De meter in de auto geeft 30 graden Celsius aan. Maar een licht briesje maakt dat het
toch aangenaam is in natuurpark El Torcal, niet ver van de Spaanse Costa del Sol. Een
mooie dag voor een wandeling tussen miljoenen jaren oude, grillige karstformaties,
die adembenemende uitzichten opleveren én de fantasie prikkelen.
De reisgidsen beloofden al
een prachtige autotocht
vanaf de kust naar het na
tuurpark, zo'n 15 kilome
ter ten zuiden van het
Spaanse Antequera. Neem
vooral niet de uitstekende
snelweg van Malaga naar Sevilla, maar de
oude route Camino de Antequera, die op
de verkeersborden groen wordt aangege
ven, zo luidde de tip.
Het is even zoeken, maar als we de goede
route hebben, rijden we al snel door slape
rige Spaanse stadjes. En langs uitgestor
ven landschappen, waarin kuddes scha
pen af en toe voor een mysterieuze stof
wolk aan de horizon zorgen. De goed aan
gegeven weg naar het 1.171 hectare grote
natuurpark El Torcal leidt naar een nieuw
bezoekerscentrum, waarin een restaurant
en een museum zijn gevestigd. Na een
paar dagen strand en zwembad willen we
wel wandelen, maar vooral niet te veel, zo
hadden we al in de auto besloten. Op de
agenda staat immers ook nog een bezoek
aan het nabij gelegen Antequera, een
plaatsje met een historische binnenstad,
die op de Unescolijst staat om toegelaten
te worden als wereldcultuurerfgoed. Even
als de dolmen (hunebedden) van Ante
quera, de Berg van de Geliefden én El Tor
cal zelf.
Na bestudering van het infobord bij de
parkeerplaats beslissen we dat het de groe
ne route van 1,5 kilometer moet worden.
Een uurtje wandelen door de bijzondere
karstformaties - verzamelnaam van ver
schijnselen ontstaan door water en kalk
steen of een daardoor gekenmerkt land
schap - is leuk genoeg. Tussendoor lun
chen we in het park en dan zijn we toch
nog twee uur bezig, zo is de redenering.
Eenmaal in het bezoekerscentrum blijken
de wandelkaarten en souvenirs door een
Nederlander te worden verkocht. Hans
Andela verhuisde zes jaar geleden naar
Spanje. Als fervent wandelaar en voorma
lig lid van de bergbeklimclub Los amigos
de El Torcal, kon hij bij het natuurpark
aan de slag. „Neem de gele route van 3 ki
lometer. Op die wandeling zijn de rotsfor
maties veel spectaculairder", zo haalt hij
ons over. „Het is prima te doen. Mijn moe
der heeft de groene route op hakken gelo
pen", zegt hij lachend als wij twijfelend
naar ons schoeisel kijken. „Doe het rustig
aan, misschien zie je een vale gier of wil
de Spaanse berggeit. Als je terugkomt,
kun je hier eten."
We zwichten. Het wordt de gele route.
Met een rugzak vol water, brood en si
naasappels gaan we op pad. De route is
aanvankelijk vlak, de bergen ruig. Met de
kaart in de hand proberen we de verschil
lende bizarre rotsformaties te vinden die
op de kaart namen hebben gekregen als
Robot, Sfinx, Kameel en Duim. De twee
aanwezige pubers veranderen, ver weg
van Nederlandse leeftijdsgenoten, al snel
in een stel klimgeiten. Rotsformaties wor
den bekritiseerd en krijgen namen van
politici, bekende Nederlanders én - wat
wil je met pubers - zelfs leraren.
Als we na een uurtje wandelen - en af en
toe ook klimmen over de rotsen - een
pauze houden onder een boom, zien we
plots een bijzonder silhouet door de
lucht schieten. In El Torcal wonen vale
gieren, dus wellicht is dat er een, vermoe
den wij. Een paar toeristen met verrekij
kers bevestigen onze hypothese: het zijn
gieren. En zij hebben ook een paar klim
geiten gezien. Wij moeten het voorlopig
doen met een paar wegschietende hage
dissen, maar dat maakt het niet minder
leuk. De rotsen en de overhangende plan
ten bij de diepe ravijnen maken de tocht
spannend en afwisselend. En inderdaad,
de gele route is op een paar sandalen pri
ma te doen.
Terug in het bezoekerscentrum stuurt An
dela ons nog naar het uitkijkpunt waar je
met helder weer de zee en zelfs bergen in
Afrika kunt zien. Hij toont de fossielen
die bij het bezoekerscentrum zijn te vin
den en maakt met ons een rondje door
het vernieuwde centrum; Een film vertelt
over het ontstaan van El Torcal en de le
gendes over het gebied komen aan bod,
net als de dieren en de planten.
Andela zeifis een nog grotere bron van in
formatie. Hij vertelt enthousiast over zijn
tochten door het gebergte. Hij begeleidt
nog geregeld groepen wandelaars die zich
aan de 4,5 kilometer lange rode route wa
gen en dan langs bijzondere plekken wor
den geleid. „Geen route om op naaldhak
ken te doen, maar wel een trip die je niet
gauw vergeet", zegt Andela lachend. „Bij
zonder is dat de vegetatie, de kleuren en
de dieren altijd weer anders zijn. Je ziet
vooral wilde berggeiten en gieren, soms
een vos. In de winter kan hier een flink
pak sneeuw liggen, in januari zie je de
paars-gele Iris Germanica en in april, mei
en juni bloeien er wel twintig soorten or
chideeën. Ik ken ze niet allemaal, maar
het is een prachtig gezicht."
Het bezoekerscentrum gaat dicht als wij
uiteindelijk vertrekken. Andela gaat naar
zijn woning in het historische Antequera,
wij rijden via de snelweg naar ons vakan
tiehuis. Antequera, het stadje dat we ei
genlijk nog hadden willen zien, moet
maar wachten tot een volgende vakantie.
WAAR EN WAT
ZATERDAG 11 OKTOBER 2014 REIZEN 21
door Roza van der Veer
Op sandalen van
Robot naar Sfinx
El Torcal is vanuit Mala
ga (vliegveld) bereik
baar als je de snelweg
richting Sevilla neemt
en ter hoogte van Cas-
bermeja via het dorpje
Villanueva de la
Concepción naar het
bezoekercentrum rijdt.
Vanuit Antequera ga je
eveneens richting Villa
nueva de la
Concepción. Voordat je
het dorp bereikt, is
rechts Centro de visi-
tantes El
Torcal Alto aangege
ven.
Het bezoekerscentrum
met museum is dage
lijks geopend van 10
tot 19 uur ('s winters
tot 17 uur). Er zijn ge
markeerde wandelrou
tes uitgezet. De groene
route (1,5 kilometer)
kan in 45 minuten wor
den gelopen. De gele
(3 kilometer) kost 2
uur, is iets zwaarder en
vereist comfortabele
schoenen. De oranje
route (4 kilometer) is
er een die behoorlijk
stijgt; hij start bij de
parkeerplaats aan het
begin van de toegangs
weg naar het bezoe
kerscentrum. De rode
route (Ammonietenrou
te) kan alleen met een
gids of
met toestemming wor
den gedaan.
Antequera
Malaga
