I
I
I
I
I
Jos van Ginneken (18) uit Terneuzen in sinds maart van dit
jaar een van de jongste gemeenteraadsleden in Nederland.
Hij is daar dolblij mee, maar zijn doel is nog veel hoger. Via
het CDA in Terneuzen, een studie politicologie en een rol in
de Tweede Kamer wil hij uiteindelijk premier worden.
36 ZEELAND
JOS VAN G1NNEKEN, PIEPJONGE POLITICUS
Hij moest zich haasten, die
vrijdagochtend in maart.
De bel was al lang gegaan,
de gymles op het Zelden-
rust-Steelantcollege in Ter
neuzen stond op het punt
van beginnen. Maar vwo-
examenkandidaat Jos van Ginneken (18) uit
Terneuzen zat met zijn hoofd nog bij de vori
ge avond.
Hij was nog helemaal in de wolken. Als hij
had moeten basketballen, had hij vast als een
Michael Jordan de ene na de andere bal in de
basket gedunkt. Jos zweefde immers nog zo
wat door het schoolgebouw. Hij was verkozen
tot gemeenteraadslid in Terneuzen! Al die
flyers, al die satéprikkers met zijn kop er op,
het was niet voor niets geweest. Het CDA be
haalde vijf zetels, maar Jos stoomde dankzij
219 voorkeursstemmen van de tiende plek op
de lijst op naar een plek in de gemeenteraad.
Toen burgemeester Jan Lonink na midder
nacht de namen van de gekozen raadsleden
voorlas, schreeuwde Jos het uit van geluk.
En de volgende ochtend was er dus gewoon
weer gym. Zo hoort het ook. „Een tijdje gele
den stond ik bij een bijeenkomst van Stich
ting De Hoophoek (een stichting die noodlij
dende Zeeuws-Vlamingen probeert te hel
pen) samen met Lonink op een springkussen.
Dat is op dat moment gewoon leuk, maar je
kunt er ook iets symbolisch in zien. De kloof
tussen de politiek en de burger moet worden
gedicht. Door dit soort dingen zien mensen in
dat politici ook gewoon maar mensen zijn. Zo
was het met die gymles ook. Leuk dat ik ge
meenteraadslid werd, maar dat betekent niet
dat ik opeens meer ben dan een ander. Uitein
delijk antwoorden we allemaal aan dezelfde
God. Of je nu regeringsleider bent of iets an
ders."
Heel even w'as Jos het jongste gemeenteraads
lid van Nederland. Die eer is nu aan Peter
Raaijmakers uit Sint Michielsgestel, die tot
zijn achttiende verjaardag in de zomer moest
wachten om zijn behaalde zetel in te mogen
nemen. Ach, het zal Jos verder worst wezen.
Leeftijd speelt geen rol, het gaat om de in
houd.
Hoe bevalt het als gemeenteraadslid?
„Ik moest heel even wennen, maar door een
leergierige opstelling en veel leeswerk kom ik
steeds beter in mijn rol. Het scheelt ook dat ik
tijd heb om mij in te werken. Mijn ouders heb
ben mij na het vwo-examen een jaar gegeven
om mij in te werken. Daarna ga ik politicolo
gie studeren. Ik moet nog goed bekijken waar,
want ik wil mijn studie hoe dan ook combine
ren met het raadslidmaatschap. Maar los daar
van: het gaat goed. Ik vind het prachtig dat ik
echt iets kan betekenen voor mensen. Ik kan
niet alles veranderen, maar het minste dat ik
kan doen is aandacht voor hun situaties en
problemen vragen."
Veel van jouw leeftijdsgenoten zijn met heel ande
re dingen bezig. Waar komt jouw betrokkenheid
bij de maatschappij vandaan?
„Ik zat in de derde klas van de middelbare
school en worstelde net als veel leeftijdsgeno
ten met de vraag wie ik nu eigenlijk echt ben.
Toen begon ik mij ook af te vragen hoe ik mij
nuttig kon maken voor mensen die het niet
breed hebben. Mijn ouders vonden mijn maat
schappelijke betrokkenheid prima, maar had
den ook zoiets van: je kunt het wel tegen ons
zeggen, maar je kunt er beter iets mee doen.
Mijn vader zei dat ik dan mijn licht eens
moest opsteken bij een politieke partij. Het
vraagstuk bracht mij ook weer bij de katholie
ke kerk. Vroeger gingen we in Etten-Leur wel
naar de kerk, maar dat was toch vooral een
feest van herkenning. Je zag er familie en
vrienden, het was gezellig. Toen mijn vader
werk kreeg als loods in Terneuzen, zijn we ver
huisd. Hier was geen sociale binding met de
kerk, dus gingen we minder. Op mijn veertien
de kreeg ik de behoefte om weer te gaan. Ik
ging, alleen. En ik ga nog steeds alleen. Na
tuurlijk merkte ik wel dat ik opviel, maar toch
voelde ik mij er snel thuis. Door alle negatieve
berichten in de media over de katholieke kerk,
was er ook best veel onbegrip. Maar weet je, ik
ben ook lid geworden van het CDA toen de
partij er heel slecht voor stond. Dat maakt
toch niet uit? Je staat ergens voor en daar zoek
je de juiste setting bij. In de kerk kan ik mij op
laden. Ik krijg er handvatten aangereikt. Voor
mij is het geloof namelijk net zo goed het hel
pen van mensen op woensdag of donderdag
als op zondag in de kerk zitten."
Ben je ook daarom vrijwilliger bij de Voedselbank
en het Leger des Heils?
„Ja, mijn geloof heeft daar zeker mee te ma
ken. Als veertienjarige ging ik eens bij de
Voedselbank in Terneuzen kijken. Gewoon,
omdat ik nieuwsgierig was. Ik schrok er
enorm van. Ik ben in de nieuwbouwwijk
Othene opgegroeid, ik heb nooit armoede ge
kend. Armoede? Dat was iets in Afrika. Daar
stuurde je een schoenendoos met spullen
naartoe en dat was het dan wel. Bij de Voedsel
bank zag ik honderdvijftig bakjes staan. Ach
ter elk bakje gaat de naam van een gezin
schuil. Ik vond het heel onwerkelijk, het raak
te mij enorm. Nu ben ik twee dagen in de
week als vrijwilliger actief. Het voelt overi
gens nog steeds heel vreemd dat er op vrijdag
een lange rij mensen staat om een voedselpak
ket op te halen, terwijl ik daarna naar huis
fiets waar een pan warm eten op mij wacht.
Bij het Leger des Heils in Terneuzen ben ik vo
rig jaar ook zomaar eens binnengestapt voor
een bakje koffie. Ik ben er niet meer wegge
gaan. Ik sta regelmatig als vrijwilliger in de
tweedehandskledingwinkel. Ik kom vaak ook
Door alle
negatieve
berichten
in de media
over de
katholieke
kerk, was
er ook
best veel
onbegrip
gewoon in kleding uit de winkel van het Le
ger des Heils naar de raads- en commissiever
gaderingen. Toen ik als raadslid werd beëdigd,
had ik een stropdas uit de winkel aan. Nie
mand die dat wist. Hoeft ook niet, maar voor
mij had het iets symbolisch. Ik zit in het ge
meentehuis op een belangrijke plek, krijg keu
rig kopjes koffie aangereikt, maar ik heb kle
ding aan die is bedoeld voor mensen die het
heel hard nodig hebben. En zeker voor die
mensen zit ik in de gemeenteraad."
Nu we het toch over kleding hebben: waarom ver
schijn je in driedelig pak bij de raadsvergaderin
gen?
„Omdat ik dat netjes vind. Ik wil er heel se
rieus zitten. Als je je alleen maar kleedt als
een jong ventje, behandelen ze je ook als een
jong ventje. Natuurlijk, ik moet nog veel le
ren. Maar dat maakt mij nog geen minder
raadslid dan een ander. Op de verkiezings
avond kreeg ik een paar keer opmerkingen als
'jij bent de ideale schoonzoon, wil je mijn
dochter eens ontmoeten'. Het was vooral leuk
dat 'zij' nu een van de jongste raadsleden van
Nederland hadden. Nu zien ze in dat er ook in
houd achter zit. Oké, ik stond eigenlijk maar
tiende op de lijst van het CDA. Maar ik heb
toch maar mooi 219 mensen zo gek gekregen
om het bolletje achter mijn naam in te kleu
ren. Dat was voor mij ook een bevestiging dat
ik echt iets kan bereiken in de politiek."
Wat wil je uiteindelijk bereiken?
„Ik wil premier van Nederland worden. Echt.
Ik heb al een stappenplan. Eerst ervaring op
doen in de gemeenteraad, in combinatie met
een studie politicologie. Daarna wil ik door
naar de nationale politiek. De Tweede Kamer
in, om daarna mijn grote droom, premier wor
den, uit te laten komen. Dat klinkt heel ge
wichtig, maar je moet het ook niet groter ma
ken dan het is. De premier, dat woord wordt
bijna met een hoofdletter geschreven. Dat
slaat toch nergens op? De premier is net zo
veel waard en net zo hard nodig als de vuilnis
man die elke week jouw troep ophaalt. Ik
merk nu ook heel erg dat mensen zich anders
gaan gedragen als ze weten dat je een functie
bekleedt Ik ben opeens niet meer Jos de jonge
re, maar meneer Van Ginneken van de ge
meenteraad. Een tijdje geleden ging ik 'under
cover' langs bij het Werkservicepunt. Als
werkloze jongere, zogenaamd. Ik werd netjes
behandeld, maar toen ik mij kenbaar maakte
als gemeenteraadslid gingen ze mij toch-an-
ders benaderen. Waarom? Onzin! Kom op zeg,
ik ben gewoon Jos."
Jos, moet jij nou niet gewoon eerst een tijdje lekker
jong zijn en jonge dingen doen?
„Wie zegt er dat ik dat niet doe? Ik heb een lie
ve vriendin en ga vaak langs bij vrienden, die
allemaal in grote studentensteden wonen. Ik
Uiteindelijk wil ik een
gewone premier worden
door Raymond de Frel
Jos van Ginne
ken werd op 7
februari 1996
geboren in Et
ten-Leur. Acht
jaar geleden ver
huisde hij met
zijn ouders en
broer Luc (16)
naar Terneuzen.
Daar werd hij
vrijwilliger bij
de Voedselbank
en het Leger
des Heils en
vond hij inspira
tie en rust bij
de katholieke
kerk. In maart
van dit jaar,
toen hij nog op
de middelbare
school zat,
werd hij met
voorkeursstem
men voor het
CDA in de ge
meenteraad ge
stemd. Op zijn
weblog
www.jos2014.w
eebly.com
schrijft Jos over
zijn politieke
carrière.
