Tegelbedrijven willen
korting op premies
Steeds meer mensen
overwegen aflossing
VsMI
f 11
2 WONEN
O
O
u
Brancheorganisatie Bovatin (aan
nemers van tegelwerken) heeft
in een open brief aan het Ver
bond van Verzekeraars gevraagd
om de woon- en calamiteitenver
zekeringspremies van consumen
ten te verlagen als deze tegels op
de begane grond van hun wo
ning hebben. De organisatie
stelt dat netjes neergelegde tegel
vloeren ongevoelig zijn voor
vocht en dus hoeven verzeke
raars bij wateroverlast minder
uit te keren.
Tijdens de natte periode in au
gustus viel het de leden van Bo
vatin op dat hun klanten veel
minder waterschade hadden dan
bijvoorbeeld hun buren die par
ket, tapijt of laminaat op de
vloer hebben. En dus hoeven ver
zekeraars niet voor herstel of ver
vanging van de vloerbedekking
op te draaien.
De brancheorganisatie vindt dat
woonconsumenten met een te
gelvloer best een streepje voor
mogen hebben door een korting
op de woonhuis- en calamitei
tenverzekeringspremie.
Steeds meer woningbezitters over
wegen om tussentijds af te lossen
op hun hypotheek. Inmiddels
gaat het om ruim een kwart van
hen en vorige maand nog om één
op de vijf. Eén op de drie huiseige
naren heeft inmiddels een tussen
tijdse aflossing gedaan, aldus ING
gisteren.
„De meest genoemde reden (52
procent) om tussentijds af te los
sen is dat het door de lage spaar-
rente financieel aantrekkelijk is
geworden om af te lossen", zegt
directeur hypotheken Dennis
Noordervliet. „Ook geven de on
dervraagden aan dat ze zo weinig
mogelijk schulden willen hebben
(43 procent). Ruim een kwart van
de ondervraagden wil helemaal
geen restschuld overhouden en
nog eens een kwart lost af omdat
zij maandelijks geld overhouden."
Volgens Noordervliet is sprake
van een cultuuromslag. „Woning
bezitters laten de aflossing aan
het einde van de looptijd van de
hypotheek niet aankomen op de
toekomstige verkoopopbrengst
van de woning."
Cl
CÉ
LU
O
LU
1
~T
Paul Walthuis groeide op in een arbeiderswoning aan het
Oud Arnemuids Voetpad in Middelburg. Na de hts verhuis
de hij naar de Randstad voor een carrière in de bouw. Toen
hij drie jaar geleden het ouderlijk huis kon kopen, besloot
hij het roer om te gooien en terug te keren naar zijn ge
boorteplaats.
Gelukkige herinneringen aan
mijn jeugd maakten terugko
men erg makkelijk, zegt Paul
Walthuis (50). „Ik speelde veel
buiten. Aan het eind van de
straat lag een braakliggend ter
rein. Daar sjouwde ik vaak rond
met mijn vriendjes. Hutten bouwen met spul
len van de vuilnisbelt. Ook in de stad konden
we onze lol op. Iedereen kende iedereen. Zwem
men deden we in het kanaal in 't kommetje,
een inham in de dijk. Iedereen uit deze buurt
leerde daar zwemmen."
Drie jaar geleden kocht Paul het huis waarin hij
met zijn twee broers opgroeide. Zijn moeder
woonde er alleen, na het overlijden van haar
man veertien jaar geleden. Omdat het onder
houd van het huis en de tuin haar teveel werd,
kocht ze een appartement. „Ik heb altijd wel
het idee gehad om bij gelegenheid terug te ver
huizen. Dat ik geen gezin heb, maakt die stap
eenvoudiger. Maar ik heb wel mijn ontslag moe
ten nemen. Ondanks dat ik nu geen vaste baan
heb, voelt het goed."
De woning aan het Oud Arnemuids Voetpad
bestaat oorspronkelijk uit twee arbeiderswonin
kjes. Het huis op nummer 20 kocht Pauls vader
Francois in 1966. Die brak de boel tot op de
grond toe af en begon daarna het huis steen
voor steen weer op te bouwen. Een gevelsteen
met de initialen FW met het jaartal 1969 herin
nert aan het moment dat de herbouw halverwe
ge was. Toen zijn pa ook het huisje ernaast
kocht, trok het gezin daarin. Een deel van dat
kleinere huis werd bij nummer 20 getrokken.
Vanaf de straatkant is goed te zien dat de hele
woning uit twee kleinere huizen bestaat.
Ook de tuinen van beide woningen zijn samen
getrokken. Het is Pauls lievelingsplek. „Van
jongs af aan, totdat ik de provincie uitging, on
derhield ik deze tuin. Later deed ik dat ook bij
de ouders van vriendjes om wat bij te verdie
nen. Onder het glazen afdak zit je heerlijk. Van
vroeg in het voorjaar tot laat in het najaar."
Aan het interieur heeft Paul vrijwel niets veran
derd. Het donkerbruine wandmeubel van zijn
ouders is tijdloos en vanwege de enorme berg
ruimte praktisch. De zithoek is ingericht rond
om de open haard. Opvallend is de verlichting
boven de salontafel. Hier hangt een door Paul
gemaakte lamp; een tuinparasol zonder poot
met drie lampenkapjes die de parasol aan de on
derkant aanlichten.
Zolang de bovenverdieping nog niet is opge
knapt, heeft Paul zijn bureau in de kamer
staan. „Mijn wens is om stukje bij beetje het
huis op te knappen. Een nieuw behang in de ka
mer. En de keuken wil ik vervangen. Mijn va
der heeft de kastjes nog helemaal zelf gemaakt.
Ik heb hem zelfs nog geholpen. Verder gaat de
laminaatvloer eruit en ook de tl-bakken in het
plafond wil ik weg hebben. Die vind ik niet
sfeervol."
De frêle, sierlijke draaitrap naar boven lijkt uit
de Victoriaanse tijd te stammen. Ook dit is een
ontwerp van de vader van Paul. „Hij maakte de
leuning van de bekende beddenspijltjes. Ik
stond er als kind met mijn neus bovenop toen
hij ermee bezig was. Ik hield de treden vast, hij
laste. Toen heb ik voor het eerst lasogen gehad."
De creativiteit van Pauls vader kende geen gren
zen. Naast het bouwen aan zijn huis, boetseer
de hij verdienstelijk. De beeldjes die hij maak
te, zijn bewaard gebleven en staan in een kast.
Ook ontwierp hij een roestvrijstalen deurgreep
die nog steeds op de voordeur zit. Die greep in
spireerde Paul tot het ontwerpen van een serie
van acht modellen. Hij maak ze in zijn geluids
dichte werkplaats. Alle gereedschappen en ma
chines die daarvoor nodig zijn, staan er. Paul
laat zien hoe het tig-lassen in zijn werk gaat.
Het is fijn, precies werk waarvoor een vaste
hand en technische kennis nodig zijn. „Ik zit
boordevol ideeën. Maar eerst wil ik met deze se
rie deurgrepen een boterham verdienen. Dan
pas kan ik verder."
Gang met tegelvloer.
1 1 1
1 1 1
al
1
Na al die tijd terug
in het ouderlijk huis
door Elian van t Westeinde
Paul Walthuis in de voordeur van zijn woning aan het Oud Arnemuids Voetpad in
Middelburg.
