Vroeger schilderde hij doelpunten, nu schildert hij doe
ken. Micha Radojewski (37 jaar uit Kloetinge) liep op
het wankele pad van profvoetballer, maar sloeg af om
schilder te worden. Huisschilder van beroep, kunstschil
der als hobby.
40 ZEELAND
MICHA RADOJEWSKI, PORTRET
Als teenager maakte Micha Ra
dojewski vier keer in de
week de reis van Goes naar
Breda om bij NAC te voetbal
len. De eindeloze uren in de
trein werden verlicht door
het uitzicht. Zijn ogen speur
den de stations af, de viaducten en blinde mu
ren op zoek naar graffiti. De kleurrijke letter
kunst prikkelde zijn fantasie en inspireerde
hem om zelf te schetsen en te smeden.
„Naast voetballen is tekenen van jongs af aan
mijn hobby geweest. Ik was vooral veel met
letters bezig. Graffiti vond ik zéér boeiend. Ik
heb het nooit illegaal op muren gedaan hoor,
maar vooral in schriften en op losse papier
tjes. Op verzoek heb ik één keer een graffiti
'in het wild' gemaakt. Dat was op een muur
bij het station in Goes, voor een overleden
ploeggenoot."
„Ik had al lang de ambitie niet meer om prof
voetballer te worden. Ik speelde voor mijn ple
zier in het tweede van Kloetinge. Net als
Frank Bouwmeester. We speelden tegen Wolf-
aartsdijk. Ik kwam aangelopen van een ander
veld, toen Frank op het veld getroffen werd
door de bliksem. Ik zag het voor mijn ogen ge
beuren. Een kaarsrechte lichtflits van boven
naar beneden."
„Frank heeft het niet overleefd. Verschrikke
lijk. Dat heeft een enorme impact gehad.
Vrienden vroegen of ik samen met iemand an
ders een graffiti voor Frank wilde maken op
een muur bij het station. Dat hebben we ge
daan. Achteraf hoorden we dat Franks ouders
langs waren gekomen toen we bezig waren. In
een e-mail bedankten ze ons. Die mail bewaar
ik voor altijd."
„Ik ben ooit als zevenjarig mannetje gaan voet
ballen, bij w Goes. Gewoon omdat ik het leuk
vond. Ik had geen hoger doel. Ik had niet het
idee om profvoetballer te worden. Op een ge
geven moment blijk je aardig te kunnen voet
ballen - maar ik was geen Van Basten ofzo
hoor - en dan kom je vanzelf in dat traject van
profvoetballer terecht."
„Met schilderen ging het eigenlijk precies het
zelfde. Ik maakte cartoons voor de nieuws
brief van het schildersbedrijf waar ik werkte
en daar kreeg ik positieve reacties op. Mensen
zeiden dat ik er meer mee moest gaan doen.
Toen ben ik op doek gaan schilderen. Gewoon
omdat ik het leuk vond, niet met het idee om
beroepskunstenaar te worden."
„Ik begon zonder vooropgezet plan. Ik legde
een doek neer, goot er verf overheen, pakte
het vast en wiegde het heen en weer. Na een
tijdje ontstond er een hoofd op het doek en
vandaaruit ben ik verder gegaan. Het was een
kwestie van proberen en door van alles te pro
beren heb ik mezelf verder ontwikkeld."
„Toch blijft het een gevecht. Maak je wat je
zelf leuk vindt of wat anderen leuk vinden?
En wat is leuk? M'n vrouw Samantha en mijn
ouders zeggen al gauw dat ze iets mooi vin
den. Maar ja, dan krijg je het Voice of Hol
land-effect. Mensen in je omgeving zeggen
dat je mooi kunt zingen, maar vinden de ken
ners dat ook? Dat blijft moeilijk, zeker als je in
opdracht schildert."
„Mijn zwager is fysiotherapeut in Middelburg.
In het begin heb ik wel 's werk in zijn wacht
kamer opgehangen en ben er zelf gaan zitten.
Als er iemand zat te wachten, zei ik dan:
'Mooi schilderij, hè?'. Fantastisch de reacties
die je dan krijgt. 'Dat kan ik ook' zei iemand.
Ik heb maar niet gezegd dat ik het had ge
maakt. Uiteindelijk heb ik zo toch een aantal
werken verkocht."
„Tegenwoordig probeer ik m'n ideeën wel 's
op facebook uit. Dan zet ik er een schets op en
wacht de reacties af. Maar ja, als je veel reac
ties verwacht, komt er soms niks. En anders
om. Uiteindelijk moet je dicht bij jezelf blij
ven. Je kunt er allerlei moeilijke theorieën op
loslaten, maar uiteindelijk vinden mensen het
leuk of niet. Meer is het niet."
„Ik wil met mijn schilderijen een verhaal ver
tellen. Niet dat mensen na één keer kijken uit
gekeken zijn. Ik gebruik verschillende materia
len om dat voor elkaar te krijgen. Ik meng bij
voorbeeld wel 's expres verf op waterbasis met
terpentine. Door een chemische reactie ont
staat er dan iets. Ik gebruik ook kit om diepte
te creëren, maar ook karton, cd's, lichtjes, ei
genlijk van alles."
„Ie kunt mijn werk figuratief en vrolijk noe
men. Ik heb tot nu toe veel figuren geschil
derd en eigenlijk zijn ze allemaal vrolijk en
kleurrijk. Dat is niet bewust, dat gebeurt ge
woon. Misschien komt het doordat ik vrolijk
van aard ben. Schilderen is mijn uitlaatklep.
Maar het is niet zo dat als ik een rottijd heb, ik
dan depressieve dingen ga maken."
„Er zijn mensen die m'n werk kinderlijk vin
den. Prima. Dat kun je ook van de Co
bra-groep zeggen. En kijk naar Herman
Brood. Hij was een rebel met zijn gekrabbel
en de snelheid waarmee hij dat deed. Hij leg
de een doek neer, kwakte er verf op, er kwam
Na een
tijdje
ontstond er
een hoofd
op het doek
en
vandaaruit
ben ik
verder
gegaan
een klant binnen, Brood vroeg 6ooo gulden
en kreeg het ervoor. Hij zette de kunstwereld
zo een hak."
„Banksy is ook zo iemand. Hij steekt de draak
met de kunstwereld, maar zijn doeken zijn
wel miljoenen waard. Hij geeft bestaand werk
een nieuwe dimensie. Hij plaatst een gevechts
helikopter in een middeleeuws landschap
schilderij, een vlammenwerper op Mona Li
sa's schouder of geeft een stenengooiende de
monstrant een bos bloemen in zijn hand."
„Dat tegendraadse staat me aan. Niet als ande
ren willen zijn. Dat probeer ik ook. Maar om
mezelf nu een kunstenaar te noemen.Ik
vind het een nogal beladen term. Er zijn men
sen die zich kunstenaar noemen, terwijl die
dat in mijn ogen niet zijn. Ik ben huisschilder
van beroep, daarmee verdien ik mijn geld. Op
doek schilderen is voor mij een hobby. Ben je
dan een kunstenaar?"
„De creativiteit zit wel in me, denk ik. Ook als
voetballer al. Ik was een rechterspits, snel en
hield van trucjes en een mannetje passeren. Ik
heb bij best veel clubs gespeeld en toen ik bij
NAC en FC Antwerp speelde, wilde ik ook
prof worden. Dat dat niet is gebeurd, is jam
mer maar meer ook niet. Ik heb nergens spijt
van, want ik heb een mooie, leerzame tijd ge
had."
„Als je op jonge leeftijd een paar keer in de
week alleen met de trein naar Breda moet,
word je vanzelf een stuk zelfstandiger. Ik heb
er ook leren opkomen voor mezelf. De voetbal
wereld is nu eenmaal een aparte wereld. Kei
hard, mensen gaan soms over lijken. Bij een
profclub werkt het zo: voor jou tien anderen.
En zo zit ik niet in elkaar."
„Op mijn zeventiende speelde ik in België bij
Beerschot. Toen was ik op mijn best. Op oude
foto's kun je zien hoe afgetraind ik toen was.
We speelden tegen Anderlecht en Club Brug
ge en ik was topscorer van de competitie. Ik
kreeg van Beerschot mijn eerste profcontract
aangeboden. Maar toen ging de club failliet en
ging het contract niet door. Dat was wel zuur.
Wie weet hoe het was gelopen, als de club
niet failliet was gegaan."
„Ik heb het daarna nog bij RBC in Roosendaal
geprobeerd, maar op een gegeven moment be
sef je dat het hem niet gaat worden. Ik was on
dertussen begonnen met een schildersoplei
ding en daar had ik het best druk mee. Mede
door de nodige blessures ben ik gestopt met
voetballen en heb toen eigenlijk zes jaar geen
bal aangeraakt. Ik was er klaar mee."
„Bij Kloetinge ben ik daarna in lagere teams
Micha Rado j ewski laat
het gewoon gebeuren
door Rudy Boogert
Micha Rado
jewski werd ge
boren op 6 sep
tember 1977 in
Goes. Opge
groeid in 's-
Heer Hendriks
kinderen. Voet
balde bij Goes,
Vlissingen,
NAC, FC Ant
werp, Beer
schot, Kapellen,
Veere, RBC,
SSV'65 en Kloe
tinge. Rondde
in Goes zijn
schildersoplei
ding af en ging
in loondienst.
In 2007 trouw
de hij met Sa
mantha Saija.
Richtte in 2013
zijn eigen schil
dersbedrijf op,
Rado Schilder
werken. Woont
samen met Sa
mantha en
hond jazz in
Kloetinge. Expo
seert momen
teel in het Ce
derhof in Kapel-
Ie.
