6 BUITEN
RAADKAART
Het wekt de indruk van een metro
pool, zoveel wegwijzers aan lantaarn
palen. En ze lijken alle windrichtingen
te beslaan. Zo kun je dus in het druk
ke verkeer en gekrioel van fietsers en
voetgangers zonder aarzeling de juiste
afslag nemen. Naar het dorpshuis, de
kerk of het pension. Maar: waar is de
Dorpsstraat?
De vrouwelijke post
bode werpt een
blik op de oude
ansichtkaart: „Nu
is het de Voor
straat. Daar stond
ooit de muziek
tent op het pleintje voor de kerk.
Ik woon hier al dertig jaar, en zes
jaar daarvan met veel plezier toe
vallig precies daar op de hoek."
Voorstraat nummer 18 heeft
groengele siertegeltjes langs de
daklijst, groenwitte luiken en een
groene voordeur met oranje klin-
kertreden. Het markeert de door
gang naar de Opstandingskerk,
die sinds 1970 op de plaats staat
van de voormalige hervormde
kerk uit 1827. Scherp tekent de ho
ge torenspits zich af tegen de
lucht.
De straten in Wissenkerke ko
men qua architectuur en sfeer
wat met elkaar overeen en lijken
evenwijdig en haaks op de Voor
straat te zijn aangelegd.
Het gemeentehuis en ook de ko
renmolen, waar je meel kunt ko
pen, worden als bezienswaardig
heden in toeristische informatie
vermeld.
Maar postbode Annegreeth (55)
wil wel een kanttekening plaat
sen: „Vroeger hadden we een war
me bakker, een slager, een wol
winkel, lingeriezaak, twee garages
en twee échte kroegen." De enige
pinautomaat in het uit ongeveer
zestienhonderd zielen bestaande
dorp bevindt zich nu bij de super
markt binnen: „Als die dicht is,
heb je er niets aan."
En hoewel ze geen kleinkinderen
heeft, betreurt ze het zeer dat Sin
terklaas aan Wissenkerke voorbij
rijdt: „Het was altijd zo'n feestelij
ke sfeer: met paard en wagen en
Zwarte Pieten over de weg tussen
de landerijen door."
In de Voorstraat staan aan beide
zijden de huizen, in verschillende
bouwstijlen, dicht tegen elkaar
aan. Ondiepe tuintjes met smeed
ijzeren hekjes. Parkeerplaatsen.
Geen stoepen; het voetgangersge
bied loopt over - visueel geschei
den door rechte rijen kasseien -
in de visgraatgewijs gelegde klin
kers op de weg. Bij café-restau
rant Hotel De Kroon, schuin te
genover de kerk, staan de parasols
in hoezen geschoven. Langs het le
ge terras prijken borden met aan
bevelingen: proeverijen van bier;
de trappistenplank: kaas, bitterbal
len en brood. Binnen, aan de bar,
drinkt Frans Redegeld (71) een
pilsje. Hij is vanuit Alphen aan
den Rijn naar dit dorp verhuisd,
om daar uit de drukte weg te zijn
en hier dichtbij zijn dochter en
kleinkinderen te wonen. Hij
vindt Zeeland fantastisch. En Wis
senkerke, dat vooral 's zomers op
leeft, geweldig. De klassieke wie
lerronde van Noord-Beveland;
ringsteken; het folkloreweekein-
de; het dart- en mountainbike-
toernooi - het trekt veel toeristen,
net als de duik-, vis- en surfmoge-
lijkheden in de omgeving. Dat be
aamt de jonge barman, van
Zeeuwse origine, die zelf een fana
tiek surfer is: „Er is hier veel te
doen. Alleen niet altijd. We moe
ten het wel organiseren."
Buiten rijdt weer een lege streek
bus voorbij. „Ja, dit is echt de be
langrijkste straat van het dorp",
grijnst een andere stamgast. „Aan
het begin wijst een bordje 'cen
trum' naar rechts, en aan het eind
wijst een bordje 'centrum' naar
links. Wij bevinden ons hier pre
cies in het midden."
En ver boven de daken priemt
een torenpunt de wolken.
Wie piekt
in
het
centrum
Tegenwoordig heet de Dorpsstraat van Wissenkerke Voorstraat, foto Lex de Meester
door Jacoline Vlaander
De hoeve*Vrouwe Beliya' in vroe
ger dagen.
