10 SPECTRUM
e neemt meteen de
regie in handen. Op
een charmante ma
nier. Of we elkaar
met je en jij aanspre
ken of met u? „Je zegt
het maar", moedigt
ze me aan. Haar ogen kijken me in
dringend aan, nieuwsgierig naar wie
ze voor zich heeft. Haar rustige lach
sluit elke vorm van dominantie uit. Ja-
nine van den Ende (58) doet alles om
het haar gast naar de zin te maken.
Met simpele handgebaren en vragen.
Of ik wat wil drinken? Een koekje mis
schien? Nog een glaasje water? En:
„Zullen we eerst een rondje lopen?"
We treffen elkaar in Theater an der
Elbe in Hamburg. De nieuwste aan
winst van Stage Entertainment met
plaats voor 1.850 gasten. Ontworpen
door de Nederlandse architect Arno
Meijs. „Hij begrijpt wat wij mooi vin
den." Een enorme glazen pui aan de
voorkant. Binnen grote, witte muren
die Janine van kunst voorziet. De fo
to's van Erwin Olaf, die zij liet ma
ken, spatten van de muur.
We lopen de enorme trap op naar de
eerste verdieping. Rode vloerbedek
king. Fenomenaal uitzicht op de Elbe.
Ze twijfelt. Hangt en staat alles goed?
Heeft ze de juiste keuzes gemaakt?
Wat zullen de Duitsers ervan vinden?
„Ik kreeg het niet in de-vingers", ver
telt ze. „Het zijn grote muren. Dat
maakte me heel lang onzeker over dit
project. Maar toen Joop voor de eerste
keer kwam kijken, wist ik: het is oké.
Ik heb hem in tijden niet zo enthou
siast gezien."
Duitsers zijn heel kritisch, weet ze uit
ervaring. „Ik ben bang dat ze het af
keuren. Vorige week had ik nog het ge
voel van: als we het overslaan, slaan
we het over. Ik heb hier twee jaar aan
gewerkt. Ik voelde me lang onzeker,
ben angstig geweest en emotioneel.
Het is een creatieve prestatie, dus dan
mag je je wel even wiebelig voelen."
Zoiets als acteurs die na een lange re
petitieperiode voor het eerst de con
frontatie met het publiek aangaan?
door Martin Hermens
