8
'Mijn vak is
een stukje van mij'
'Mijn kracht zit in het
verbinden van partijen'
'Als zorgregisseur
overzie je het geheel'
Drie professionals, die door ervaring groeiden jn hun vak en steeds
veelzijdiger werden. Betrokkenheid en visie op de toekomst maakt dat
stilstaan geen optie is. De zorg verandert en zij veranderen mee.
Vooropgesteld dat het welzijn van patiënt en cliënt centraal blijft staan.
Tekst en beeid Aad Meijer
Haar interesse ging steeds meer uit naar de thuiszorg. „In de
thuiszorg werk je anders met mensen", vertelt Miranda. Je
bent als het ware gast van de klant. Ik werk nu 6 jaar bij WVO
Zorg. Het is een veelzijdige baan waarin het van groot belang
is dat de klant goede zorg krijgt.
We vormen kleine wijkteams met kwalitatief hoogwaardige
verzorgers en verpleegkundigen. Samen regelen we de zorg
rond een klant, en ik functioneer daarin als een soort dui
zendpoot."
De complexiteit van medisch-technische handelingen neemt
toe, maar dat vormt voor Miranda en haar collega's geen pro
bleem.
„We hebben de specialiteit in huis, we werken met goede
mensen. Daardoor hoeven bijvoorbeeld terminale klanten
niet onnodig lang in het ziekenhuis te blijven. En dat wensen
onze klanten dan ook. Ze willen zo graag thuis zijn... Door
een goede samenwerking met huisartsen, ziekenhuizen en
mantelzorgers is dat nu mogelijk."
Miranda is moeder van vijf kinderen. Een behoorlijk pittig be
staan, maar voor deze actieve verpleegkundige geen pro
bleem.
„Mijn vak is een stukje van mij, dat is heel belangrijk. In mijn
werk ben ik even geen 'mama', hier wacht mij een andere be
langrijke taak. Hoewel de veranderingen in de zorg onrust
brengt bij onze klanten, denk ik altijd oplossingsgericht. Daar
door lukt het me ook rust te brengen."
Het beroep van wijkverpleegkundige wordt steeds aantrekke
lijker om uit te oefenen, vindt Miranda.
„Je gaat zelf indiceren en steeds meer werken met de men
sen om de klant heen. Je brengt als het ware mensen samen.
En samen voelt nu eenmaal beter."
Menno Voortman is opgegroeid in een gezin waarvan beide
ouders in de zorg werkten. „Het was een dagelijks onder
werp van gesprek thuis en het inspireerde me dermate, dat ik
mijn toekomst ook graag in de zorg wilde vinden."
Al studerend en werkend als verpleegkundige in Bergen op
Zoom volgde een ware verkenningstocht langs alle facetten
van de medische wereld. Menno leerde er zijn toekomstige
vrouw kennen. Ook zij was bezig zich te ontplooien als ver
pleegkundige.
De operatiekamer oefende direct aantrekkingskracht uit op
Menno. Vooral het technische aspect pakte hem. „Ik werkte
in Goes, en ook in Vlissingen." Menno werd operatie-assis
tent in een tijd waarin de apparatuur steeds geavanceerder
werd. „Geweldig mooi om mee te maken, maar ik ontdekte
tegelijkertijd dat er een brug geslagen moest worden tussen
de mensen die met de apparatuur werkten, en het techni
sche personeel dat het onderhoud moest verrichten. Er was
te weinig inzicht in eikaars vak."
Menno ging ermee aan de slag, ook in eigen tijd. „Het lukte,
de interactie tussen beide partijen werd steeds beter, en ik
ontdekte dat ik juist de organisatie binnen een ziekenhuis
steeds interessanter vond." Nieuwe mogelijkheden dienden
zich aan. Bij het Admiraal De Ruyter Ziekenhuis ontstond het
idee voor een talentenprogramma. Hierbij krijgen kregen me
dewerkers zonder leidinggevende ervaring de mogelijkheid
zich door te ontwikkelen naar leidinggevende posities. „Die
mogelijkheden waren er niet alleen voor mij, maar ook voor
andere collega's. Door de wijze van opzet en de uitvoer van
dit toonaangevende talentenprogramma vervult dit zieken
huis in mijn ogen een voorbeeldfunctie."
„Mijn kracht zit in het verbinden van verschillende partijen
en daarom wil ik het liefst strategische en beleidslijnen voor
het ADRZ uit gaan zetten. Ik zie met vertrouwen uit naar
mijn toekomst, de ontwikkelingen binnen het ziekenhuiszorg
en hierdoor mijzelf ontplooien is zó boeiend."
„Ik had zoveel interesses, en al doende kom je van het één in
het ander. Tot ik zelf ontdekte dat ik vooral geïnteresseerd
raakte in autisme. Ik begeleid graag mensen, en in deze rich
ting wilde ik mezelf gaan specialiseren. Dat lukte."
Binnen Gors, de organisatie waar Anne ging werken, ontston
den steeds meer kansen. „Gors biedt mensgerichte onder
steuning en de behoefte aan uitgebreide vakkennis werd
steeds groter. Daarom ben ik met drie collega's een gespecia
liseerde opleiding gaan volgen."
Daar bleef het niet bij. Anne wilde zichzelf blijven ontplooien
met de taak van zorgregisseur als gevolg. „In feite vervul ik
nu twee functies: ik ben thuisbegeleidster, in die rol bied ik
ondersteunende taken aan de cliënt. Dat is heel veelzijdig om
te doen, je hebt met verschillende mensen en wensen te ma
ken. Als zorgregisseur overzie je het geheel, je houdt in de ga
ten dat de verschillende zorgvragen van de cliënten goed
worden uitgevoerd."
Anne is er voor de cliënten en het goed uitvoeren van haar
vak vraagt vaak om wat extra bijbehorende taken. „Maar dat
is geen probleem. Ik heb collega's waarmee het fantastisch sa
menwerken is. We zijn er altijd voor elkaar. Het besef dat we
het samen moeten doen is groot."
Als Anna naar de toekomst kijkt ziet ze dat het belangrijk is
de cliënt in zijn eigen kracht te zetten. „Dat is heel uitdagend.
Iedere cliënt is anders, ieder heeft eigen mogelijkheden. Wat
die zijn Daar moet je fingerspitzengefühl voor hebben."
Graag wil Anne Jasperse bij Gors blijven werken. „Per slot van
rekening worden bij ons de mogelijkheden geboden om dit
te kunnen doen."
Miranda Vervuurt start
te haar loopbaan 23
jaar geleden in Vlissin
gen in het toenmalige Al
gemeen Ziekenhuis Walche
ren. Naast haar werk als ver
pleegkundige studeerde ze door.
ANNE
JASPERSE
Anne Jasperse vond de
weg naar haar huidige
functie via allerlei oplei
dingen en stages die gerela
teerd waren aan de zorg.
Zorg met ambitie
