'Alles goed
afgelopen?'
Nooit ver
de zee in
Slechtste
nacht
Verbinding
met Boven
16 DE BEVRIJDING
DE ERVARINGEN VAN LEZERS
de inundatie in 1944. foto Zeeuwse Ankers
Toen kwam het water en moesten
wij met alleen onze kleren en wat
koffers met paard en wagen van
Melis Gilde naar Serooskerke en
vandaar, bij laagwater, naar de
Duinweg in Oostkapelle. Mijn
moeder was in dracht, een grote
muts en dubbele krullen en mijn
zusje was nog maar negen maan
den. Dat huisje was erg klein en
lag erg laagvTijdens een bombar
dement werd ik 's nachts op de
schouders getild en door het wa
ter naar een boerderij tegenover
Ipenoord gebracht Onderweg ver
dwenen we in een éénmansput
die de Duitsers hadden gegraven.
Sindsdien ben ik bang voor water
en ga nooit ver de zee in.
Jaap Walraven, Vlissingen, in 1944
geëvacueerd in Brigdamme
19 oktober 1944 was voor Rilland
een rampzalige dag. Een gedeelte
van het dorp werd gebombar
deerd, de Derdeweg, Adriaan Bu-
tijnweg en de Zandbaan. Veel in
woners van het dorp waren al ge
vlucht naar de boerderijen in de
omliggende polders. Maar niet al
lemaal, zo ook wij niet. Verschil
lende mensen werden gedood,
ook een oud echtpaar waar nooit
- meer iets van teruggevonden is.
Omdat alles zo dichtbij kwam,
vluchtten we ook. Tot de avond
hebben we in een sloot gezeten
en zijn toen toch naar huis terug
gegaan. Maar de volgende dag
werd het ons weer te bang, toen
gingen we naar de Zimmerman-
polder, naar de boerderij van Wil
lem Walraven, waar veel mensen
van het dorp waren. Maar dat was
daar ook niet veilig. De volgende
dag gingen we toch weer op
nieuw naar huis.
De artillerie beschietingen wer
den als maar heviger. De laatste
twee nachten zijn we de hele
nacht beschoten vanaf de Brabant
se wal. Drie huizen bij van ons
vandaan was een granaatinslag
vlak voor het kelderraam en de
scherven vlogen door het raam
naar binnen, waardoor één van de
mensen zwaargewond raakte. In
de laatste nacht voor de bevrij
ding werd het tegen de morgen
akelig stil. Vader zei: 'Ik denk dat
we vandaag bevrijd worden'. Hij
was in 1940 ook in dienst en had
daar ook zoiets meegemaakt,
maar toen werden we bezet dus
was het nu heel wat anders. En va-
def had het goed geraden. Rond
een uur of tien 's morgens stond
hij naast het huis en zag over de
Batseweg een kleine tank rijden.
Op 24 oktober kwamen de Cana
dezen te voet langs in ganzepas.
Opeens riep daar zo'n Canadees:
„Is alles goed afgelopen?" Dan sta
je toch wel raar te kijken. Maar de
Bevrijdingsdag eindigde bijzon
der triest. Een moeder met haar
dochter werden getroffen door
een granaat die de Duitsers had
den afgeschoten. Ze waren net te
rug uit de Zimmermanpolder,
waar ze naar toe gevlucht waren.
H. de Leeuw, Rilland
Wij moesten naar een pakhuis
van de brouwerij aan de Flessen-
straat. Daar was niets; geen de
kens, eten, drinken of toiletten en
een temperatuur van rond het
vriespunt. We sliepen op een sta
pel rekken of op de stenen vloer.
De slechtste nacht van mijn le
ven. 's Morgens gingen we via de
Palingstraat (waar nog een dooie
mof op het trottoir lag), richting
het oude Arsenaal. We waren net
goed allemaal binnen toen door
de hoge openstaande voordeuren
een granaat naar binnen vloog en
tegen de muur ontplofte. Er wa
ren in het gebouw een paar hon
derd mensen. Later bleek geluk
kig dat niemand was gewond, 's
Nachts werd een kindje geboren.
Jan Kruisdijk, Vlissingen
Wat een niet onder woorden te
brengen opluchting toen midden
in de nacht de brievenbus klep
perde en een stem riep: 'De tom
mies bin der!!'
Het bleken Canadezen te zijn als
ik me goed herinner. Een soldaat
in vreemd uniform droeg een
kast op zijn rug. Met een antenne.
Doordat het stikdonker was kon
ik het uiteinde van de antenne
niet zien.
Omdat hij in een microfoon praat
te besloop mij even de gedachte
dat hij rechtsstreeks met 'Boven'
in verbinding stond. Aan de ene
kant griezelig maar anderzijds
ook iets van een geruststelling.
J. Zande, Middelburg, in 1944 geëva
cueerd in Wemeldinge.
Triest
