t
k
4 WONEN
DE VERBOUWING
Mijn ouders kochten dit
huis in 1970, vertelt
Kees van Moolenbroek.
„Al die tijd is 't uusje
van mijn vader en moe
der geweest en later
van mijn broers en
mij. Een echt familiehuis dat werd ge
bruikt voor feestjes en weekendjes weg. De
ruimte rondom was heerlijk voor de kinde
ren om te rotzooien. Riëtte en ik onderhiel
den de tuin. Wij woonden in Middelburg
in een heel groot huis met een kleine tuin.
Eigenlijk wilden we liever andersom: een
kleinere woning met een grote tuin. We
zijn toen met mijn broers in beraad gegaan
en hebben gevraagd of wij het mochten ko
pen. Dat was een moeilijke beslissing. Uit
eindelijk stemden ze in."
Toen het huis leeg was, bleek al gauw dat
verschillende delen van het huis hard aan
vernieuwing toe waren. „Aan de buiten
kant leek alles prima in orde", zegt Kees.
„Het schilderwerk was steeds bijgehouden,
maar het hout van de kozijnen was hier en
daar echt slecht. En het dak lekte."
Bovendien was de meer dan honderd jaar
oude boerenwoning te klein nu Kees,
Riëtte en dochter Eva Noa er permanent
zouden gaan wonen. Ze namen architect
Wouter de Gaaij uit Middelburg in de
hand die hun nieuw- en verbouwplannen
vertaalde in bouwtekeningen. Aannemers
bedrijf Van Helleman werd ingeschakeld
voor de uitvoer. „De contacten verliepen
soepel. Met de aannemer spraken we af
wat we zelf zouden doen", zegt Kees. „Zo
heb ik samen met mijn broers het dak ver
nieuwd. De aannemer nam de leiding. Ver
der hebben we alle voorwerk zelf gedaan
zoals schrootjes van de muur slopen, jute
van de muur trekken waarover vroeger
werd behangen en de vloer eruit breken.
Die bestond uit een laag beton op zand.
We begrepen meteen waar de typische
geur die hier altijd hing vandaan kwam.
Puur van het vocht."
Toch ging de verbouwing niet zonder slag
of stoot. Voordat het slopen begon, in
maart 2011, bleek dat de bouwvergunning
nog niet rond was. Dat was een flinke dom
per vertelt Riëtte. „Ons huis stond te boek
als recreatiewoning. Bij de aankoop hebben
we de gemeente gebeld of permanente be
woning mogelijk was. Dat leek geen pro- g|
bleem. Toen de architect de tekeningen in
diende, bleek dat anders te zijn. Tegenover
het huis zou een varkensboer zitten. Als
die zou uitbreiden, was permanente bewo
ning van dit huis niet toegestaan. Navraag
bij de bewuste buurman wees uit die dat
hij al vijfentwintig jaar geleden zijn var
kens heeft opgeruimd."
Riëtte en Kees besloten met de renovatie
van de woonkamer te beginnen. Uiteinde
lijk rolden in de kerstvakantie van 2013 alle
vergunningen binnen. Inmiddels is de aan
bouw aan de achterkant klaar. Die is zo
groot als de oude woning maar dan zonder
verdieping. Verder is de voorkamer gron
dig gerenoveerd. De zandcementbedvloer
die vanuit deze ruimte doorloopt in de keu
ken, is behandeld met transparante oxano-
lie, een oude oliesoort die in boerderijen
werd gebruikt op terracotta vloertegels.
„Het lijkt alsof je op het strand loopt", zegt
Riëtte. ,,'t Is een Zeeuws uusje, dus dat
past er goed bij. Verder heb ik me voor de
kleuren laten inspireren door het Zeeuws
Kleuren Palet van de provincie Zeeland.
De luiken aan de buitenkant zijn mossel-
blauw. De kleur van de kozijnen binnen is
brandingwit. In de keuken hebben we mee
krap rood gebruikt voor de servieskast en
de stoelen. In de badkamer komt basalt. En
Eva Noa wil in haar kamer graag boeien-
geel."
De oude boerenwoning is modern inge
richt. Het strakke, lange aanrechtblad ver
bindt het oude deel van de woning met de
nieuwe aanbouw. Om toch de sfeer van
vroeger te bewaren is aan de voorkant van
de woning niets veranderd. Het oude aan
recht met een granito blad en zwart-witte
tegeltjes in de gootsteen doet nog dienst in
de bijkeuken. Ook het lage balkenplafond
in de woonkamer is bewaard gebleven. „Je
ziet zelfs in een van de balken een uitspa
ring. Daar paste destijds de kuif van het ka
binet precies in", zegt Riëtte.
Dan wijst ze op de pendule die precies op
de schoorsteenpast. „Bij het opruimen van
de inventaris had Kees' moeder één uit
drukkelijke wens. Dat de klok in het huisje
zou blijven. Die heeft een ereplaats gekre
gen."
rond de 225.000 euro
Al ruim veertig jaar is het in handen van de familie
Van Moolenbroek, de kleine boerenhofstede aan
de Lepelstraat in Vrouwenpolder, 't Uusje voor
ingewijden. Het was dé plek om met z'n allen
vakantie te vieren en te feesten. In 2011 kochten
Riëtte en Kees van Moolenbroek het familiehuis
om daar permanent te gaan wonen. Een grondige
verbouwing volgde. Toch is de sfeer van het
verleden bewaard gebleven.
Veersemeerstraat 12, Lewedorp
225.000 k.k.
rn
P~
door Elian van 't Westeinde
000
Een kleine hofstede
De voorkamer is grondig gerenoveerd, foto Ruben Oreel
Vrijstaande semi-bunga-
low uit 1968 met een
woonoppervlakte van
135 vierkante meter op
een perceel van 454.
Vijf slaapkamers. Met
tuin en garage. Woning
is levensloopbestendig
met een slaap-werkka-
mer op de begane
grond alsmede een bad
kamer.
