18 BUITEN
WATERDUNEN
door Chiel Jacobusse
HET ZEEUWSE LANDSCHAP
rgens klopt dat ook wel. Op Hoeve
van der Meulen was het erfgoed
dag, op die twintigste september
2014. Het Zeeuwse Landschap
hield samen met de stichting Land
schapsbeheer Zeeland (SLZ) en de
Stichting Cultureel Erfgoed Zee
land (SCEZ) een publieksdag. Met groot suc
ces weer. De vele honderden bezoekers rea
geerden zonder uitzondering enthousiast op
de hoeve en op de georganiseerde activiteiten.
„Dit moeten jullie eigenlijk jaarlijks doen",
was een steeds terugkerende opmerking.
Jaarlijks is misschien wat te veel van het goe
de, maar dat we op Hoeve van der Meulen ook
in de toekomst nog heel wat activiteiten ho
pen te organiseren staat vast. De sfeer op de
Hoeve was ook afgelopen zaterdag weer fantas
tisch en het scala aan activiteiten gevarieerd.
Stands van bijvoorbeeld het Fruitteeltmu
seum, de stichting Behoud de Zak van Zuid-
Beveland en nog een reeks andere organisaties
boden een brede blik op het plattelandsleven
in Zeeland van toen en nu. De moeite waard
voor iedereen die van Zeeland houdt.
Gedeputeerde Ben de Reu van (o.m.) cultuur
opende de Erfgoeddag 's morgens om half elf
met het onthullen van een klapbankje. Een
klapbankje was vroeger in de Zeeuwse dor
pen een wijdverbreid fenomeen; gewoon een
bankje waar inwoners van het dorp elkaar de
laatste nieuwtjes vertelden en waar natuurlijk
ook heel wat werd geroddeld. Op de nieuw
onthulde klapbank kan de bezoeker het ver
haal van Hoeve van der Meulen beluisteren.
Overigens dat verhaal niet alleen: het is een
mobiele klapbank die nog veel andere plaat
sen zal aandoen en waaraan nog veel Zeeuwse
verhalen zullen worden toegevoegd.
Traditiegetrouw waren rond de bakkeet weer
de 'boerenwuuven' van het waskot present.
Die dames blijven maar wassen en stampen
en wringen en was ophangen, maar wat was
het weer leuk. Een andere publiekstrekker
was de stand van het Fruitteeltmuseum, waar
vrijwilliger Adri van Liere liet zien hoe een
fruitboom geënt en geoculeerd wordt. Hij is
misschien wel de enige in Zeeland die deze
kunst nog tot in zijn vingertoppen beheerst.
Met een vlijmscherp mes worden takjes gesne
den; het is verbazingwekkend hoe de enten
steeds weer tot in perfectie blijken te passen.
De huisdieren van de familie Schrijver zijn als
sfeermakers op Hoeve van der Meulen bijna
onmisbaar. Konijntjes van Knabbel- en Bab
belformaat hebben gezelschap van een witte
Vlaamse reus en ook kippen worden getoond
in alle formaten en soorten, 's Morgens moe
ten die kippen even getraind worden om bin
nen de beperkte ruimte van het kraampje te
blijven en dat gebeurt door elke kip die zich
buiten dit territorium waagt keer op keer te
corrigeren. En wonder boven wonder: na kor
te tijd accepteren de dieren de grenzen en blij
ven ze rustig binnen die oppervlakte. In een
ouderwetse teil zitten drie eenden op het wa
ter. Ogenschijnlijk vinden ze het wel prima,
maar bezoekers die willen aaien krijgen even
een venijnige pik van de eendensnavel. Het
kleine territoriumpje dat ze deze dag hebben
wordt toch wel fanatiek verdedigd.
Dan is er excursie in de museumwoning. Er is
gedrang als die begint, maar eenmaal binnen
begint de gids haar boeiende verhaal. Over
een eigenzinnige boer die er nadrukkelijk zijn
eigen opvattingen op nahield over de ruilver
kaveling en allerlei andere nieuwigheden.
Over de sporen van vergane glorie en welva
rende landerijen. Maar ook over het ambitieu
ze project om het erfgoed van het boerenland
in volle glorie te herstellen De bovenstaande
impressies zijn hopelijk voldoende om de le
zer even opnieuw te laten proeven van de ge
weldige sfeer op onze eerste erfgoeddag. Wie
er niet bij was heeft echt iets gemist. Maar het
initiatief krijgt zeker een vervolg dus er is nog
volop kans om de schade in te halen.
„In de veure. In de veure!" Een schorre stem
schreeuwt luidkeels zijn commando en scheurt
daarmee de ijle stilte van een prachtige najaarsmor
gen aan flarden. Het commando is gericht tot de
machtige Zeeuwse trekpaarden, die bezig zijn om
een stoppelakkertje op Hoeve van der Meulen te
ploegen. Het ziet eruit alsof je minstens een halve
eeuw terug gaat in de tijd.
Erfgoeddag op
Hoeve Van der Meulen
Adrie Provoost op de dijk bij Wa-
terdunen. „Eén plus één is hier
drie." foto Peter Nicolai
De kleindierenstand.
