i
f
L
Of de natuur zich nu wel of niet
herstelt, de Hedwige gaat onder
FZC
TYeintaal
Bijna elke avond moet de
nachtopvang in Vlissingen
mensen wegsturen.
44 Waar ik slaap? Zeg
ik niet Anders
komt de politie,
krijg ik een boete
en moet weg
44 Ruim een jaar 44 Als mijn zus zou
26 ZEELAND
DAG- EN NACHTOPVANG THUISLOZEN
Nieuws van 0p 28 januari
groep 7/8
De Linge Kapdk
'-s-~ f]
vrijdag
Ik zit zo'n zeven uur per
week in de trein. Het is pu
re noodzaak als ik mijn
teerbeminde echtgenoot
wil zien en bovendien dient ge
noemd vervoermiddel meestal
ook als de kraamkamer van
mijn columns. Het komt nogal
eens voor dat ik het menselijke
ras ondraaglijk vind en dan pro
beer ik mijzelf hermetisch af te
sluiten voor de buitenwereld
(oordopjes zijn de beste oplos
sing voor misantropie). Maar
als ik grootmoediger gestemd
ben, luister ik naar wat mijn
medemensen te vertellen heb
ben.
Wat mij de laatste tijd opvalt, is
dat veel mensen erg creatief
omgaan met de taal van het
openbaar vervoer. Ik hou een
lijstje bij in mijn telefoon en
eens in de zoveel tijd bewon
der ik mijn inventaris. Vandaag
een bloemlezing.
Allereerst het thema saldo.
Sinds de invoering van de
O V-chipkaart is dit een buiten
gewoon relevant woord gewor
den. Het gebruik ervan blijkt
nog best ingewikkeld. Zo no
teerde ik de volgende variaties:
'Er stond nog geld op mijn sal-
do.' 'Mijn saldo zit nog vol.'
'Mijn kaart heeft saldo.'
In intercity's heb je soms een
lopende kiosk. Een student
meestal, die koffie, thee en koe
ken verkoopt. Laatst werd deze
dienst als volgt aangekondigd
door de conducteur: 'Er komt ie
mand langs met diverse snaper-
ingen'. Wat een klankkunste
naar, die kaartjescontroleur!
Door drie letters in te slikken
toverde hij een nieuw univer
sum tevoorschijn waarin verse
snaperingen rondzwommen.
Of had hij gestotterd en 'die
vers-snaperingen' gezegd?
Over intercity's gesproken: de
grootste grap is natuurlijk dat
die in Zeeland bij elke negorij
stoppen.
Soms is de Nederlandse taal
niet toereikend om OV-ver-
schijnselen te omschrijven.
Hoe noem je bijvoorbeeld die
vette vlekken op de ruiten? Ze
zitten altijd op voorhoofdhoog
te en hebben een streep-
jes-en-stipjesstructuur. Is het
een voorhoofd? Is het haar?
Wiens haar of voorhoofd is zó
vet dat het zo'n afdruk achter
laat? Misschien wil ik het wel
niet weten.
fckurrifi pieten in llhtira
2012-2013
Scholen schrijven geschiedenis
De PZC maakt een boek over 200jaar
Zeeland in samenwerking met leerlingen
van 74 basisscholen.
U krijgt dagelijks een voorproefje.
Bestel het boek nu voor 29,95 euro
op www.200jaarzeeland.nl
VLISSINGEN - Noem mij maar
Tom, zegt hij. Niet dat hij zich
schaamt omdat hij dakloos is,
want dat valt hem niet te verwij
ten. „Maar als mijn zus zou ont
dekken dat ik de afgelopen drie
maanden bijna veertig keer onder
een brug heb moeten slapen, zou
ze in tranen uitbarsten. Ik wil
haar niet lastigvallen met mijn
problemen. Ze heeft haar handen
vol aan haar eigen leven."
Tom is een van de oudere thuislo
zen die hoopt vanavond een plek
je te vinden in Het Witte Huis,
de dag- en nachtopvang in Vlissin
gen. Maximaal tien mogen er elke
nacht naar binnen. Nummer elf
moet zijn heil maar elders zoe
ken. Iedere nacht zijn de tien
slaapplekken bezet en elke avond
worden er wel één of twee men
sen weggestuurd, de nacht in.
Tom kent inmiddels elke goede
slaapplek in Vlissingen. „Goed is
natuurlijk betrekkelijk, in dit ver
band. Buiten slapen is niet fijn.
Bij min 5 is de opvang wettelijk
verplicht iedereen op z'n minst
een slaapzak en een plek op de
vloer te geven. Maar als het we
ken achtereen regent, moet je
toch buiten slapen en wordt alles
nat en vochtig. Dan slaap je niet
echt. Waar ik slaap? Dat zeg ik
niet. Dan komt de politie en krijg
je een boete."
Hij raakte het dak boven zijn
hoofd kwijt door een opeenstape
ling van ellende. Kort na elkaar
overleden zijn moeder en zijn
broer. De uitvaartkosten kwamen
voor zijn rekening. De auto, nodig
voor zijn werk bij Zeelandia in
Zierikzee, ging kapot. Tom werd
ontslagen omdat hij met de trein
van 5.40 uur de eerste ploegen
dienst niet kon halen. „En langer
doorwerken om dat te compense
ren mocht niet." Na zestien jaar
bij dezelfde baas was het over en
uit. „Vier keer per maand sollici
teer ik. Maar wie wil mij nog heb
ben, op mijn leeftijd?"
Het eigen huis moest verkocht
worden; wat overbleef was een
schuld. „Mijn vrouw zag het niet
meer zitten en ging bij me weg.
Ik leef nu van 50 euro per week.
De rest gaat naar aflossing."
Zijn droom is een eigen woning.
„Ik sta al een tijd ingeschreven.
Een kamer met een klein keuken
tje en een slaapkamer, dat is ge
noeg voor mij."
Ook Marco Akveld hoopt van
avond in de nachtopvang terecht
te kunnen. Maar veel kans geeft
de 24-jarige Tholenaar zichzelf
niet. Er is namelijk een lijst, en
Marco staat bijna bovenaan. „Als
je hier slaapt, word je op die lijst
geschreven", legt Marco uit. „En
elke volgende nacht schuif je een
plekje naar boven op. Als er nieu
we mensen komen, en jij hebt al
heel veel gebruikgemaakt van de
opvang, gaan die anderen voor.
En als er een vrouw is, moeten er
soms twee mannen weg. Want zij
mag niet bij een man."
Een maand geleden werd Marco
door zijn beste vriend afgezet bij
Het Witte Huis. „Ruim een jaar
geleden had ik nog alles wat een
mens kan willen. Eerst verloor ik
mijn baan, toen mijn vriendin,
toen mijn huis en uiteindelijk
mijn verstand. Want ik ging aan
de speed. Ik wilde mezelf gewoon
doodsnuiven. Met mijn ouders
had ik al lang geen contact meer.
Vrienden gaven me soms een
bord eten, lieten me op de bank
slapen. Een jaar lang heb ik geen
dak boven mijn hoofd gehad. Ik
sliep buiten op straat, in de bos
jes, in zelfgebouwde hutjes in de
polder. Op een dag had ik er ge
noeg van. Ik wilde weer wat van
mijn leven maken. Mijn beste
vriend zei: dan gaan we dat rege
len. De maatschappelijk werkster
die hij belde, had pas vijf dagen la
ter tijd. Toen heeft hij me in de
auto gezet en is naar Het Witte
Huis gereden."
„Ik was niet meer verzekerd, had
geen ID-kaart meer, geen bank,
geen uitkering, niets. En nu is al
les weer bijna in orde. Over twee
weken heb ik een uitkering. Die
twee weken moet ik nog zien te
overbruggen. Hopelijk hoef ik
niet meer buiten te slapen of
rond te dwalen tot het weer och
tend wordt. Daar word je hele
maal paranoïde van. Ie loopt met
je hoofd omlaag, probeert geen
aandacht te trekken. Je denkt: ie
dereen kan zien dat ik geen baan
heb, geen huis, geen werk." Het
Witte Huis betekende een nieuw
begin voor Marco. „Prachtig hoe
ze hier mensen helpen. Dat wil ik
ook. Ik heb besloten een oplei
ding sociaal werk te gaan volgen."
geleden had ik nog ontdekken dat ik
alles wat een mens onder bruggen
kan wensen. Baan, slaap, zou ze in
vriendin, huis tranen uitbarsten
Dat het H-woord niet meer popu
lair is in het Haagse, is genoeg
zaam bekend. Maar het werd don
derdag nog eens pijnlijk duidelijk.
Zelfs in het debat over natuurbe
leid - waar de Westerschelde op
de agenda staat - begint niemand
er meer over. Want het kabinet
heeft besloten de polder onder
water te zetten, de Kamer heeft er
mee ingestemd en de voorberei
ding zijn in volle gang. Dus: klaar,
over, uit, is de algehele gedachte.
Alleen de SGP waagt zich nog aan
het heikele dossier. De discussie
komt steeds weer op hetzelfde
neer: is het echt zo slecht gesteld
met. de bedreigde (laagdynami
sche) natuur?
„Door natuurorganisaties, be
windslieden en Brussel is een dra
matisch beeld neergezet", vindt
SGP-Kamerlid Elbert Dijkgraaf.
„Dat wordt echter gelogenstraft
door de werkelijkheid. Een serie
recent gepubliceerde ecotopen-
kaarten vanaf 1996 en een nieuw
rapport van Arcadis laten juist
een positieve trend zien. Gaat de
staatssecretaris het dramatische
beeld rechtzetten?"
Dat is Dijksma zeker niet van
plan. „De natuur herstelt zich lo
kaal, maar het is niet duidelijk of
dat herstel ook echt doorzet. Ik
kan er een lang technisch verhaal
over houden. Maar we hebben in
het regeerakkoord afgesproken
om na een lange periode van on
zekerheid duidelijkheid te schep
pen. Daar is niet iedereen blij
mee. Maar het is wel een besluit -p
dat ik uitvoer. Het is zoals het is"."
Maan Leo
Voor meer columns: www.pzc.nl/columns
■jjjpn Willem-Alexander
'in ?>ealn>U^3^J
23 jggr koningin
3-1990
fi/ftrijs voor de Vrpdp 1993
Lvan 7i lid-Afrika 1994-1999
Pief aanpassen
In de herberg is
door Ondine van der Vleuten
Tom, dakloos sinds een jaar
Marco (24) sliep in de polder Tom, dakloos sinds een jaar
door Jeffrey Kutterink
UNIVERSITY
DEN HAAG - Is de Westerschelde er
echt zo beroerd aan toe? Cijfers lij
ken uit te wijzen dat het beter
gaat. Dus is de ontpoldering van de
Hedwigepolder niet nodig, denkt
de SCP in de Tweede Kamer. Maar
dat gaat staatssecretaris Sharon
Dijksma (Natuur) echt te ver.
