'Hij gooide steeds
het roer weer om
'Het mysterie
rond Bowie blijft'
'Die falsetstem
is enorm sexy'
10 VERDIEPING
50 JAAR ARTIEST
m
NICO DIJKSHOORN
„Ik heb een al bijna levenslange fascinatie voor Bo
wie. Billion dollar babies was de eerste vinylplaat die
ik kocht Daarna kwam The rise and fall ofZiggy Star
dust and the spiders from Mars. Dat was in 1973. Op dat
moment was Aladdin sane, een opvolger van Ziggy
Stardust, al uit. Hij heeft daarna nog geweldige din
gen gedaan, maar deze plaat wist hij niet meer te
overtreffen. Ik heb hem voor het eerst gezien in
1976 in Rotterdam. Onlangs heb ik nog een doos
met oude muziekkranten OOR gekocht en er zat
een recensie van dat concert tussen. Ik weet dat hij
startte met Station to station en pas na tien minuten
begon hij te zingen.
Het mooie aan Bowie was dat hij continu risico's
nam. Hij had zijn carrière dertig jaar kunnen rek
ken door zichzelf continu te herhalen.
Maar op het moment dat het veilig
werd, gooide hij het roer weer om. Ik
weet nog dat hij in 1975 die soulplaat
Young Americans uitbracht. Ik dacht
echt dat hij gek was geworden, maar
het klonk toch fantastisch. Ook zijn
Berlijn-periode vond ik erg interes
sant.
Daarna is het echt goed fout gegaan.
Bij Glass spider tour (1987) liepen de tra
nen over mijn wangen vanwege dat
achterlijke gedoe als mimespeler. Ik
zag hem later nog in een interview met Jools Hol
land. Toen leek het haast wel stand-upcomedy.
Ik.ben nooit zo geïnteresseerd geweest in de per
soon Bowie. Bij Lou Reed wilde ik weten hoe die
man in elkaar zat, maar bij David niet. Toen hij met
die groep Tin Machine begon, dacht ik dat het wel
goed zou komen. Maar ook dat viel tegen. De single
Where are we now? die vorig jaar zijn terugkeer aan
kondigde, ontroerde mij echt. Over het album The
next day ben ik gematigd enthousiast. Al die bullshit
er omheen hoeft voor mij niet. Het gaat bij hem
toch vooral over beroemd zijn en hoe hij daarmee
dealt Maar ja, als Bowie zes regels zingt, heeft hij
mij weer te pakken.
In Paradiso vertel ik een liefdesverhaal gebaseerd
op Heroes. Dat speelt zich niet afin Berlijn, maar in
de Jordaan."
WENDE SNIJDERS
„Ik heb hem leren kennen toen ik op de Kleinkunst
academie studeerde en werd vanaf het eerste mo
ment weggeblazen. Bowie inspireert me als een ar
tiest die altijd zijn nieuwsgierigheid is blijven vol
gen, zijn grenzen heeft verlegd en risico's nam. Ik
vind het ook erg mooi dat het mysterie dat om hem
heen hangt, behouden is gebleven.
Ik bewonder hem als performer en muzikant die al
tijd creativiteit voorop stelt, het experiment aangaat
maar tevens de mainstream niet schuwt. Het thea
ter dat hij in zijn muziek integreert met kostuums,
zijn personages en de showelementen. Voor mij is
dat een grote bron van inspiratie. Bovendien heeft
hij met zijn muziek een tijdsbeeld gekleurd. Maar
nummers blijken ook tijdloos, want veel van zijn re
pertoire staat nog altijd als een huis.
Ik heb mijn laatste album in Berlijn op
genomen, deels in de Hansa Studio
waar ook Bowie heeft gewerkt. Ik ben
natuurlijk geen David Bowie, maar
zocht in Berlijn wel naar een nieuw ge
luid. Ik wil klassieke muziek, theater
en elektronica verenigen en in Berlijn
vond ik de producers die dat begre
pen.
Mijn favoriete songs van Bowie? Dat
zijn er een hoop, maar ik heb erg veel
geluisterd naar Aladdin sane, Heroes en
Space oddity. Vooral de song Memory of a free festival,
die hij in 1970 maakte, zorgt bij mij voor een groot
melancholisch gevoel.
In Paradiso ga ik Heroes met het strijkkwartet Red Li-
mo String Quartet doen. Het lijkt mij supermooi en
tegelijkertijd angstaanjagend om dat monument te
mogen zingen. Verder vind ik het wel toepasselijk
omdat 25 jaar geleden de Muur viel; het nummer
gaat over twee geliefden die elkaar bij de Muur ont
moeten. De beelden van 'Die Wende' (de omwente
ling) grijpen me aan. Het ontroert, al die mensen
die op de muur aan het feestvieren zijn en hopen
dat het beter zal worden. Achterafis gebleken hoe
moeilijk het is om bij elkaar te komen als je zolang
van elkaar gescheiden bent. Mijn nieuwe theater
show is ook erg geïnspireerd op Berlijn en de gevoe
lens die ik daar had. Bowie komt er niet letterlijk in
voor, maar zijn werk heeft indirect zeker een hand
gehad in het maken van deze voorstelling."
ANNEKE VAN GIERSBERGEN
„David Bowie heeft verschrikkelijk veel lagen en
dat vind ik zo mooi. Ik weet nog dat wij tijdens een
tournee van mijn eerste band The Gathering als in
tro de song Space oddity gebruikten. Ook die periode
met Tin Machine vond ik helemaal te gek. Maar hij
heeft mij vorig jaar ook erg verrast met die come
backsingle Where are we now?. Alsof hij in een spie
gel naar zichzelf kijkt.
Ik ben een kind uit de jaren tachtig en groeide op
met hits zoals This is not America en dat duet met Ti-
na Turner, Tonight. Het nummer This is not America,
dat Bowie opnam met de Pat Metheny Group en vol
gens mij in 1985 uitkwam, is nog altijd met afstand
mijn favoriete nummer van David Bowie.
Wat hielp, was dat ik in die tijd een erg grote fan
van Madonna was. This is not America
was gemaakt voor de film The falcon
and the snowman. Daarin speelde Sean
Penn, in die periode de man van Ma
donna en dus interessant voor mij,
een van de hoofdrollen. Natuurlijk
wist ik dat Bowie toen al een hele car
rière achter de rug had.
Ik vond het wel mooi dat hij in de ja
ren '80 van die strakke pakken droeg
met korte jasjes en nette pantalons.
Hij leek op het eerste oog een heel net
te man met van die korte haartjes. Ik
vond als tiener vooral die hoge falsetstem enorm
sexy. Als hij zijn mond opendeed, kwam er een to
taal andere sfeerwereld tevoorschijn.
Er straalt tegenwoordig een soort rust van hem uit.
David Bowie doet nu de dingen die bij zijn leeftijd
passen en dat vind ik erg mooi om te zien.
Wat ik in Paradiso ga doen? Ik ga Starman zingen en
natuurlijk This is not America. Daar kan ik gewoon
weg niet omheen."
1967
1969
1970
1971
1972
2013
2003
2001
1999
1997
