Bestuurders die elkaar
tegenwerken, investeerders
die geen kans krijgen.
Tragische ontwikkelingen
rond een dorpszwembad
illustreren waarom de
Franse economie al zeven
jaar op slot zit.
12 SPECTRUM
66
buitenland
'a* m
te '^v >-3 m'HH
assf#
-
et bordje Plage
hangt er nog
steeds. Maar
zwemmers zijn
al lang niet meer
gezien in Médan,
een dorpje bij
Parijs. Het zwembad, fraai gelegen op
een eiland in de Seine, ligt er verlaten
bij. Aan geldgebrek ligt het niet. Het
zwembad en hotel-restaurant werden
door vier Parijzenaren opgekocht
toen de laatste exploitant er de brui
aan gaf. Maar twaalf jaar later wach
ten zij nog steeds op toestemming
voor hun project. Hun verhaal illus
treert waarom Frankrijk al zeven jaar
stagneert. Het valt ook niet mee om
geld te investeren in een dorp waar
de burgervader vooral bezig is met
zijn liefdesleven, de kasteelheer die
zich overal mee bemoeit en de
Ik denk dat
de burge
meester zelf
een van de
investeer
ders was,
maar onder
een schuil
naam
bureaucratie alles verstikt. Resultaat:
verval.
Vroeger trok Médan duizenden bezoe
kers. Op zondag stopten er vier trei
nen uit Parijs. Sommige bezoekers lie
pen naar het huis van schrijver Emile
Zola. De meesten togen naar de oever
van de Seine. Daar wachtte een bootje
dat hen naar het zwembad voer. Je
kon lunchen of slapen in Les Roman
ciers, waar het bootje vertrok. De café
terrassen op de Seine-oever bruisten
van leven. En er was een bloeiende
camping.
Vandaag razen er in Médan dagelijks
187 trainen voorbij zonder te stoppen.
Het hotel-restaurant is een ruïne. De
boot vaart niet meer. En het eilandje,
een stukje paradijs waar Paul Cézan-
ne ooit zijn ezel opzette, is een wilder
nis geworden. Op een mooie zondag
zijn er vier meisjes, goed gekleed en
gekapt, op het eiland. „Wij maken
hier modefoto's," zegt Clémence de
Lafosse, ontwerpster. „Ik zoek het
contrast tussen schoonheid en ver
val."
Het decor is perfect. Op het zwembad
water ligt een vieze algenbrij, duik-
planken zijn stuk, onkruid heeft bezit
genomen van het pierenbadje. Zelf
heeft De Lafosse nooit gezwommen
op het eiland, ze is te jong. „Maar
mijn vader heeft hier nog gedanst. Hij
kan wel huilen."
De teloorgang begon toen de exploi
tant met pensioen ging en zijn zwem
bad en hotel-restaurant Les Roman
ciers te koop zette. Vier Parijzenaren
legden 2,5 miljoen euro op tafel. Hun
plan voor de bouw van een hotel met
300 kamers en conferentiezalen kreeg
steun van de burgemeester, maar
stuitte op verzet van de kasteelheer.
„Die burgemeester was een bandiet",
zegt Jean-Pierre Aubin le Malicorne,
de 80-jarige kasteelheer. „Ik denk dat
hij zelf een van de investeerders was,
maar onder een schuilnaam. Zijn
vriendin werkte voor de kopers."
De burgemeester steunde het project,
maar zakte weg in een depressie toen
zijn vriendin het uitmaakte. Hij was
bijna anderhalfjaar afwezig. In die
tijd nam zijn wethouder het roer
over. Deze dame, Marie-Thérèse Du-
tartre (74), was mordicus tegen de
'muur van beton' die de Parijzenaren
hadden gepland. „Zij waren puur uit
op winst." Maar Dutartre is een duif
vergeleken bij kasteelheer Aubin.
„Die man is overal tegen," zegt ze.
„Hij wil de baas zijn van Médan. Dor
pelingen zijn bang voor hem." Een an
dere inwoner wil alleen 'off the re
cord' over Aubin praten, die hij goed
kent. Hij typeert de kasteelheer als
'een verbaal agressieve man' wiens
zoon ooit met een geweer door het
dorp paradeerde. En hij is ondanks
zijn dubbele achternaam niet eens
aristocratisch, verklapt de dorpeling.
I
C
i:
1
r
1
r
7
c
1
t
1
3®p^
0CÖP ilimi.'i
i"3a Kn» nmaÏM
V
-T *v'
-'JïÏ:* f I
Het verlaten
zwembad
van Médan
door Cees van Zweeden
H
i:
z
e
2
t
91
1
