgen en jawel: zowel Piet als Mary
blijken besmet. „Maar ik had er geen
last van", zegt Mary. De incubatietijd
van Mexicaanse griep is twee tot vier
dagen. Piet moet toen hij de griepprik
kreeg al besmet zijn geweest. Mary legt
uit wat er dan gebeurt: „Het virus prikt
je longblaasjes lek, zodat de longen vol
lopen met longvocht. Met als gevolg
dat je dreigt te stikken."
Vanaf dan wordt het ziekenhuis hun
tweede huis. Niets blijft Piet bespaard,
bij elke stap van zijn genezingsproces
lijkt een nieuwe complicatie op te dui
ken. Mary begint een dagboek. 17 no
vember: opname, dubbele longontsteking,
aan de beademing. 21 november: in coma
gebracht. 7 december: longbloedingen, re
animatie.
Terwijl zij af en aan loopt en het verple
gend personeel verwent (elke woens
dag bonbons en koek, elke zaterdag ge
bak of een saucijzenbroodje), verblijft
haar man in een wereld van hallucina
ties en levensechte dromen. Piet: „Ooit
schrijf ik er een boek over. Alles had
een betekenis, heeft nieuw licht gewor
pen op mijn leven. Ik heb dingen ge
zien die ik niet kan hebben gezien. In
die periode ben ik overgebracht naar
het Universitair Ziekenhuis Antwer
pen, het UZA. Achteraf zei ik tegen Ma
ry: ik weet hoe mijn verpleger eruit
zag. Ik weet hoe de entree eruit zag,
waar het hokje van de verplegers was,
dat er een bouwkraan voor het raam
stond. Later ben ik teruggeweest in
Antwerpen. En inderdaad, dat hokje
was daar, en in de tijd dat ik er lag
stónd er een kraan. Alleen die entree,
die was heel anders. Toen ik in Leiden
een hartoperatie moest ondergaan, her
kende ik gelijk die entree. Precies zoals
in mijn droom. Terwijl ik nog nooit in
het ziekenhuis daar geweest ben." De
hartproblemen waren het gevolg van
45 DAGEN IN COMA
de longproblemen, legt Piet uit. „Dat
hart kreeg enorm op z'n sodemieter,
plat gezegd. Hart en longen kregen ru
zie. En daarna kregen hart en nieren ru
zie. Er is een soort van nierfalen ont
staan."
De handtekeningen zijn gezet: vanaf 1
januari neemt Piet officieel afscheid
van zijn werkgever. „Ik heb het gepro
beerd, maar het ging niet meer." Een
goed moment om een dikke streep te
zetten onder de afgelopen vijfjaar. Op
het oog rustig zitten ze tegenover el
kaar, aan de tafel in de huiskamer. Tus
sen hen in hangen beladen gedachten
en emoties die nog amper uitgespro
ken of verwerkt zijn. De confrontatie
met de dood, het besef dat de geest
sterk kan zijn maar zomaar in de steek
kan worden gelaten door je lichaam, is
hard aangekomen. Piet heeft het over
leefd, de 25 kilo die hij verloor zit er
weer aan, maar op de achtergrond is de
angst gebleven dat het noodlot weer
toeslaat. Mary: „Wij gingen graag op va
kantie. Dat kan nog steeds, maar we
moeten altijd in de buurt zijn van een
ziekenhuis dat zijn ICD kan uitlezen.
Dat is een pacemaker en AED in één,
voor mensen met gevaarlijke en on
voorspelbare hartritmestoornissen."
Piet, droogjes: „Ik kan niet meer dood
gaan. Als ik een hartstilstand krijg,
wordt ik automatisch gereanimeerd."
Vier keer daags slikt hij pillen, in totaal
twaalf soorten. „Ik ben gewoon huis
man geworden. Doe boodschappen,
kook, ga fietsen. Alles wat je doet is the
rapie, in wezen."
Op tafel staat een beeld van twee men
sen die elkaar omarmen, gemaakt door
cliënten van Gors. Een kleinere versie
daarvan hebben Mary en Piet aan al
het verplegend personeel geschonken
waarmee ze te maken hebben gehad.
Alle specialisten kregen een blauw ge
glazuurd herinneringsbord. Maar één
ding hebben ze wel geleerd, de afgelo
pen vijfjaar: iemand die ziek is, heeft
niet alleen goede medische zorg nodig,
maar ook professionele geestelijke
steun. Mary: „Wat dat betreft hebben
we enorm veel gehad aan een bedrijfs
maatschappelijk werker van Rijkswa
terstaat, en aan de geestelijk verzorger
van het ADRZ. Altijd als je hem nodig
had, stond die man naast je."
Geveld door de
Wet van Murphy
Piet Sterrenburg
Mary Sterrenburg
door Ondine van der Vleuten
Piet Sterrenburg wordt op 17 november
2009 met een dubbele longontsteking
opgenomen op de Intensive Care (IC)
van het ADRZ. Bijna zeven maanden la
ter, op 3 juni 2010, mag hij naar huis.
Van de 160 ligdagen brengt hij er 65 op
de ic door, waarvan 45 in coma.
Sterrenburg is het eerste Zeeuwse
slachtoffer van de Mexicaanse griep, ge
paard gepaard gaande aan ernstige com
plicaties.
Als gevolg van de longontstekingen ont
staan er hartproblemen (o.a. hartritme
stoornissen en defecte aorta-klep).
Als gevolg van de hartproblemen krij
gen zijn nieren het moeilijk.
Als gevolg van de coma ontstaat 'Criti-
call Illness Polyneuropathie', met uitvals-
verschijnselen over de hele linkerzijde
van het lichaam.
Dagelijks slikt hij twaalf medicijnen.