ZEELAND 25
burg een herziening van de kwaliteitsatlas
2030 vast. De plannen om het gebied rond Kle
verskerke onder water te zetten waren daar in
middels uit verdwenen.
Corré vraagt zich tot op de dag van vandaag af
wie het in z'n hersens haalt om in Zeeland, zo
zwaar getroffen door de ramp van '53, vrijwil
lig land onder water te gaan zetten. „Ik was
toen tien jaar. Ik zag het water in golven
steeds dichterbij komen. Ik heb nog steeds
angst voor water. Ik moet er niet aan den
ken...."
Schapen grazen rustig op het weilandje voor
zijn karakteristieke huis aan de Dorpsstraat.
Ooit de residentie van de ambachtsheren van
Kleverskerke, de Van de Brandeis. Het pand
ligt aan de rand van de dorpskern. Corré: „Ik
had hier, waar nu de schapen lopen, met mijn
voeten in het water gestaan als het echt was
doorgegaan. Absurd. Ik weet niet precies hoe
het moest worden, ik geloof dat er eilandjes
zouden komen. Moest iedereen dan met boot
jes heen en weer. Of over bruggetjes? Van
waar naar waar? Het water zou tot in Klevers
kerke gehaald zijn. Het dorp zelf, dat op een
terp ligt, zou wel droog blijven. Net als in '53
overigens."
Echtgenote Leny pakt een map vol kranten
knipsels en foto's van gemeentelijke stukken.
Alles over Kleverskerke natuurlijk. „Kijk, op
deze foto zie je hoe ver het water in '53 kwam.
Dat zou dan als dat vrouwtje haar zin had ge
kregen, weer gebeurd zijn." Op de foto is Cor-
ré's huis te zien. Omringd door water. „Dit
huis ligt ook iets hoger. Ik zou dan misschien
een groen perkje voor de deur houden. Maar
mijn bedrijf zou ik niet meer kunnen voeren.
De gemeente had alle boerenbedrijven hier
dan moeten uitkopen. En waarom....? Om Mid
delburg beter op de kaart te zetten? Want het
Veerse Meer zou dan verder richting stad
gaan. Ach, ze leiden daar al lang aan een soort
grootheidswaanzin. Te veel, te groot, te duur."
Overbuurvrouw Louwerse doet in haar woon
kamer de openslaande deuren naar de achter
tuin open. „Kijk wat een weids uitzicht. Prach
tig, dat land zo. Je moet er toch niet aan den
ken dat dat allemaal water zou zijn. In het be
gin maakten we er nog wel grapjes over. Maar
toch, stel je voor. Ik moet er niet aan denken.
Het boerenland hoort hier. Ik kom ook uit een
boerengezin."
De vale herfstzon bestrijkt de geploegde ak
kers. Wolken jagen langs de lucht en de wind
plukt genadeloos aan het omringend groen.
Twee katten kuieren richting Dorpsstraat.
Snuffelend en loerend. Al snel verdwijnen ze
in het gebladerte bij de kerk. Het dagelijks le-
Middelburg moest destijds mee in
de vaart der volkeren.
Kleverskerke? Slechts een idee. Het
is een stille dood gestorven
ven in Kleverskerke verloopt rustig. Langs vas
te patronen. Al eeuwenlang. Ons kent ons.
Jos Meerman kan zich nog steeds boos maken
over het plan. 'Van Kleverskerke blijf je af is
zijn boodschap: „Ik mag het eigenlijk niet zeg
gen, maar je spoort toch niet als je met zoiets
aankomt. En wat kost dat allemaal. Wie draait
daar uiteindelijk voor op. Ja... de belastingbeta
ler. Wij dus. Er staat echt nergens een boom
pje waar ze geld uit plukken. En wat als dat
water er eenmaal zou zijn? Het enige dat goed
is voor Kleverskerke, is het met rust laten. We
kennen elkaar hier. We helpen elkaar. En dat
moet zo blijven."
Stedebouwkundige Lex Suylen van de ge
meente Middelburg, van begin af aan betrok
ken bij de Kwaliteitsatlas: „Och, Kleverskerke.
Wat moet ik daar nu nog van zeggen. Het is
nooit een echt plan geworden. Een idee dat
een stille dood is gestorven. Riek Bakker had
een aantal ideeën en plannen verzameld die
volgens haar de potentie van Middelburg aan
toonden. Die zijn vastgelegd in de Kwaliteits
atlas. Spar van der Hoek, toen nog burgemees
ter, reisde er zelfs voor naar Amerika. Middel
burg moest mee in de vaart der volkeren. „In
de herziening van de Atlas is Kleverskerke er
uit verdwenen. Eigenlijk is dat geleidelijk in
de vergetelheid geraakt. Het was ooit een leuk
idee. Achterin de serie van ideeën en plannen,
zoals die voor voor de Mortiere en het gebied
rondom het Kanaal door Walcheren."
Kleverskerke haalt opgelucht adem.
MAANDAG 27 OKTOBER 2014
blijf je van af
Krijn Corré bij zijn boerenbedrijf
in Kleverskerke. Het dorp zou
deels ten prooi vallen aan het Veer-
se Meer. Dat idee verdween gelei
delijk en in stilte van tafel,
foto Lex de Meester
Lex Suylen, stedebouwkundige in Middelburg
