Vlissingen komt niet zelf uit
haar schulden en vraagt een
artikel-12-status aan. Apel
doorn kon dat rijkscuratele
nog net afwenden. Millin-
gen aan de Rijn niet. „Je
merkt er niet veel van, hoor.
Hoewel, die nieuwe sporthal
kon nu ineens wél."
4 SPECTRUM
reportage
m
U
,t 4 *>|V
f Wé
i
I 1 iffi ïi
Van welke kant je
Apeldoorn ook bin
nen rijdt, overal
wordt aan de weg
gewerkt. Op grote
borden staat trots
uitgelegd wat staat
te gebeuren. In het noordoosten van
de Gelderse stad stonden een paar
jaar geleden nog borden die de nieu
we wijk Zuidbroek aankondigden.
Duizenden woningen zouden er ko
men. Zo ver is het niet gekomen. Apel
doorn bleek zichzelf zo diep de schul
den in te hebben gespeculeerd dat het
tijd was de zeepbel door te prikken:
de gemeente boekte 200 miljoen af op
bouwgronden, ontsloeg ambtenaren,
verhoogde de ozb en voerde harde be
zuinigingen door. De wethouder fi
nanciën stapte op. Een artikel-12-sta-
tus kon nog net worden afgewend,
maar de provincie Gelderland houdt
nog altijd streng toezicht.
„De kranten stonden er vol mee",
weet Arnold Schlundt Bodien zich te
herinneren. „Maar inmiddels praten
we al lang weer over andere zaken.
Koopzondagen, die houden de gemoe
deren hier veel meer bezig."
Schlundt Bodien heeft een koffie- en
theewinkel in de binnenstad. In de
tijd dat de gemeente Apeldoorn be
sloot met de financiële billen bloot te
gaan, werkte hij als organisatieadvi
seur veel samen met de gemeente. „Ik
was opgelucht dat het geen artikel-12-
status werd. Dan had niets meer ge
kund. Nu heeft het bestuur toch daad
krachtig opgetreden, zonder dat we er
veel last van hebben gehad. Ja, het Ko
renfestival is een jaartje weg geweest
en de honkbalverenigingen hebben
het moeilijk, maar het licht op straat
ging echt niet eerder uit en de loket
ten bleven gewoon open."
Terwijl hij voor een klant koffiebonen
in een zak schenkt, heeft hij tijd om
de vragen eens goed te laten bezin
ken. „Eigenlijk zijn we er alleen maar
beter van geworden. Je merkt dat de
gemeente weer nauw samenwerkt
met de provincie. Ineens was er geld
om de binnenstad op te knappen. En
het lijkt wel of de gemeente flexibeler
omgaat met initiatieven. Als ik vroe
ger voor mijn winkel een theeproeve-
rijtje organiseerde, stond er gelijk een
ambtenaar te wijzen op precariobelas-
ting. Nu zeggen ze: 'Arnold, leuk dat
je dit voor de stad doet'."
Ook Henk Vosselman van Brasserie
Martins wijst op de nieuwe straatste
nen en de mooie boompjes. „Er zit
weer wat vet op de botten. En voor
taan weten we waar het geld blijft,
daar ben ik als burger ook blij mee.
De subsidiekraan voor culturele orga
nisaties is een stuk teruggedraaid en
dat werd tijd ook. Ze hoefden hun
Vroeger, als
je iets
organiseerde,
stond er
gelijk een
ambtenaar
voor
precario. Nu
zeggen ze:
'Arnold, leuk
dat je dit
voor de stad
doet'
hand maar op te houden of ze kregen
een paar ton. Nu hebben ze geleerd
commercieel te zijn. Dat is rechtvaar
dig en positief tegelijk."
Tussen alle lunchwandelende ambte
naren schuifelt een oudere dame met
haar gebloemde boodschappenkarre-
tje. De gemeente, het zegt Marietje
Hurenkamp niet zo veel. „Ik heb wei
nig met instanties. Ik ga liever de na
tuur in. Ze hadden er wel een potje
van gemaakt, dat wel. Met al dat elle
bogenwerk. Daar heb ik wel van ge
baald. Maar nu zetten we er samen de
schouders onder. Zo voelt dat."
Niet dat de belastingen erg verhoogd
zijn. Die zaten in Apeldoorn al bijna
aan het plafond, vertellen twee ge
meenteambtenaren die niet willen
zeggen op welke afdeling ze werken,
laat staan hoe hun namen luiden.
Maar dat burgers niet veel van de be
zuinigingen hebben gemerkt, snap
pen ze wel. „Het grondbedrijf was
Dat van
is dus
SSïi O Sf-J.
door Wendy Wagenmakers
