I
De VOC
Fortgens
Swiers
BOEK
DE WEEK
Mathilde Dekker-Versprille, de schrijfster van het boek Zeeuws
Zoet, draagt de kunst van het bakken over en geniet van
streekgerechten. Voor haar persoonlijk heeft Zeeuws Zoet ook
troost geboden; om de dood van haar moeder te verwerken.
oms liggen ze
bij de bakker,
die heerlijke
Zeeuwse peper-
bollen. Maar
lang niet altijd lagen ze er
als zij er zin in had of als
ze de zachte anijsachtige
pepernoten - zoals ze ook
genoemd worden -wil
de laten proeven aan haar
vrienden.
Mathilde Dekker-Versprille, maar iadit verband
Suukermeisje, besloot om de peperbollen zelf te
gaan maken. Dat was rond november vorig jaar. Ze
zocht op internet naar het recept, sprak er met kook-
gekke kennissen en familieleden over en ging aan
de slag. „Het was allemaal niet zo eenvoudig te vin
den, maar ik kreeg de smaak te pakken. Ik ontdekte
dat er geen bakboeken waren met alleen maar zoete
Zeeuwse recepten. Vandaar dat ik Zeeuws Zoet ben
gaan maken."
Mathilde werd die dag Suukermeisje en dat was een
logische verandering. „Het is mijn bedrijfsnaam.
Mijn man komt uit Westkapelle en hij had als bij
naam Suuker. Heel Westkapelle heeft bijnamen. Ik
ben het meisje van Suuker, Suukermeisje. En het
komt wel heel goed uit dat hij van zoetigheid houdt.
Hij heeft al mijn recepten geproefd. Het was fijn om
dit samen met hem te doen. Trouwens, de fotografe,
Wieny den Brabander van Duna Fotografie, heeft
ook geproefd en prachtige foto's gemaakt. We moe
ten het nu wel even iets rustiger aandoen. Voor on
ze lijn."
Ze proefden zo'n 37 baksels voor Zeeuws Zoet, van
de peperbollen tot advocaatcrème en van kersen-
taartjes, schroasels, tot beschuitpap. Het zijn recep
ten van vroeger en van nu én soms al van bijna ver
geten recepten. „Het zou erg jammer zijn als deze
zoetigheden niet meer gemaakt zouden worden, om
dat de recepten zijn vergaan. Streekgerechten horen
bij de traditie van een volk, geven er identiteit aan.
En er zijn veel gelegenheden om lekker gebak te
eten."
Voordat Mathilde aan het boek begon, hield ze al
van bakken. Dat kwam vooral door haar moeder, die
het heerlijkste gebak kon maken. En als moeder bak
te, keek zij als kind toe hoe het taartbeslag werd ge
maakt en hoe de taart glanzend bruin uit de oven
kwam. „Mijn moeder stierf veel te jong, al in 2010.
Ze was op. Ze zeggen wel eens: van iets komt iets.
Mijn moeder heeft mij de liefde meegegeven voor
het mooie streekproduct, voor het bakken. Altijd als
ik bij haar kwam, was ze aan het bakken of rook het
heerlijk naar-zoetigheid. Ik miste dit allemaal zo erg
en ben ook gaan bakken."
Ze zocht naar recepten en bakte met oud en nieuw
een nieuwjaarswafel van oma. Ze zegt: „Die oude
wafelijzers zijn loeizwaar, maar ze verkopen nu ook
de lichtere variant in winkels met huishoudelijke ap
paratuur."
Van vriendinnen kreeg ze het recept van een kermis-
vlaai uit Oost-Zeeuws-Vlaanderen en die werd goed
gekeurd voor haar boek. Ze begon aan de rijstepap,
een lekkernij die ze vaak als kind had gegeten en
een soort troostgerecht is. „Ik weet nog dat mijn
moeder heel erg gezocht heeft naar de smaak van de
rijstepap van mijn oma. Mijn moeder was nooit te
vreden over het eindresultaat. De volle, romige
smaak kreeg ze maar niet te pakken."
Het Suukermeisje ging door met de zoektocht naar
de beste rijstepap, maar ze had het er moeilijk mee.
Ze kocht boerenmelk bij de zuivelboerderij Hooge-
lande in Grijpskerke. En dat was het, haar rijstepap
werd er rond van, ofwel vol en romig, precies zoals
zij zich van vroeger herinnerde. „Mijn moeder zou
ervan genoten hebben. Zuivelboerderijen verkopen
de melk die deze pap nodig heeft. Ik gebruik trou
wens het liefst alleen maar streekproducten. Ik koop
grondstoffen als granen direct bij de molen en eie
ren bij de kleinschalige kippenboer. Het resultaat
wordt er zoveel lekkerder van. Je proeft de liefde
voor het product."
Als ze een van de pagina's moet uitkiezen, waarover
ze nog iets speciaals wil zeggen, wijst ze pagina 54
aan. Daarin wordt de rijstepap opgediend en uitge-
serveerd in zilveren bewerkte schaaltjes. „Die zijn
nog van mijn oma. En het recept, met de hand ge
schreven, is van mijn moeder. Dat zijn mooie details
als aandenkens."
De Zeeuwse bolus prijkt uiteraard in haar boek. Ze
noemt het Jikkemienen of droll'n. De stoere bolus
was even een valkuil voor haar. „Toen ik bezig was
met de bolus voor het boek ging het bijna mis. Alle
gerechten waren in een keer goed. Behalve dus die
bolus, die moest opnieuw. De bolussen rezen niet
voldoende naar mijn zin. Maar al doende leert men.
Ja, je moet om te bakken heel erg precies zijn, maar
dat ben ik wel. Ik ben perfectionistisch en werk net
jes."
Naast het recept en de bereidingswijze geeft het
Suukermeisje nog tips uit de praktijk prijs en aller
lei weetjes over de producten. Bij de bolussen staat
bijvoorbeeld dat de oven 10 graden hoger gezet
moet worden dan het recept aangeeft. De oventem
peratuur zakt terug op het moment dat je het beslag
er inzet. Daarna kan de temperatuur worden terug
gedraaid. Handig om te weten.
In het zoet woordje vooraf wordt een meesterpatis-
sier geciteerd. „Goed gebak smaakt zo echt zoet als
de liefde, simpelweg omdat die liefde er ook ingebak
ken zit.' Het is haar uit het hart gegrepen.
Ze zeggen wel eens: van iets
komt iets. Mijn moeder heeft
mij de liefde voor het bakken
gegeven.
Zeeuws Zoet, Zeeuwse en zoete gerechten van Vroeger en
Nu. Mathilde Dekker-Versprille, het Suukermeisje. Foto
grafie Duna (www.fotografieduna.nl), Uitgeverij Het
Paard van Troje, Goes. Arend van der Wel/ Tekstuwel,
Goes. Drukkerij Zoeteweij, Yerseke.
Zeeuws Zoet verschijnt dinsdag 28 oktober. Suuker
meisje zal een tournee houden door Zeeland, om te
signeren en te laten proeven: Zaterdag 1 november
boekhandel De Drukkerij, Middelburg van 15.00 tot
16.30. Woensdag 5 november op Contacta Goes, Wal-
cherenplein stand 327, van 19.00 tot 21.00. Zaterdag 8
november Boekhandel Het Paard van Troje, Goes
van 14.30 tot 16.30 uur. Zaterdag 15 november Boek
handel De Vries, Zierikzee van 11.30 tot 13.30. Woens
dag 19 november kookwinkel Bianca Bonte, Oost
burg van 10.00 tot 15.00.
De Verenigde Oost-Indi
sche Compagnie (VOC)
staat te boek als de eerste
multinational ter wereld. Over
het bedrijf zijn al vele studies ge
schreven. Jan J.B. Kuipers voegt
daar nu een populaire versie aan
toe: Een multinational onder zeil
1602-1799. In een mooi gebonden
uitgave vertelt hij over opkomst,
bloei en ondergang, over de orga
nisatie en over de mensen aan
boord en in de Oost.
Hendrik Willem Fortgens
(1903-1984) werd in 1935
leraar en conrector van
het gymnasium in Middelburg.
Tijdens de laatste oorlogsmaan
den was hij waarnemend rector
en hield hij een dagboek bij. Wil
lem van den Broeke en Tobias
van Gent bezorgen het dagboek.
De oorlogshandelingen worden
toegelicht. Ook worden de men
sen in zijn omgeving besproken,
zodat er een beeld ontstaat van de
toenmalige standenmaatschappij.
De taal van het water is de
tweede verhalenbundel
van Robbert Jan Swiers
(1959) uit Middelburg. Begin dit
jaar verscheen zijn eerste: Een
kwestie van schaal. Deze keer si
tueert de schrijver zijn verhalen
vrijwel allemaal in het heden.
Swiers schreef kinderboeken, poë
zie, romans en hij werkte mee
aan taal- en geschiedenismetho
des. In 2005 won hij met Jan J.B.
Kuipers de Zeeuwse Boekenprijs
voor Het verhaal van Zeeland.
zaterdag 25 oktober 2014
29 OKT T/M 8 NOV
zoet als de liefde
door Edith Ramakers
J IWUnw «Mi
