Na de
bevrijding
breekt de
oorlog uit
44 Ik ga mijn tijd niet
verspillen aan het
veranderen van
mensen met vastge
roeste waarden
46 DIZZIE
Dizzie ai Ga naar Dizzie.nl
en
titels op
Ook leesclubs
actief op Dizzie
Auteurs en musici
vormen mooie duo's
Maarten is 11 als de oorlog begint.
Zijn vader is bij de NSB, maar
thuis wordt hij beschouwd als so
cialist. En wat is er fout aan om te
denken dat alle mensen gelijk
zijn? Op school weten de kinde
ren wel wat er fout is aan NSB'ers
en Maarten wordt mikpunt van
gruwelijke pesterijen. Steeds va
ker blijft Maarten weg van school
en zoekt hij het isolement. En
langzaam druppelt het gif van de
indoctrinatie door in de aderen
van de kwetsbare jongen. Als hij,
tot trots van zijn vader, wordt toe
gelaten op de 'Hitlerschool', voelt
hij zich dan ook thuis. Onder ge
lijkgestemden op een veilige plek.
Als Maarten 19 is en studeert,
krijgt hij een relatie met Hanne.
Zij is benieuwd naar zijn verle
den en wil weten hoe haar vriend
je zich toch zo heeft laten bedon
deren door ouders die aan de ver
keerde kant stonden.
Het is ongelooflijk bijna dat een
auteur die tot nu toe kwam met ti
tels als Heej Sgatje of Bitch! zo'n
wonderschoon en indrukwek
kend verhaal heeft kunnen schrij
ven. Elke dag een drup
pel gif mag hier en daar
een beetje tell in plaats
van show zijn, Wilma
Geldof heeft een be
langrijk verhaal ge
schreven. Door Maar
ten als 19-jarige na de
oorlog te schetsen en
als 11-jarige in het
NSB-gezin, voel je zijn
strijd op vele manie
ren. Hij is een buiten
beentje, verschoppe
ling en wil graag er
gens bij horen. Als jon
gen hoort hij alleen bij
het gezin waarin hij op
groeit. De buitenwe
reld keert zich tegen
hem. Om Hanne en
haar liefde te behou
den, moet hij de waar
heid onder ogen zien,
die als tegengif begon
nen was door te dringen.
'Ik zie, ik zie...' zegt ze traag, 'wat
jij niet ziet...' 'En het zijn er
miljoenen.' Dit soort zinnen ma
ken Elke dag een druppel gif tot
een pijnlijk en ontroerend boek.
Over een jongen die uiteindelijk
hetzelfde doet als iedereen: op
groeien en zich ontworstelen aan
zijn milieu en zijn ouders.
Dat er op haar uiterlijk
wordt gelet, Sophie Kin-
sella (44) is er inmid
dels wel aan gewend.
Met haar Shopaholic-se
rie over de koopzieke
Becky Bloomwood be
geeft ze zich in een wereld waarin alles
lijkt te draaien om beauty, peperdure merk
kleding en de looks. Deze vrijdagmiddag
in Amsterdam draagt ze het luchtig. Ze
heeft stijl, zo veel is duidelijk als ze voor
het interview uit haar hotelkamer komt.
Straks twee optredens voor televisie, haar
jurk is er op uitgezocht. Haar haren noncha
lant met een clipje in haar nek opgestoken.
Ze moet straks toch eerst in de schmink.
„Gaan we de regen in?" Dan pakt ze nog
snel even haar jas. Om 'm tijdens het ge
sprek niet meer uit te doen. „Koud!" Maar
het moet gezegd, hij staat haar prachtig.
Uiterlijk vertoon. Later zal ze zeggen dat
haar boeken daar misschien over lijken te
gaan, maar alleen voor wie oppervlakkig
leest. Wie beter kijkt, ziet meer.
En met een pokerface is ze snel een veron
derstelde vraag voor. „Of ik er ook zo uit
zie als ik schrijf? Nou. Niet, eigenlijk. Ik
schrijf nog net niet in pyjama. Maar als ik
dat zou doen, zou het een heel leuke zijn."
Schaterlach. De toon is gezet. De vooroorde
len die ze doorgaans ontmoet in één klap
weggevaagd. Hier zit een dame die er haar
schouders over ophaalt. Er geen geheim
van maakt dat ze met haar frêle gestalte en
meisjesachtig voorkomen wel toevallig
moeder is van vijf. Aan Oxford economie,
filosofie en politiek studeerde en begon als
financieel journalist. Nu de boeken schrijft
die ze zelf zou willen lezen. En het ook
hartstikke leuk vindt om haar lezers te ont
moeten. Dat zijn er veel. Alleen al in de Ne
derlandse vertaling zijn er meer dan drie
miljoen verkocht.
Ze zucht. Het is een behoorlijk schizofreen
bestaan, het leven van een schrijver. Ze is
al een tijdje van huis, om te vertellen over
Shopaholic naar de sterren. In dit deel van
haar serie over Becky Bloomwood verhuist
Becky met'man Luke en dochtertje Minnie
naar Hollywood. Daar probeert ze zich tus
sen de filmsterren en celebreties te wrin
gen om een bestaan als stilist of personal
shopper op te bouwen. En natuurlijk zelf
beroemd te worden.
Het is alweer haar zevende boek in de Sho-
paholic-serie. In ieder deel krijgt Becky een
levensles. Zal ze ooit een verstandige dame
worden? „Ze heeft al zo veel geleerd", zegt
Sophie Kinsella. „Maar als je ooit kunt spre
ken van ouder en wijzer, dan is het hier. Ze
ziet echt een paar waarheden aan het einde
van dit boek. Maar weet je?", ze veert op.
„Ik verwacht zelf ook niet dat ik wijs zal
zijn als ik oud ben. Ik denk dat ik fouten
blijf maken, steeds opnieuw. Becky moet
een reis in het leven maken. Het is onmoge
lijk niet te falen. Mens zijn, betekent fou
ten maken."
Een reis maken. Zelf voelt Sophie Kinsella
zich nu alsof ze deel uitmaakt van een
rondreizend circus. Gisteren Antwerpen,
morgen Kopenhagen. Maar de steden ziet
ze nauwelijks. Door naar Italië, dan terug
naar Engeland, waar ze woont. Oh ja, ze
was ook in de VS en Canada. Tussendoor is
ze nog even thuis geweest. Zwaait. „Hallo,
ik ben jullie moeder!" Ze mochten haar
eens vergeten, lacht ze.
In Antwerpen, gisteren, heeft ze veel met
lezers gesproken. „Er was iemand die mijn
boeken bij zich had in het ziekenhuis. Ze
hielpen haar door een moeilijke tijd, vertel
de zij. Dat soort dingen betekenen veel
voor mij. Mijn boeken kunnen entertainen,
maar als ze echt iemand laten ontsnappen
aan de nare werkelijkheid, is dat ultiem."
Ze zal straks, als ze thuis is en weer gaat
schrijven, eerst even in de decompressieka-
mer moeten, schetst ze. Alsof ze van Mars
komt en op aarde landt. „Alle adrenaline
moet ik kwijt. Me aanpassen aan de rust en
me weer naar binnen richten."
Becky voelt inmiddels alsof ze echt bestaat.
Het leven van haar hoofdpersoon gaat door
als ze niet over haar schrijft. „Ik hoef er al
leen maar in te stappen, de volgende be
dreiging zien en aan de slag."
Toen Sophie Kinsella haar eerste Shopaholic
schreef, had ze geen idee of het zou aan
slaan. „Ik kan me nog goed herinneren dat
mijn verhaal uit de printer kwam. Het was
een biecht vanuit het ongebruikelijke per
spectief van iemand die veel te veel geld
uitgeeft aan uiterlijkheden. Ik dacht echt
dat ik gek geworden was." Ze was overdon
derd door de reacties uit de hele we-
reld.Het idee was iets te doen met de iro
nie dat banken en financiële instituten
hun klanten aansporen om schulden aan te
gaan en hen het mes op de keel te zetten
als ze niet kunnen aflossen. „Creditcards,
winkelpasjes; ze voelen als gratis geld. Ie
geeft te veel uit en daarmee komen de pro
blemen. Dat wilde ik vertellen met het ver
haal over Becky." Dat was nog vóór de cri
sis aanbrak. „Toen het economisch slecht
ging, was dit ineens een belangrijk ge
spreksonderwerp. Bezuinigen of investe
ren. Politici ruziën er vandaag de dag nog
steeds over." Het zat allemaal, zegt ze, al in
haar boeken. „Becky maakt dezelfde ont
wikkeling door. Ja, er zit een boodschap in
mijn boeken. Maar in de vorm van een
grappig verhaal. Dat werkt beter, denk ik."
Becky ziet shoppen als een investering in
de toekomst. Sophie Kinsella heeft in de
loop der jaren een theorie opgebouwd
waarom veel mensen meer uitgeven dan ze
zich kunnen veroorloven. Met een knip
oog: „Ik denk veel na over shoppen, name
lijk." De meeste dingen die wij doen in het
leven, denkt ze, stammen uit de tijd van de
holbewoners. „Hoe leefden mensen in de
prehistorie? Ze gingen naar buiten, zoch
ten spullen en brachten die terug naar hun
grot. Dat kon voedsel zijn, maar ook hui
den of gereedschap. Het was overleven.
Ook al is tegenwoordig alles in een nanose
conde geregeld, die impulsen zitten nog
steeds in ons. Dus kopen we nu dingen die
het leven aangenaam maken. De noodzaak
is vervangen door: stel je voor dat er geen
jeans meer is. Inslaan! Twintig potten ge
zichtscrème. Kopen!" Natuurlijk is dat bela
chelijk, vindt ze. „Maar ik begrijp het wel.
Het is het diepe verlangen in ons om veilig
te zijn."
Het is makkelijk om mensen als Becky te
veroordelen. „Maar iedereen heeft iets
waarvan hij houdt. Laatst was ik in het
huis van een gerespecteerd verzamelaar
van antiek. Toen dacht ik: wat als hij Becky
was, en zijn schilderijen haar schoenen?"
Mensen hebben een dubbele moraal. „Dit
is goed, dat is slecht, dit is waardevol en
dat niet. De een is een verzamelaar en de
ander een shopper. Nou, zo simpel ligt het
niet."
Het is snobisme, denkt ze. Het snobisme
dat Becky in haar boeken niet heeft. Het
snobisme ook waarmee ze soms moet aan
horen dat ze 'dit soort boeken' beter niet
kan schrijven. „Jij hebt aan Oxford gestu
deerd. Je kunt beter, toch?" Nou, voor dit
soort gesprekken heeft ze geen tijd meer.
„Absoluut niet. Ik ga mijn tijd niet verspil
len aan het veranderen van mensen met
vastgeroeste waarden. Ik schrijf liever."
Dizzie is hét online boekenplatform
van dezè krant. Je vindt er nieuws en
interviews, maar je kunt ook zelf een
recensie schrijven en je mening delen
met anderen. Of online je boeken
plank samenstellen en titels kopen.
RECENSIES
'Geen gemakkelijk boek, maar de
quotes van profeten en informatie
over schilders werken verrijkend',
oordeelt een leesclub op Dizzie
over En passant van Esther Kreuk
niet. Lees de recensies op Dizzie.nl
WINTERTUINFESTIVAL
Schrijvers en muzikanten zijn in unie
ke combinaties te zien tijdens het
Wintertuinfestival in Nijmegen op 29
november. Zo gaan Libriswinnaar llja
Leonard Pfeijffer (foto) en rocker Ben
nie Jolink in debat. Zie Dizzie.nl
YOUNG ADULT
door Marjon Kok
GIF
TEGENGIF
Elke dag een
druppel gif
Wilma Geldof
368 blz.
The House of
Books
19,95 euro
Het diepe verlangen
om veilig te zijn
door Marjon Kok
