6 BUITEN
RAADKAART
Bij het gemeentearchief van
Borsele weten ze waar de
naam Zevenhuizenstraat is
gebleven: die is ooit veran
derd in Kerkstraat. En in
het verlengde ervan, onder
aan de beklinkerde dijk,
liep de Dorpstraat. Die naam is inmid
dels ook veranderd. En het voormalige
Kerkstraat-gedeelte is de Benedenstraat
geworden.
Het doorgaande verkeer rijdt over de
dijk. Beneden, in de diepte, is het stil. Er
zijn wat winkels; een bad- en sanitair-
zaak, een loodgietersbedrijf, wat kroeg
jes en een pizzeria. En net voorbij de
hoek, waar de Benedenstraat begint,
verrijst de voormalige dominees wo
ning: een architectonisch hoogstandje in
een verder niet al te opvallende buurt
met vriendelijke huizen, die zonder voor
tuinen direct aan smalle stoepen gren
zen.
„Het is hier altijd rustig", vertelt een da
me met een hondje. Ze is in 's-Hee-
renhoek geboren en getogen. „Als je
hier niets te zoeken hebt, kom je er im
mers niet; er is alleen bestemmingsver
keer."
Ze wijst om zich heen, naar de parkeer
plaatsen onderaan de dijk: „De huizen
die hier stonden, zijn allemaal weg.
Eerst was het er begroeid met gras. Nu
is er zo'n betonnen wand, bekleed
met klinkers. En altijd auto's ervoor.
De sfeer is veranderd; dat is jammer.
Mijn man en ik hebben wel een tijdje
in Heinkenszand gewoond, -maar toch
wilden we liever terug; we werken alle
bei in het dorp." En dan, met een hoofd
knik naar twee oudere dames boven bij
de voetgangersoversteekplaats: „Die ene
mevrouw woont hier ook al heel lang.
Die weet vast nog véél meer te vertel
len."
De oude ansichtkaart maakt veel los. Be
langstellend buigen de twee zich over
het verleden. Het punt vanwaar de foto
is genomen, herkennen ze allebei moei
teloos, al kunnen ze zich niet meer her
inneren dat er ooit andere bebou
wing en meer tuin was dan nu. „Het
is misschien ook wel zo'n zeventig
jaar geleden", oppert de dame met
het blauwe sjaaltje. En de dame met
derollator vult aan: „En er is veel ge
beurd."
Vervolgens duidt ze de huizen waar fa
milies woonden; noemt namen van wie
waar naartoe verhuisd is; waar de kin
deren studeerden en waarom ze emi
greerden en wie inmiddels alweer zo
lang niet meer leeft. En dan, terwijl zij
verder wandelt, giechelt zij over haar
schouder naar haar plaatsgenote: „De
rest vertel jij maar. Ik woon hier nog
maar net."
De dame met het blauwe sjaaltje vindt
het wel grappig: „Vroeger was het hier
heel levendig. Toen hadden we nog een
café op de dijk. Vanuit alle andere dor
pen kwamen de mensen ernaartoe." Ze
knikt naar de kroegjes en pizzeria: „Of
die het zullen redden, valt nog te be
zien."
Met enige trots wijst zij op een klein
huisje in de diepte, in het verlengde van
de Benedenstraat: „Daar ben ik gebo
ren, achtenzeventig jaar geleden, op
nummer 23. Mijn moeder heeft twaalf
kinderen gekregen. Ik ben de oudste.
Mijn vader stierf toen hij tweeënvijftig
was, mijn jongste broertje was toen net
vier. Ik heb altijd hard gewerkt, en mijn
moeder geholpen met iedereen, en de
huishouding." Dat laatste deed zij tot
vier jaar geleden nog steeds: „Mijn moe
der is 101 geworden en bleef zelfstandig
wonen. Ik heb haar tot het laatst ver
zorgd."
Zij kijkt even rond. In de Benedenst
raat blijft het stil. Er bewegen zelfs geen -
gordijnen. Dan zegt ze: „Het ga je
goed!", en wandelt weer verder over de
dijk.
Op de opgave van vorige week staat
volgens de tekst die op de kaart is ge
drukt, de 'Zevenhuizenstraat' in 's-Hee-
renhoek. Maar die straatnaam zul je
vandaag de dag niet meer op een plat
tegrond van het dorp vinden. Eenmaal
ter plaatse is het echter ook niet lastig
om het nodige aan de weet te komen:
de historie loop in 's-Heerenhoek ge
woon op straat.
In de Benedenstraat blijft
De Zevenhuizenstraat heet anno 2014 helemaal geen Zevenhuizenstraat meer. foto Lex de Meester
door Jacoline Vlaander
Onder: Een portret van 'de rijke
Thomaes' uit het familiearchief
van de familie.
Rechts: Boerderij 'De Hoekstee' bij
Hoofdplaat. Nakomelingen van de
rijke Thomaes hebben deze hoeve
aan het bezit toegevoegd.
foto Gerard Smallegange
