REIZEN 25
WAAR EN WAT
me bossen, met kloppend hart op een
boom kwamen afgerend waarin zojuist
hun prooi was weggevlucht. De weinige
lichtbundels die erin slaagden de dichtop-
eengepakte boomstronken te ontwijken,
legden de huid van het wezen bloot. Wat
ze zagen, was een dikke laag vuiligheid en
een rank, met littekens overwoekerd
lichaam. Een kinderlijf. Het jochie, dat op
handen en voeten liep en totale wartaal uit
sloeg, werd door de mannen meegenomen
naar het dorp, waar het door de bewoners
met argusogen werd bekeken.
Het verloop van dit verhaal, dat zich zo'n
tweehonderd jaar geleden afspeelde, werd
door filmregisseur Francois Truffaut vastge
legd in de film L'enfant sauvage. Het is het
aangrijpende levensverhaal van een kind
dat jarenlang alleen in de bossen in de om
geving van de Tarn rondzwierf en dat na
zijn gevangenschap door tal van weten
schappers tevergeefs taal en sociale vaardig
heden kreeg onderwezen.
Wat vandaag de dag, behalve de klassieker
van Truffaut, nog van de legende rest, is
het pad dat we bewandelen, in het leven ge
roepen door de lokale autoriteiten. Hier
kunnen kinderen, maar ook volwassenen,
door middel van tientallen informatiepun
ten een beeld krijgen van hoe het leven in
de eindeloze bossen moet zijn geweest.
In diezelfde eeuw werd de Tarn geteisterd
door nóg een vreemde wildebras. Het was
de uit Aibi afkomstige Henri de Toulouse-
Lautrec, die voor opschudding zorgde. De
decadente kunstschilder en lithograaf, die
vanwege een door incest veroorzaakte
groeistoornis niet langer dan 1,37 meter
was, schepte er genoegen in de donkere
kant van de maatschappij te portretteren.
Zo nam hij onder meer zijn intrek in een
bordeel om handelingen van zijn favoriete
prostituees te vereeuwigen - doeken die
het daglicht van het plaatselijke Lautrec-
museum nog steeds niet kunnen verdra
gen.
Gelukkig is de Tarn de schandalen zonder
al te veel imagoschade te boven gekomen.
Juist vriendelijkheid is het handelsmerk ge
worden. Het bewijs daarvoor is de zoek
tocht naar een dokter die wij die middag
ondernemen. Als een dame uit ons gezel
schap in de bossen met haar fiets op een
rotsblok valt en haar arm bezeert, krijgt ze
door een groep toevallig passerende nordic
walkers onmiddellijk het middel arnica in
haar keel geduwd. In het dichtstbijzijnde
dorp plegen hoffelijke restauranteigenaren
in allerijl telefoontjes, worden burgemees
ters - mét doktersdiploma op zak - opge
trommeld en belanden we niet veel later
bij een arts, die vanwege haar zwanger
schap echter geen röntgenfoto durft te ne
men. De queeste eindigt die dag bij een me
dicus die heel toepasselijk Dr. Vélo - dok
ter Fiets - heet. De arm moet helaas in een
mitella, maar wij hebben genoeg materiaal
om een Franse filmkomedie te vullen.
h fgj it het niets steekt een wind
I op, waardoor het dorps-
I plein in Gaillac verandert in
I een centrifuge. De gekleur-
I de boodschappentasjes die
na de markt in de straten
zijn blijven liggen, vliegen
in een elliptische baan rond de centrale fon
tein.
De plotselinge weersverandering lijkt de
man op het terras van restaurant La Table
du Sommelier weinig te deren. Mist, zon,
wind en regen hebben elkaar vandaag ten
slotte al vaker afgewisseld. Nadat hij zijn ei
gen boodschappen heeft verankerd, ver
dwijnt zijn gezicht achter een tussen zijn
vingers strakgetrokken courant.
Het aangename van Franse plattelandsdorp
jes vind ik persoonlijk de filmische een
voud. In de bakstenen fortificaties, waar
vaak meer huizen lijken te staan dan dat er
mensen wonen, beweegt alles via een voor
spelbaar patroon. Jongeren sleutelen er aan
hun eerste crossmotor, ouderen verlenen
doorgaans hun diensten in een winkel of
restaurant en dorpsoudsten zoeken rust of
verlossing in een voor de rest uitgestorven,
maar altijd rijkelijk gedecoreerde kerk. En
de dokter is tevens burgemeester.
Ook in het zuidelijk gelegen departement
de Tarn is die wet van kracht. Wandelend
door de gehuchten langs de oevers van de
gelijknamige rivier is alles heel erg... Frans.
Omdat het weer nogal onstuimig is, beslui
ten we echter onze toevlucht te nemen tot
de omliggende bossen. Maar hoe maagde
lijk schoon die er op het eerste gezicht ook
bij liggen, in een nog niet zo heel ver verle
den waren die tevens het decor van een
groot schandaal.
Het moet op een dag als vandaag zijn ge
weest dat drie jagers in de normaal zo kal-
Het nu zo maagdelijke
landschap van de Tarn
was ooit het decor voor
wilde kinderen en onfat
soenlijke kunstenaars.
Schoonheid en schanda
len in het filmische zui
den van Frankrijk.
FRANKRIjK
TARN
Gaillac
ZATERDAG 8 NOVEMBER 2014
Schoonheid
en schandalen
In de bossen bij Gaillac, in de Zuid-Franse Tarn, leefde ooit een 'enfant sauvage', een wild kind.
tekst en foto's Erik de Jong
De Franse Tarn is het eenvoudigst te bereiken door in
Amsterdam het vliegtuig naar Toulouse te nemen:
zie www.klm.nl.
Ook het gevoel hebben in een Amerikaans natuurreser
vaat te overnachten? In de chalets of op de camping van
Albirondack Park Camping Lodge Spa in Albi (www.al-
birondack.fr) zit je goed. Pas op voor beren!
Eten is 'een dingetje' in de Tarn. Verwacht foie gras,
truffel, pens en zo nu en dan een kabeljauwtje. Tip:
breng een bezoek aan een van de vele charcuteries.
Voor meer informatie over Frankrijk: www.rendezvousen-
france.com.
