Twee jaar geleden schudde ze lezend Nederland wakker met haar
boek Ik ben Maan. Volgende week presenteert ze haar tweede ro
man: Huwelijkse voorwaarden. Net 28 jaar, Maan Leo uit Middelburg
wordt een gevestigde naam.
interview
Als je mij
denkt te
kennen door
mijn boek,
dan
ben ik als
schrijfster
geslaagd
oor 'best leuk' doet
ze het niet. Ze is
een fan van boeken
die heftige reacties
oproepen. En dus
hoopt ze dat haar
boek ook rimpelin
gen in de vijver zal veroorzaken.
Die kans is groot.
Haar eerste roman Ik ben Maan kreeg
nationale aandacht. Veel positieve re
censies en de Zeeuwse Boekenprijs
2012. Maar ook een aantal afwijzende
reacties. In Vrij Nederland werd ze 'de
stem van de confettigeneratie' ge
noemd. Dat was niet als compliment
bedoeld: wel kleurrijk en gezellig, al
les wordt geliked, maar verder heeft
de 'confettigeneratie' geen gewicht.
Maan trekt het zich niet aan. Natuur
lijk was die recensent van een oudere
generatie. We zitten in een wat sterfe-
le vergaderkamer van het University
College Roosevelt in Middelburg. Ie
mand had het raam opengezet, voor
wij er gingen zitten. Het is bijna no
vember, Maan trekt een jasje over
haar jurk aan. Ze is hoofd communica
tie van het Roosevelt-college. En ze
schrijft elke vrijdag een column in de
PZC. Jawel, ze verwacht dat haar nieu
we boek Huwelijkse voorwaarden iets
in het Zeeuwse los zal maken. Door
dat ze geen onbekende is in de provin
cie, en doordat het verhaal voor het
grootste deel in Middelburg speelt.
Op tafel ligt de drukproef van haar
boek. De definitieve versie is er bijna.
„Met een omslag waar ik heel blij
mee ben. De uitgever had eerst voor
een heel meisjesachtig portret geko
zen. Echt zo'n foto waarvan ik dacht:
oh nee! De omslag bepaalt de eerste
indruk van de lezer. Op de cover zie je
nu mijn haar. Ik hoop dat het een
beetje mysterieus overkomt. Er is een
heel specifieke kleur groen gebruikt,
dezelfde als van de trouwjurk in het
boek. Aan het einde lees je hoe Maan
haar haar doet. Sla je vervolgens het
boek dicht, dan sluit die cover mooi
aan."
Beste Maan, laten we het overzichtelijk
houden: wat vertelt je nieuwe boek?
„Het heeft een plot! Dat is voor mij
best revolutionair. Zelf hoef ik geen
boek waar ik naar de volgende pagina
word getrokken. Stiekem keek ik neer
op boeken met een duidelijke verhaal
lijn. Als je alleen door het plot gedre
ven wordt, dan lees je maar een thril
ler. Wat ik wel mooi vind? Virginia
Woolf. En de Duitse Juli Zeh. Ik
kwam erachter, dat ik als lezer een
echt verhaal toch wel ga waarderen.
Dus, in mijn nieuwe boek wordt een
verhaal verteld. Er zijn twee hoofdfi
guren: Maan en haar veel oudere man
Ian. In het begin gaat het over het hu
welijksaanzoek, het uitzoeken van de
trouwjurk, de trouwerij, de huwelijks-
speech van Ian, de huwelijksreis naar
India. In het tweede deel komen de
echtelieden om en om aan het woord,
ze vertellen hoe ze het huwelijk erva
ren. In het laatste deel komt alleen de
man aan het woord en ontspoort het
verhaal. Wat je leest is het relaas van
een mislopend huwelijk. Hoewel, aan
het slot wordt in het midden gelaten
of het nog goed komt."
Zit er ontwikkeling in Maan Leo, de
schrijfster?
„Ik was op zoek naar een nieuwe uit
daging. In mijn eerste roman ben ik
heel dicht bij mezelf gebleven. Met
Huwelijkse voorwaarden probeer ik als
schrijfster te groeien. Daarom heb ik
hele stukken vanuit het perspectief
van de man geschreven. En heb ik er
een duidelijke vertellijn in aange
bracht. Het verhaal speelt voor een
deel in werelden, die op het randje zit
ten. Ik hou daarvan, ik zoek spannen
de locaties. De Maan in het boek gaat
op huwelijksreis naar India, een we
reld die even vies is als prachtig. Ze
verkeert ook in de wereld van bdsm,
van bondage en discipline, submissie
en masochisme. Kinky seks is de dage
lijkse term. Het is een absurde wereld,
kleurrijk, inspirerend en fascinerend.
Ik hou ervan om wat ik schrijf heel
concreet te houden. Zo herken je in
het boek Middelburg en de Roosevelt.
En kom je als lezer op de spannende
vraag: als ik die beschrijvingen her
ken, zou dan alles in het boek echt
waar zijn? Daar kan ik het volgende
op zeggen. Als mijn leven zo opwin
dend was als in het boek, dan had ik
geen tijd om te schrijven. Aan de an
dere kant, ik schrijf heel beeldend en
houd van details. Om dat te doen heb
ik kennis nodig van wat ik beschrijf.
Het verhaal over de trouwjurk volgt
vrij precies het proces van mijn eigen
zoektocht. De huwelijksreis naar In
dia, die heb ik ook echt gemaakt. Om
erover te kunnen-schrijven, moet ik
het land ruiken en voelen. Nou ja,
voor de wereld van bondage en maso
chisme moet je als lezer dan maar je
conclusies trekken. Ik vind het prima
als ik een wilde meid word genoemd.
Maar er staat wel met grote letters 'ro
man' op het boek. Als iemand dat niet
snapt, kan ik daar niks aan doen. Ik
denk dan maar: als je mij denkt te ken
nen door mijn boek, dan ben ik als
schrijfster geslaagd.
Het plot is één. Er komt in het verhaal
veel literatuur voorbij.
„Voor wie het ziet. Ik speel een lite
rair spel. Bijvoorbeeld: de vreselijke
tandarts is gemodelleerd naar Heart
of Darkness van Joseph Conrad. De fi
guur Ian is een beetje pedant manne
tje, hij wil ook een boek schrijven. Hij
is erg geschikt om citaten van Shake
speare te laten declameren. Het boek
bevat Easter Eggs, zoals ze dat in de
computerwereld noemen, paaseieren:
een geheel waarin de bouwer allerlei
kleine cadeaus heeft verstopt."
En dan nog: het niet aflatende spel met
schijn en werkelijkheid.
„Dat is de kern van literatuur. Het
gaat erom hoe je de werkelijkheid aan
kleedt met fantasie, en de fantasie
met werkelijkheid. De titel Huwelijkse
voorwaarden is natuurlijk grappig
voor een huwelijk dat allesbehalve vol
gens de afgesproken voorwaarden ver
loopt. Binnen de wereld van bondage
en sado-masochisme werk je ook met
regels en voorwaarden."
In je boek wordt meerdere keren naar
'Vijftig tinten grijs' verwezen.
„Dat boek heeft tot een hele maat
schappelijke ontwikkeling geleid. Een
setje handboeien bij de Blokker, het is
net alsof iedereen een blinddoek op
het nachtkastje heeft liggen. Vanuit
de bdsm wordt daar heel kritisch naar
gekeken. Het gaat in die wereld om
een fysiek en mentaal spel, dat zich
niet laat vangen in een pastiche, een
nabootsing."
Viel het je moeilijk, om na een debuutro
man die bepaald niet onopgemerkt is ge
bleven, een tweede te schrijven?
„In het dagelijks leven ben ik nogal
'woordenvol'. Als ik eenmaal ga zitten
om te schrijven, stroomt het leeg. De
Maan in het boek is op zoek naar zelf
realisatie. Ik haat dat woord. Er zijn
veel mensen die zeggen: jezelf zijn is
het hoogste goed. Voor mij geldt, dat
ik mezelf pas herken als ik word uitge
daagd om mezelf voorbij te gaan."
Noem mij maar
een wilde meid
door Jan van Damme
V
99
Maan Leo
