Dunham
komt
nergens
op gang
Tl I AT
GtRL
/var
44 Het is helemaal
DIZZIE 15
Recensies nieuwe
uitgaven op Dizzie
Bloedstollende
Halloweenverhalen
De boodschap, of het levensmot
to, van Lena Dunham staat op de
een-na-laatste bladzijde van het
boek. In het dankwoord schrijft
de Amerikaanse filmmaker en ac
trice over 'mijn belangrijkste
hoop, dat de wereld vol gelijkge
stemden is'.
Lena Dunham (1986)
werd bekend als bedenker
en producer van en hoofd
rolspeler in de televisiese
rie Girlsdie gaat over een
groep twintigers in New
York. Dunham twijfelde
blijkbaar of ze ook schrij
ver kan zijn en schreef
een boek over die twijfels.
Not that kind of girl, met
als ondertitel 'Levenslessen
om (vooral niet) op te vol
gen' valt onder het kopje
bekentenisliteratuur,
maar ook weer niet hele
maal.
Het is geen autobiografie,
geen dagboek, het zijn
geen essays en geen korte
verhalen. Een zelfhulp
boek of chicklit is het ook
niet. Driewerf hoera voor genre
vervaging, maar Dunham wil zo
veel in haar boek, dat het nergens
echt op gang komt.
Het interessantst zijn de stukken
die korte verhalen zouden kun
nen zijn, zoals de zeventien blad
zijden over vluchtgedrag op
schoolkamp.
In vijf delen (liefde en seks,
lichaam, vriendschap, werk, het
grote geheel) schrijft ze over de
gynaecoloog, werken in een luxe
kinderkledingzaak, wat ze op een
dag eet (en de bijbehorende calo
rieën), gedachten over de dood en
de vraag of je wel of niet plato
nisch bij een jongen kunt blijven
slapen.
Bekentenisliteratuur kan maar be
ter grappig zijn en daarin slaagt
Dunham heel goed. 'Ik ben al te
ruggekomen op mijn besluit om
vegetariër te zijn en schaamde me
daar zo over, dat ik tijdens de
lunch tegen mijn vriendinnen zei
dat er tofuprosciutto op mijn
brood zat. Ik kan mijn identiteit
niet steeds weer herzien en com
puters haten is een deel van mijn
identiteit.'
Sterk is het laatste stuk Gids voor
weglopers, over verlangen naar aan
dacht als kind en een zoektocht
naar jezelf als (bijna) volwassene.
Een spannend en verwarrend le
ven, maar vaak ook gewoon. Heb
ben wij dat in de kapitalistische
wereld inderdaad niet allemaal?
LMNADl Ml AM
K/NPOT
me ooit verteld waarom dat zo was: één
zo'n flits kostte 10.000 gulden, dus kun je
hem beter nog maar een keer herhalen."
Wrok tegen de verstikkende gereformeer
de wereld uit zijn jeugd koestert hij niet. In
de kerk in het naburige Warmond zit hij
zelfs regelmatig op zondag achter het orgel.
Steile gelovigen kan hij nog altijd moeilijk
verdragen. Dat hij zijn geloof verloor, was
tot op het laatst het veelal onuitgesproken
twistpunt met zijn moeder. In zijn roman
blaast ze tegelijk met het verschijnen van
geen leuk boek.
Geen seks. Geen
humor. Niks.
Ik zal het zelf ook
niet herlezen
een zeldzame vlucht regenwulpen haar
laatste adem uit. In werkelijkheid bleef ze
tot twee jaar geleden leven. In de zomer
van 2012 stierf de moeder van 't Hart op
een zondagmorgen, onder het kijken van
House of power, op de bank van haar wo
ning in Maasland.
„Ze was 92 jaar en woonde nog op zichzelf.
Ik heb haar tot op het laatst bezocht. Onze
band was heel erg goed, al was ze ervan
overtuigd dat ik niet in de hemel zou ko
men. Ze heeft Een vlucht regenwulpen gele
zen, maar er weinig over gezegd. Een oom
van mij noemde het een grote leugen. Hij
kon feit en fictie niet uit elkaar houden."
In zijn nieuwe boek Magdalena, dat begin
2015 verschijnt, beschrijft hij het leven van
zijn moeder. Hoe haar eerste man, Maar-
tens vader, al vroeg overleed en ze na zijn
dood hertrouwde met haar jeugdliefde.
„Ze keek toevallig in de krant en zag dat
zijn vrouw ook was overleden. In hun
jeugd zat een huwelijk er niet in. Ze waren
16 jaar. En bovendien neef en nicht. De
nieuwe echtgenoot begon al snel te demen
teren. Hij noemde mij een godsloochenaar.
Ook hij stierf relatief snel." De fietstocht
Harry Mulisch geëerd
op festival Amsterdam
naar haar huis, een goede dertig kilometer
van zijn huis, werd een vast ritueel. Vaak
nam hij de trein terug. „Dat je zo makke
lijk je rijwiel mee kunt nemen, is een van
de sterke punten van dit land."
Even kwam hij in de verzoeking om zijn rij
bewijs te halen. „Ik keek al naar adverten
ties voor een auto. Eentje, een Peugeot,
leek me wel wat, maar dat kwam omdat je
er een racefiets bij cadeau kreeg." Twee
keer deed hij examen. Twee keer ook zakte
hij glansrijk. „Ik denk nu: dat heeft het
land voor veel rampspoed behoed."
Schrijven doet hij nog elke dag. In een apar
te kamer naast de keuken. Daar zet hij
zich, soms in het holst van de nacht, achter
het bureau. „Ik sta vaak om vier uur op.
Vóór het dagelijkse zwemuurtje in Leiden
kan ik dan nog net even werken."
Regenwulpen heeft hij, sinds die ene dag
lang geleden, nooit meer gezien. „Ik liep
met een vriend, een nu helaas overleden
vogelkenner, door de weilanden bij Maas
sluis. Opeens wees hij naar de lucht en zei:
'Daar gaat een vlucht regenwulpen'. Ik
wist gelijk: dit is de titel van een boek. He
laas is het bij die ene keer gebleven."
VRIJDAG 31 OKTOBER 2014
EIGEN MENING
Wekelijks komen er veel nieuwe recen
sies bij op Dizzie.nl. In mijn bloed van Mi-
lou van der Will, Luna van Frans A. Broca-
tus en Huis van herinneringen van Nicci Ger-
rard zijn boeken die veel aandacht krij
gen. Lees de recensies op Dizzie.nl
TOP 5
Het is Halloween vandaag, hét griezel-
feest bij uitstek. Voor ons reden om een
lijst samen te stellen van de meest enge
verhalen. We vroegen Dizzie-leden hun
allerspannendste boek aan ons door te
geven. Bekijk de top 5 op Dizzie.nl
ROMAN
door Merel Dado
Not that kind
of girl
Lena Dunham
Vertaling Maaike
Bijnsdorp en Lucie
Schaap
303 biz.
Meulenhoff
19,95 euro
NIEUWS
In Amsterdam is tot en met zondag de
tweede editie van het Harry Mulisch Fes
tival. Dit jaar staat zijn De ontdekking van
de hemel centraal. Het programma zit vol
muziek, film, debat en toneel. Lees het
programma en alle nieuws op Dizzie.nl
