Diversiteit in De Cabaretpoel
met jong aanstormend talent
Volgende album van Those Metal Boys With
Their Metal Toys duurt geen tien jaar meer
UIT 3
Nederland barst uit zijn voegen van
het cabarettalent. Daardoor is het
zo druk op de Nederlandse podia
dat het voor nieuwe talenten moei
lijk is aan optredens te komen en zich te ont
wikkelen", zegt Tim van der Sluijs. Hij is de
motor achter De Cabaretpoel, die woensdag
to december met vier deelnemers een avond
vullend programma brengt in de Truffino-
zaal van de Blaauwe Hoeve in Hulst. Voor dit
project selecteert Van der Sluijs (zelf oud-ca
baretier en nu regisseur en coach) elk jaar
vier tot zes cabaretiers die hij talentvol vindt
en graag met hun ontwikkeling wil helpen.
Hij biedt ze regie, coaching, begeleiding en
stimulans om nieuw materiaal te ontwikke
len. Onder het motto 'Vier keer leuk' wordt
de avond in Hulst woensdag verzorgd door
Jasper Dijkema, Marco Lopes, Robin Koek en
Kitty Goemaat. Zij verzorgen ieder een optre
den van 25 minuten met elk een eigen the
ma. Jasper twijfelt tussen zijn talenten: lied
jes maken, verhalen vertellen of een act met
zijn hond? Marco staat stil bij het 'moeten' in
de huidige maatschappij en vraag zich af dat
wel moet. Volgens Robin kan het leven veel
brengen als je niet de gemakkelijkste weg in
slaat, maar hij wil zijn belevenissen wel met
iemand delen. Kitty is op weg naar haar ei
gen geluk, maar kan wel wat hulp gebruiken
bij het vinden van de juiste balans.
Bij de voorbereiding experimen
teerde Pannekeet met nieuwe me
lodische concepten. „Ik was al een
tijdje bezig met het bestuderen
van contrapunt", zegt de bassist.
„Dit inspireerde me om uit te
gaan van twee melodieën die
langs elkaar bewegen. Het stuk
'Field Division' is een stuk dat be
staat uit twee lijnen die je in het
begin hoort. Dit is het vertrek
punt voor de compositie. In plaats
van één melodie die geharmoni
seerd wordt door akkoorden ben
ik uitgegaan van twee lijnen die
harmonie en beweging suggere
ren." Pannekeet houdt er van als
muziek in het moment ontstaat,
wanneer musici intuïtief spelen.
Daarom liet hij in de composities
bewust veel ruimte om te impro
viseren. „De compositie is het ver
trekpunt voor de improvisatie. Al
hoewel sommige dingen gedetail
leerd uitgewerkt zijn is er alle
ruimte om de grenzen van de
compositie te verkennen. Daar ge
beuren elke keer nieuwe dingen.
Sommige stukken zijn ook, door
dat we het vaker spelen, aan het
evolueren. Heel spannend. Ook
gaan we vaak vrij om met de
vorm van het stuk."
De muziek werkt ook echt het
best met deze musici, het is een
delicaat evenwicht., zo onder
streept Pannekeet. „Als er iemand
anders meespeelt verandert de ba
lans. Dat is logisch. De band en
het geluid ontwikkelen zich heel
goed. We spelen niet veel, omdat
we ook niet alles doen."
Dat het niet een tijdelijk project
is blijkt ook uit de setlijst. Daar
staan ook nieuwe stukken op.
„En, het idee is om in 2015, als
Jeroen klaar is met zijn boy Edgar
jaar, weer een nieuwe cd met de
ze groep te nemen. Het begon als
een initiatief van mij. Vandaar
ook onder eigen naam. Maar het
is een echte band geworden. Ik ga
het omdopen tot On-quartet
denk ik. Zo werd de band in Bel
gië een keer genoemd, dat vond
ik wel mooi eigenlijk."
In de tijd dat metal als snoeiharde versie
van rock zijn intrede deed, ontdekte gita
rist en zanger Luc Coene uit het Vlaamse
Assenede zijn liefde voor een uitvinding uit
1927; de metalen of resonator gitaar van de
naar de VS geïmmigreerde Oost-Europeaan
John Dopyera. Die vinding opende voor de
nog jonge Coene een nieuwe wereld. Vol
overgave dook hij in het tijdperk dat als ba
kermat geldt voor vrijwel alle blues, folk,
swing, jazz en populaire muziek. Hij vond in
zijn woonplaats de muzikale vrienden die
hem met hetzelfde enthousiasme op die ont
dekkingsreis vergezelden. De antieke meta
len instrumenten en bijbehorende antieke
muziek kregen een functie in het musiceren.
Een nieuwe band was geboren en de bijbeho
rende naam 'Those Metal Boys With Their
Metal Toys' eigenlijk niet meer dan logisch.
Het eerste optreden kwam al in 1976. Vele
optredens volgden en niet zelden stonden er
metalfans klaar om headbangend uit hun
dak te gaan. „Die druipen na het eerste num
mer voor een deel wel af. De orkaan van ge
luid uit een muur van boxen blijft bij ons
uit. Maar niet zelden hebben we voor een
aantal van hen ook een inspirerende ontdek
king kunnen ontvouwen." En dat ontdekken
is voor Luc Coene en zijn vijf bandleden ook
na bijna 30 jaar nog steeds de vlam die de be
vlogenheid brandend houdt.
„Achter de geboorte van de resonator gitaar,
de dobro, hawaiian steel guitar, lapsteel en
ukeleles en mandolines met een metalen om
hulsel gaat een wereld van muziek schuil.
Dat gaat terug tot eind negentiende eeuw.
De metalen instrumenten komen meer naar
de voorgrond. De klank is wat harder en ru
wer dan de houten voorgangers. Dat levert
een dominantere rol op in de klankkleur van
de muziek in bijvoorbeeld jugbands of vau
deville orkesten. Evengoed blijft het een
akoestisch instrument en dat zorgt weer
voor een aandoenlijk zoete klank." Coene
vertelt over zijn passie als een musemdirec-
teur, maar is tegelijkertijd de man die met
zijn bandleden dat museum van een muzika
le inhoud voorziet. Behalve drie gitaristen
hebben ook een bassist, violist, ukele- en
mandoline speler en een zangeres een plek
in de band.
„We gaan niet voor het meest bekende werk
uit die periode. Jazz klassieker 'Sweet Geor
gia Brown' bijvoorbeeld beschouwen als te
populair hoeveel interessante versies er van
dat nummer ook zijn. Hetzelfde geldt voor
een muzikant als Leadbelly. We gaan het
niet uit de weg als het publiek er om vraagt,
maar liever werken we in themavorm en kie
zen voor een pionier op de slide gitaar als Ca
sey Blill Weldon.
De Metal Boys zijn niet zomaar conservators
van muziek. Met respect voor de originele
versies laten ze de muziek fris klinken.
„Vaak is er geen bladmuziek, we gaan af op
ons gehoor en laten vervolgens de originelen
bij het uitwerken links liggen. Pas als we
een versie hebben die ons bevalt luisteren
we weer en merken hoe dicht we die authen
tieke sfeer zijn benaderd."
Na tien jaar toeren langs kroegen, zalen en
festivals verscheen in 2001 het album 'Feels
Like Stepping Out', tien jaar later kwam
'Boodle Am Shake' op de markt. Beide al
bums genereerden veel radio airplay en nog
meer optredens. „We dachten dat een al
bum in de tien jaar moet volstaan. Het gaat
om de optredens, contact met publiek en
zelf nieuwe ontdekkingen doen. Maar nu we
op leeftijd raken en nog zoveel muziek heb
ben ontdekt die we ook wereldkundig wil
len maken is een nieuw album bijna urgent.
Het zal geen tien jaar duren", belooft Coene.
;7 '->4» Mk&i- (ioLw"
DONDERDAG 4 DECEMBER 2014
Logo voor het 'Aanstormend jonge talent' bij project De Cabaretpoel
Woensdag 10 december, Truffinozaal, Blaauwe
Hoeve, Hulst, 20.00 uur.
open
Bezetting: Udo Pannekeet (bas), Erwin
Vann (saxofoon), Pascal Vermeer
(drums), Jeroen van Vliet (piano)
Zondag 7 december, Porgy en Bess,
Terneuzen. Aanvang 15.30 uur.
door René de Dreu
Those Metal Boys With Their Metal Toys treedt za
terdagavond 6 december op in Razzmatazz
Oost-Souburg.
I'-*■ - -y j- 7
Luc Koene (met rode jasje in het midden), gitarist van Those Metal Boys With Their Metal Toys.
