Arno Boomert ziet zijn 'kindje' eindelijk opgroeien
BUITEN 5
i
B
EP
In deze rubriek volgen we de aanleg en achter
gronden van Waterdunen bij Groede. Kustver-
sterking en aanleg van een groot natuur- en re
creatiegebied gaan daar hand in hand. Van
daag: Arno Boomert, geestelijk vader van Wa
terdunen
Eigenlijk had Arno Boomert eind vo
rige eeuw helemaal niets te klagen
over zijn Napoleon Hoeve bij Bres-
kens. De camping had allerlei facili
teiten, zat vol met tevreden gasten en draai
de als een tierelier. En toch broeide het bij
Boomert. „Ik vond dat we een impuls no
dig hadden. Niet blijven stilstaan, want
dan raak je achterop." En dus bedacht
Boomert een plan voor de uitbreiding van
zijn camping met 40 hectare, en daarom
heen 80 hectare natuur. Al snel haakten an
dere partijen aan. „De provincie had 100
hectare grond in de omgeving in bezit, het
Zeeuwse Landschap had plannen in de
buurt en ik bleek een deel van mijn cam
ping af te moeten staan voor kustverster-
king." Kortom: partijen vonden elkaar,
plannen schoven in elkaar en het idee voor
een natuurgebied met een nieuw recreatie
park ontstond.
Dat niet iedereen stond te springen, is be
kend. Met name grondeigenaren in het be
oogde gebied waren boos. Begrijpelijk,
vindt Boomert. „Die weerstand hebben we
voor een deel over onszelf afgeroepen. Het
idee was: de boeren zijn blij dat ze hun
grond kunnen verkopen. Al die weerstand
en negativiteit, dat had ik totaal niet zien
aankomen. Of dat naïef was? Natuurlijk!
Maar je moet het zo zien: als jij een kindje
krijgt, weet je niet wat die over twintig
jaar doet. Maar je hebt wel ideeën over een
mooie toekomst, en je deelt je kind ook al
lerlei positieve eigenschappen toe. Zo was
het hier ook. Waterdunen is mijn kindje.
Ik zag geen problemen." Dat ook in de re
gio nogal wat anti-geluiden te horen wa
ren, vindt Boomert minder opmerkelijk.
„Weet je, als er eenmaal mensen zijn die
roepen dat ze ergens tegen zijn, sluiten an
deren zich al gauw aan. Het is veel moeilij
ker om ergens vóór te zijn, want dan moet
je goede argumenten hebben en je verdie
pen in de inhoud. Hoeveel van die zoge
naamde tegenstanders denk je dat precies
wisten wat Waterdunen is? Een handvol
misschien."
Maar goed, tijd om vooruit te kijken, vindt
Boomert, die zijn camping overdeed aan
Molecaten en daar nu als freelance advi
seur werkzaam is. „Het wordt zó mooi. En
Waterdunen past prima in de streek. Be
denk nou eens: waar zijn we hier goed in?
Wat zijn de pijlers van het toerisme? Men
sen komen voor rust, strand, ruimte, na
tuur. Nou, als Waterdunen daar niet in
past..." Boomert wil ook best uitleggen wat
Waterdunen niet wordt. „Geen park met
350 witte huisjes op een rijtje. We begin
nen mogelijk met zo'n vijftig tamelijk een
voudige huisjes met enorm veel ruimte er
omheen, midden in de natuur. In Waterdu
nen belééf je de natuur. En ja: daar horen
óók de wuivende tarwe en geploegde ak
kers direct naast het natuurgebied bij."
Ook West-Zeeuws-Vlamingen zijn goed af
met de ontwikkelingen, vindt Boomert.
„Naast de economische component is Wa
terdunen ook gewoon goed voor de leef
baarheid. Afgelopen week is in Groede een
nieuwe huisartsenpost geopend. Denk je
dat die er zpu zijn zonder toerisme? En
straks rijdt er een treintje van Breskens
naar Waterdunen. Daarin kunnen ook
oudere bewoners van Breskens mee, een
toertje langs de kust maken. Fijn toch?"
WOENSDAG 19 NOVEMBER 2014
Amanita rubescens,
parelamaniet
Russula cyanoxantha, regenboogrussula
Rhodocollybia maculata, roestvlekkenzwam
