w; m
Voor eilandhoppingfans is
Bretagne het walhalla. Wij
kiezen voor lie Bono, lie
aux Moines en Ouessant.
Drie eilanden met elk een
gen verhaal.
1
W
mm et vertrekpunt naar Les
Sept lies - Frans voor de ze-
B B ven eilanden - is de haven
van Perros-Guirec. De mo
tor van de kreeftenvanger
die ons naar de kleine ei-
I landengroep ten noorden
van de Bretonse kust brengt, gromt luid.
De golven komen recht op ons af, maar ge
lukkig is de tweemaster zeewaardig. De
schipper belooft dat we op de terugweg vol
ledig op de wind zullen gaan. Dat smaakt
nu al naar meer, terwijl we het hoogtepunt
van deze dag nog voor de boeg hebben.
Letterlijk zelfs. Want wat een zeemijl terug
nog een witte rots leek, blijkt een verblijf
plaats van jan-van-genten. De vogels, met
hun imposante spanwijdte van wel 2 me
ter, kleuren met hun witte veren de zwarte
rots van Tie Bono. Geluid maken ze ook:
kgrraaa, kgrraa. Om het nog avontuurlijker
te maken, stappen we over in het kleine
bootje dat bij vertrek op sleeptouw is geno
men. Behoedzaam varen we tot bij de rot
sen, waar we stil blijven liggen. Het lucht
ruim boven ons wiebelende bootje is lan
dingsroute en uitvalsbasis voor de immer
naar eten zoekende ouders. Niet minder
dan 10 ton vis verslindt deze vogelkolonie
met jonkies iedere dag. Als het even kan,
bestellen ze ook een kleine papegaaiduiker
van de menukaart, weet onze gids Dennis
le Bras.
Na aandachtig de jan-van-genten te heb
ben geobserveerd, zoeken we de tweemas
ter weer op. Die brengt ons naar het nabij
gelegen Tie aux Moines. Vroeger was dit
een plek waar monniken rust zochten. Zij
zijn inmiddels vertrokken, maar de rust is
gebleven. Bij de vuurtoren vertelt de gids
meer over het leven van de koddige pape
gaaiduikers, die we ver onder ons op het
water zien. De vogel was een eeuw geleden
zijn leven in deze streek niet zeker, weet
Le Bras. Het was destijds een sport deze
dieren neer te schieten. Er werd zelfs een
spoorlijn voor aangelegd vanuit Parijs, om
dat het enthousiasme bij de jagers zo groot
was. Waren er een eeuw geleden nog een
half miljoen papegaaiduikers, nu ligt het
aantal op hooguit vijfhonderd.
De terugreis met windkracht 7 en de aan
blik van een paar zeehonden die heerlijk
zonnebaden op de rotsen, brengen weer
een voorzichtige glimlach op ons gezicht.
Dat doet ook Ouessant. Een snelle boot
brengt ons naar dit meest westelijke stukje
Frankrijk. Het eiland telt vijf vuurtorens,
het hoogste aantal van alle Franse eilan
den. Ze staan er niet voor niets. De lichtba
kens bieden passerende schippers houvast
in dichte mist of bij hevige golfslag.
Hoe gevaarlijk de kust kan zijn, zien we op
de begraafplaats van het katholieke kerkje
op het eiland. Gids Ondine Morin vertelt
dat slechts een deel van de omgekomen
scheepslieden daar begraven is. Alleen als
het slachtoffer aantoonbaar katholiek was,
kreeg hij een plaats op het kerkhof. Kon
zijn geloofsovertuiging niet worden achter
haald, dan was een anoniem graf buiten
het dorp zijn eindbestemming.
Ook daar, buiten de bebouwing, is het
mooi. Wij maken een wandeling in dit ge
bied, Pern genaamd. Kale rotspartijen ste
ken omhoog aan de westkant, alsof paasei-
landbeelden je aankijken. Golven beuken
tegen de kust. We kijken uit op een huis,
dat eeuwenlang de krachten van de natuur
heeft doorstaan. Dit decor voelt niet Frans.
Het past eerder bij het hogere noorden.
In de verte ontwaren we vissers. En een
paar schapen. Ouessant heeft een eigen ras,
met een schofthoogte van slechts 30 centi
meter. Een eeuw geleden was dit bijzonde
re dier nog uitgestorven op het eiland,
doordat gewone schapen werden inge
voerd en daarmee het kleine ras verloren
ging. Anders dan voor de papegraaiduikers
brachten Parijzenaren wel redding voor de
schaapjes. Bij het Paleis van Versailles lie
pen er nog een paar rond, uit een privécol-
lectie. Daardoor was een herintroductie
mogelijk. Al laat het aantal mini-schaapjes
op het eiland nog altijd te wensen over.
Slechts tien, volgens de laatste telling.
Maar gids Morin is er maar wat blij mee.
WAAR EN WAT
WMWffr
eilandenrijk
Foto's, van boven naar beneden:
Jan-van-genten op Tie Bono.
Op koers naar Les Sept lies.
Met de roeiboot weer naar het schip.
De afstand Utrecht-Brest is circa 1.000 kilo
meter per auto. Brest heeft een vliegveld.
Meer informatie over de excursie met de
kreeftenvanger is op www.santguirec.com
te vinden.
Voor toeristische informatie over Bretagne,
zie www.bretagne-vakantie.com en
www.rendezvousenfrance.com.
ILE AUX MOINES,
OUESSANT
ILE Bom
tekst en foto's Max de Krijger
