Restauratie van
Aeolus is nooit
helemaal klaar
SPECTRUM 7
De vierkante kilometer van Dreischor wordt in kaart ge
bracht met twaalf thema's ('ankerpunten') als leidraad.
Een van die ankerpunten is molen Aeolus.
Naam en jaar van oorsprong staan in
kranige letters op de baard van de mo
len: Aeolus, 1739. Het markante bouw
werk dat de contouren van Dreischor
domineert is dus precies 275 jaar oud.
En draait dankzij molenaar Bart van der Spek nog -
of beter gezegd: weer - regelmatig. Om precies te
zijn: 17.471 omwentelingen in 2013.
Aanvankelijk heette de grondzeiler Oostmolen, ter
onderscheid van de molen die ooit aan de westkant
van het dorp stond. In de negentiende eeuw kreeg
het bouwwerk de naam Aeolus, naar de mythologi
sche bewaarder van de winden. A.M. de Rijke, die
de molen in 1941 overnam van de familie Verton,
doopte deze om in De Koekoek, maar later werd de
naam Aeolus in ere hersteld.
Tot 1962 bleef de korenmolen in bedrijf. Daarna
werd het verbouwd tot woonhuis, eerst voor het
echtpaar Dragffy-van Peski, later voor de familie
Van Wezel. De conditie van de molen ging echter
gestaag achteruit. Subsidie voor restauratie was al
leen mogelijk als de molen weer draai- en maalvaar-
dig zou worden gemaakt.
De toenmalige gemeente Brouwershaven besloot
daarom in 1994 het bouwwerk te kopen. Het zou
nog tien jaar duren voordat de Aeolus in oude luis
ter was hersteld, al is de restauratie nooit helemaal
afgerond, weet Bart van der Spek. „Voor de buiten
wereld is die klaar, maar er zijn nog steeds kleine
dingen die moeten worden gedaan."
Hij woont vlak bij de molen. „Ik zag het allemaal
van nabij gebeuren: eerst het verval en later de res
tauratie. Dan ga je af en toe eens kijken en wordt
het steeds leuker. Uiteindelijk heb ik de molenaars
cursus gedaan. Toen ik die had afgerond, kon ik
hier meteen aan de slag als vrijwillig molenaar."
Hij probeert de Aeolus regelmatig te laten draaien,
voor zover zijn werk en gezinsleven dat toelaten.
„Vaak komt het er gewoon niet van."
Het oogt fraai, zoals de wieken op een zonnige za
terdag hun toeren maken. Toch zijn er ook zorgen,
zegt Van der Spek. Tijdens de restauratie is de - in
1953 deels door zout aangetaste - buitengevel behan
deld met een verkeerde coating. Daardoor kan het
water niet weglopen, met schade als gevolg.
In 2012 stond het bouwwerk daarom opnieuw in de
steigers. „En nu zie je al weer nieuwe plekken ont
staan. In twee jaar tijd is de molen harder achteruit
gegaan dan in de tweehonderd jaar ervoor."
hier snel mensen wilt leren kennen,
moet je óf een hondje hebben waar
mee je regelmatig gaat wandelen óf
kinderen op school. Wij merken dat
mensen van buitenaf hier heel snel
worden opgenomen. Zij ervaren de
sfeer en openheid ook als heel posi
tief. Afgelopen zomer kwam hier een
gezin wonen uit Zuid-Holland. Die
vinden het zó prettig. Ze zien hun
kinderen echt opbloeien. Dat heeft te
maken met de onbevangenheid die
hier heerst."
„Dreischor is een dorp dat nieuwe
mensen er vrij snel bij betrekt", vindt
ook Norman Dijst, jeugdcoördinator
van voetbalclub DZC'09. „Iedereen
wordt meteen geaccepteerd. Onze ver
eniging telt nu ongeveer honderd le
den, van wie bijna zeventig jeugdle
den. Dat is best veel voor zo'n klein
dorp."
Vijfjaar geleden fuseerde de sport
club van Dreischor met die van Zon-
nemaire. „We dachten in het begin
dat het karakter van de club daardoor
ook zou veranderen, maar dat is uit
eindelijk erg meegevallen", zegt
Dijst. „Ik denk dat Zonnemaire en
Dreischor ook best veel op elkaar lij
ken. En bovendien is de inbreng van
Zonnemaire beperkt."
„Het is een heel fijn dorp om te wo
nen", zegt Leone van der Sar, voorzit
ter van de Dorpsraad. „Wat ik zo ple
zierig vind, is dat er een goede balans
is tussen bezoekers en inwoners. In
de zomer is het hier soms druk en in
de winter juist stil. Door al die agrari
sche activiteiten in de directe omge
ving ga je ook mee in de seizoenen."
Van der Sar prijst vooral de saamho
righeid in Dreischor. „De mensen
zijn graag bij elkaar en er worden
veel dingen georganiseerd. Dat geeft
een bijzondere band tussen de inwo
ners en ik denk dat we dat ook uitstra
len naar buiten. Het is geen afgeslo
ten geheel. Als je hier gaat wonen, is
het niet moeilijk om te aarden. Ie
gaat heel gemakkelijk op in het
dorp."
En niemand die hoopt er ooit weg te
moeten. „Mijn man en ik zijn echte
Reisenaers", zegt Anneke van der Lin
de. „We zijn hier allebei geboren en
getogen en hebben ook nooit overwo
gen te verhuizen. Acht jaar geleden
hebben we een nieuw huis laten bou
wen, dat zo is ingericht dat we er ook
oud kunnen worden."
Ook Wannes Dorst wil er niet aan
denken dat hij op een dag zou moe
ten verkassen „Ik zie het echt niet zit
ten om bijvoorbeeld naar Nieuwer-
kerk te moeten gaan. Dreischor is
toch wel echt mijn dorp."
ZATERDAG 25 OKTOBER 2014
Deze serie komt tot stand in samenwer
king met onderzoeksinstituut Alterra van
Wageningen UR. De dertiende - en te
vens laatste - aflevering verschijnt zater
dag 8 november.
Voor meer informatie over het project zie
www.vensteropdreischor.nl.
H| A LT E R R A
■IglJjgB WAGENINGEN »U
Molenaar Bart van der Spek beklimt een van de wieken van de Aeolus, foto Izaak Verkeste
Juf Anneke van der Linde met
leerlingen van basisschool De
Klimop. „De school neemt een
heel belangrijke plaats in de ge
meenschap van Dreischor in. De
lijnen naar de diverse verenigin
gen in het dorp en bijvoorbeeld
de kerk zijn ook heel kort"
foto Dirk-Jan Gjeltema
