20 BUITEN
RAADKAART
Wandelend naar Burgh, vanuit Haam
stede over de Burghseweg, tussen de
vele glimmende kastanjes op de stoe
pen, doemt het torentje al op. Het
oudste protestantse kerkgebouw van
het eiland, door perenbomen om
ringd, staat sinds 1674 precies midden
in Burgh op het gras. In dit dorpsge
zicht speelt het leven zich af.
De foto is genomen vanaf de Ho-
geweg, waarlangs het verkeer
weer verder rijdt", wijst Yvon
(55), mede-eigenaresse van
'Ton Yvon', de kapsalon die
al negentien jaar in de nieuw
bouw precies op het hoekje
zit, naast de souvenirwinkel met panora
ma-ansichtkaarten, vuurtorens, stenen mok
ken en kleurige, wapperende sjaals. „En hier
links is alles veranderd. Eerst stond er een ho
tel. Daarna een supermarkt. En toen kwamen
wij." Milo, haar langharige weimaraner, ligt
kwispelend naast de ingang op de stoep,
steekt zijn kauwgomroze neus omhoog en
knipoogt tegen de zon.
Vroeger was het oorlog tussen Burgh en
Haamstede, vertelt Yvon. „Mensen van daar
kwamen niet hier. En omgekeerd. Tegenwoor
dig maakt het nauwelijks meer uit. Bij de jon
gere generaties speelt het niet." En de jonge
ren trekken trouwens weg. Zelfs Zeeland uit,
richting de Randstad: „Geef ze eens ongelijk.
Er is bijna geen werk. En veel te weinig te
doen." Ook is er geen café. En de opticien ver
trok, wat heel jammer is. Waarmee ze maar
wil zeggen dat je dat in zo'n kleine gemeen
schap meteen merkt: het wordt stiller.
De huizen, in een kring om de kerk, lijken
wat naar binnen gekeerd, ondanks de uitbun
dig bloeiende bloemen en geurende rozen. Er
is bijna niemand op straat. Toch kan Burgh
zich wel in gezellige belangstelling verheugen,
want in het eerste weekeinde van oktober zal
de 12e editie van de Kustmarathon weer een
happening zijn: „De lopers starten daar, bij de
slager."
En gedurende de zomermaanden is het heel
druk, zegt Marco Arkesteyn (44) van 'In de
Soete Suikerbol'. Hij is al eenentwintig jaar
warme bakker aan de Burghse Ring. Van zijn
voorganger heeft hij niet alleen de naam van
W.G. van de Hulsts jeugdboekenserie overge
nomen, maar ook twee geheime recepten:
voor profetenbrood, dat een krokant roombo-
terkoekje met kaneel blijkt te zijn en de specia
liteit van de zaak is, en Schouwse froufrou:
„Die maken we met de hand. Hazelnoten,
amandelspijs, suiker, karamelvulling. De re
cepten liggen in de kluis." Hij geniet van het
ambacht. En vindt Burgh een gemoedelijk
dorp. Zijn vaste klanten waarderen hem
enorm; hij houdt van maatwerk leveren: taar
ten voor speciale gelegenheden, in allerlei vor
men of kleuren, met verschillende soorten
fruit, bijvoorbeeld: „Dat bespreken we van te
voren. Zo kom je met elkaar tot een mooi re
sultaat."
Omdat een van zijn zoons jaren geleden een
voedselallergie ontwikkelde en geen brood
meer verdroeg, iets wat hem - ook als jonge va
der - een machteloos gevoel gaf, is hij zich
gaan verdiepen in granen en eiwitten. Sinds
dien bakt hij regelmatig glutenvrij en spelt-
brood. „De jongen is enorm opgeknapt. Wie
hem kent, zag dat gebeuren."
En als ervaringsdeskundige zal hij het niet na
laten alle klanten met soortgelijke vragen van
advies te dienen. Wie dan ook. En waar dan
ook vandaan.
y
In de ban van de Burghse F
De kerk van Burgh met de nieuwe oude spits uit 1947.
door Jacoline Viaander
Ratelende boerenwagens met sui
kerbieten op weg naar de haven.
Het duurde even tot Zeeland de
suikerbietenteelt omarmde, onder
meer doordat die in eerste instan
tie door Napoleon werd opgelegd.
