Al ruim een decennium aan de top, maar:
„Ik ben in de eerste plaats moeder", typeert
de beste ballerina van Nederland zichzelf.
Igone de Jongh over leven, liefde en geluk.
6 SPECTRUM
Ze is praatgraag en for
muleert bedacht
zaam, met een helde
re melodieuze stem»
Een mooie verschij
ning ook, donkerbrui
ne ogen en noncha
lante knot van bijna-zwart haar. Als
je niet beter weet, zou je haar voor
een zangeres houden. Mis. Igone de
Jongh (35) bereikte de wereldtop in
een zwijgende kunstvorm: klassiek
ballet. Een bestemming die je alleen
haalt met talent, werklust en wils
kracht. Haar puberteit bracht ze door
met reizen tussen Haarlem en Amster
dam, waar ze de mavo en de Nationa
le Balletacademie combineerde.
„Eten, huiswerk, maken en naar bed",
omschrijft ze die lange jaren. „Ik zeg
nog steeds: dat was de zwaarste tijd
van mijn leven." Lachend: „Echt
waar!"
De longh kon het opbrengen omdat
ze het heel, heel graag wilde en om
dat haar familie haar onvoorwaarde
lijk steunde. Ze groeide op in een har
monieus en liefdevol gezin waarin de
aandacht gelijkelijk werd verdeeld tus
sen haar en haar vijfjaar oudere
broer. Een verhaal met een bitter trek
je: Igone's moeder leed aan kanker en
werd niet meer beter. „Vlak na mijn
geboorte heeft zich de ziekte bij haar
geopenbaard. Het begon met borstkan
ker, er is een borst geamputeerd, de
ziekte kwam terug. Er gingen natuur
lijk jaren overheen, maar uiteindelijk
is ze er aan gestorven." Igone wist het
wel, als ze thuiskwam en haar moe
der lag op de bank te slapen. Dan was
ze moe van de chemo en liet ze haar
met rust. „Ik kon het aan haar zien als
ze bijvoorbeeld pijn had of moe was.
Dan vroeg ik: 'Mam, gaat het wel?' En
dan ging zij gelijk van: 'O ja hoor, ja
hoor!' Ze wilde heel erg van het leven
genieten en vooral dat wij zo min mo
gelijk last van haar ziekte hadden. Dat
is haar gelukt. Ik heb het nooit als
heel erg dramatisch of naar ervaren.
Het was er wel altijd."
Als ze praat over haar jeugd, kiest De
Jongh vooral woorden die met 'hecht'
te maken hebben. „Ik was heel vaak
bij mijn oma en opa van moeders
kant. Die kwamen ook regelmatig bij
ons over de vloer om voor mijn moe
der te zorgen. Mijn opa was half Chi
nees, ze kwamen uit Indonesië, daar
is mijn moeder geboren. Als mijn opa
en oma niet wilden dat wij hun ge
sprek konden volgen, spraken ze Indo
nesisch met elkaar. Mijn broer is vijf
-jaar ouder dan ik, we waren altijd
heel close. Dat is nog steeds zo hoor,
het is grappig dat, terwijl we nu alle
bei zelf kinderen hebben, als we met
elkaar bellen hij toch altijd de beetje
pesterige grote broer is en ik het klei
ne zusje. Die rol houd je blijkbaar."
De zomers bracht het gezin De Jongh
door aan boord van hun zeilboot, dat
was haar vaders passie, het varen. „Ik
vond dat heerlijk, met de boot door
heel Nederland. Ik had graag willen le
ren zeilen, maar ik ben er helaas nooit
aan toegekomen."
Toch heeft De Jongh geen seconde
spijt gehad van de keuze die ze maak
te nadat ze als kleuter het ballet Door
nroosje op tv zag. Het moest en zou
ballet worden. Als kind mocht ze in
een bijrol meedoen met het Zwanen-
meer van Het Nationale Ballet. Op het
podium en achter de schermen van
het Nationale Opera Ballet keek ze
haar ogen uit. Op haar 16e werd ze bij
Het Nationale Ballet aangenomen en
een paar jaar later danste ze zelf voor
het eerst de moeilijke dubbele hoofd
rol van witte en zwarte zwaan. De bal
letwereld keek met argusogen naar
dat jonge supertalent met die lange
benen, ingetogen uitstraling en spre
kende bruine ogen. „Ik vond dat heel
moeilijk", zegt ze nu. „Ik was heel on
zeker en heel jong en ik vond het las
tig om zelfverzekerd te zijn." Even la
ter komt ze terug op de druk die bp
haar gelegd werd. „Het ging heel erg
van: kan ze het wel waarmaken, is ze
wel goed genoeg? Dat heb ik me in
het begin heel erg aangetrokken. Ik
heb geleerd me te focussen op men
sen die dicht bij me staan, die eerlijk
zijn tegen me. Dus die recensies ko
men dan ook niet meer binnen."
door Lindy Jense
Grote fotoRobin de Puy
Kleine foto's: Angela Sterling
Geluksvogel
