Dizzieni Generatiekloof Een medicijn tegen de liefde 14 DIZZIE Ontdek de mooiste boeken op Dizzie.nl THEO HAKKERT Sinds 1987 zijn er een kleine vijftig commer ciële literatuurprijzen voor fictie uitgereikt en daarom dachten we zo ongeveer alles te hebben meegemaakt aan chaos, ru moer en willekeur. Nadat de AKO als sponsor was afgehaakt, kwam de Generale Bank Literatuur Prijs. Na een overname werd het Fortis. On der die naam is de prijs niet eens uitgereikt, want de AKO had de sponsoring toch weer overgenomen. We hebben uitreikingen mee- gemaakt'die van knulligheid aan elkaar hingen. Sonja Ba rend die cijferbordjes liet opste ken. Kees van Kooten die de ontlezing een impuls gaf door te verklaren dat hij geen van de genomineerde boeken had gelezen. Een uitreiking die na een bommelding op straat plaats moest hebben. Discussies waren er ook altijd, over de willekeur van de jury's die het natuurlijk nooit bij het Er zou een literatuurprijs moeten zijn met leden die vijf jaar in de jury zitten rechte eind hadden. Altijd viel er wat aan te merken op de no minaties, steevast werden win naars vergeten. Inherent aan smaakdiscussies. Vast pandoer: veel te weinig vrouwen bij de genomineer den. Of te weinig Vlamingen. Nooit hoorde je dat er te wei nig Vlaamse vrouwen werden genomineerd, terwijl die na Brigitte Raskin (winnaar 1989) zelden de selectie haalden. Waar we niet meer op hadden gerekend, gebeurde vorige week. De AKO-jury kwam met een shortlist van zes mannen, waarvan de jongste 49 is. Een heuse generatie- en seksekloof scheidt hun van al die fijne fris se auteurs die ook goed zijn. Een jury heeft altijd maar één criterium en argument: ze kie zen op kwaliteit. Niet op leef tijd, sekse of nationaliteit Niets tegen in te brengen. Wat zich hier wreekt, is dat er voor elke prijs een geheel nieu we jury komt. Telkens een net iets andere blik houdt de boel vers. Maar als er eens een jury is die met de nominaties ook nieuwe namen en trends signa leert, komt daar na een jaar zo weer een eind aan. Er zou een prijs moeten zijn met leden die vier, vijfjaar in de jury zit ten en dan rouleren. Zodat er oog is voor ontwikkelingen over een langere periode. Wie verliefd is, handelt niet altijd rationeel. Op zich heerlijk natuur lijk, vlinders in elk jaargetijde en onvoorspelbaar gedrag. Maar zou er, in tijden als deze, waarin alles wordt afgemeten aan geld, niet een manier zijn om fortuin te ma ken met het in toom houden van andermans hart? Wat er al niet aan ziektes voorbij is gekomen de laatste jaren. Van muisarm tot whiplash, van bek keninstabiliteit tot een reeks aan allergieën. De een houdt vol dat ze bestaan, een ander zegt dat ze niet aantoonbaar zijn. Als we ver liefdheid nu ook eens zo weten te spinnen dat het een aandoening lijkt, dan ontwikkelen wij daar een lucratief medicijn tegen. Zo redeneert een farmaceutisch be drijf in Efter, de vierde roman van Hanna Bervoets (30). De roman speelt in de nabije toe komst, in een sfeer van klinisch futurisme waarin voor emoties amper nog ruimte is. Voor de ver liefden die wijs worden gemaakt dat ze verslaafd zijn, is er een kli niek waar ze een programma kun nen doorlopen dat hen van hun verslaving afhelpt. Tegelijkertijd gaat de roman over hoe de 'patiënten' in blogs vertel len over hun aandoening. Onder de blogs staat vermeld hoe vaak ze zijn gelezen en hoe ze zijn ge waardeerd. Efter is in alle kilte een confronte rende roman. Net zo'n actuele waarschuwing als De cirkel van Dave Eggers, die de almacht van internetfirma's beschreef. Met dit verschil dat de liefde zich niet laat dwingen. Beide boeken stellen de vraag of het gevoel dat we ons le ven in de hand hebben wel klopt. Lezersavond met Paolo Giordano in Den Bosch Kortgebroekt staat hij tegen een boom geleund. Een verdwaalde hopman in de sneeuw van Berchtesga- den. Afgezien van zijn han den, die hij voor de afwis seling in de zak heeft, is het vooral zijn broek die de aandacht trekt. Hij, de latere Führer van het Derde Rijk, po seert in Lederhose, draagt witte kniekou sen en gunt de fotograaf een blik op zijn blote knieën. „Hij begint nog net niet aan een Alpen- dans", zegt Volker Ullrich met een glim lach. „Hitier hield van de Lederhose, tot grote ontsteltenis van zijn fanatiekste aan hangers. Er bestaat een hele serie foto's waarop hij zo poseert. Hoewel ze nooit zijn gepubliceerd, vormen ze een merkwaardig contrast met de Führer-cultus en de heilig verklaring van het uniform. Rudolf Hess, een van zijn trouwste vrienden uit de eer ste jaren, schrok zich dood toen hij zijn idool eind jaren '20 zo zag." De foto, gemaakt door Hitiers hoffotograaf en vriend Heinrich Hoffmann, staat promi nent in de nieuwe biografie die Ullrich schreef. „Het is wel een bekend beeld, maar het laat toch iets zien wat andere bio grafen tot nu toe verwaarloosd hebben. Dat de man niet alleen maar de leider van Duitsland was en van zijn partij, maar ook een privéleven had. Hij was beslist niet de lege huls die anderen van hem hebben ge maakt. Om hem echt te kunnen doorgron den, is het noodzakelijk dat je iets over die verborgen kanten van zijn leven weet." Volker Ullrich, nummer zoveel in de rij. Schrijver van alweer een nieuwe biografie van Adolf Hitier. Het eerste deel verscheen deze maand in een Nederlandse vertaling, het tweede deel volgend jaar. Grote namen als Alan Bullock, Joachim Fest en, het meest recent, Ian Kershaw gingen hem voor. „Natuurlijk vraagt iedereen waarom deze biografie er eigenlijk moet komen. Vooral met Kershaw lijkt alles gezegd. Toen ik hem interviewde, had ik dat gevoel zelf ook. Hoe hij Hitier plaatst in de struc turen van de nazi-staat en laat zien hoe al die partijfiguren deden wat hij wilde, is verpletterend. Tegelijk moet je wel besef fen: het is veertien jaar geleden dat zijn boek verscheen. Veertien jaar waarin onder zoekers niet stil hebben gezeten en er weer een schat aan nieuw materiaal beschikbaar is gekomen. De volledige dagboeken van Goebbels bijvoorbeeld en de brieven van Hess en anderen uit zijn directe omgeving: juist daarin vind je aanknopingspunten voor een beschrijving van zijn persoonlijk leven-." Het had een korte biografie moeten wor den. Vijfhonderd pagina's maximaal. Hitier in pocket-formaat, in opdracht van Fischer 4 yp Dizzie is hét online boekenplatform van deze krant: vol nieuws, recensies, interviews en informatie over boeken en schrijvers. Lees recensies van en thousiaste lezers, koop titels direct online en deel jouw mening. Ca naar Dizzie.nl ROMAN door Theo Hakkert Hanna Bervoets: Efter. 315 blz. Atlas Contact, 19,99 euro. ABONNEEVOORDEÊL Theo Hakkert interviewt op 21 okto ber bestsellerauteur Paolo Giordano in de Verkadefabriek in 's-Hertogen- bosch. Er is een beperkt aantal kaar ten voor abonnees van deze krant en leden van Dizzie.nl beschik baar. Reserveren kan via de web site. Marjon Kok reist naar Turijn om Giordano te interviewen. Reden: het verschijnen van zijn nieuwe roman Het zwart en het zilver. Wil je een per soonlijke vraag stellen aan Giordano? Stuur die dan zo snel mogelijk in via Dizzie.nl Führer in i Lederhose Adolf Hitler. Op komst Volker Ullrich 960 blz. Arbeiderspers 49,95 euro door Herman Haverkate

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2014 | | pagina 14