miimm/m:
SPECTRUM 11
44 Er is een theorie dat
een conflictgebied een
goede plek is voor
interessante gerechten
mij open en eerlijk vertellen wat ze
vinden. Uiteindelijk is het natuurlijk
mijn keuze, mijn naam staat bij het re
cept. Maar een zekere mate van discus
sie is wel nuttig."
Zijn weg naar Londen verliep met een
tussenstop in Amsterdam, waar Otto-
lenghi van 1995 tot 1997 woonde met
Noam Bar. Hij rondde er zijn scriptie
voor zijn studie vergelijkende litera
tuurwetenschappen en filosofie
af. Het plan was om in Amerika
te promoveren. Maar hij vond
het zo leuk om voor zijn Am
sterdamse vrienden te koken,
dat hij zich realiseerde dat
doen net zo belangrijk kan
zijn als denken. Hij schreef
zich in voor een kookcursus in
Londen. De reactie van zijn vader
was afgemeten: 'Niet zo'n best idee'.
De keuken leek zijn intellectuele
ouders in Jeruzalem, beiden afkom
stig uit Europees-Joodse families, niet
bepaald een academische droombe-
stemming. Het kan niet makkelijk
voor Ottolenghi zijn geweest om zo
radicaal voor zichzelf te kiezen. Sinds
zijn jongere broer Yiftach tijdens
diens militaire dienst door eigen vuur
om het leven kwam, was hij de enige
zoon in het gezin. Ottolenghi, die nog
een oudere zus heeft die met haar ge
zin in Tel Aviv woont, laat zich zelden
over dat verlies uit. Met grote bezorgd
heid zag hij de spanningen tussen Is
raël en de Palestijnen steeds verder
toenemen. „Mijn familie is in elk ge
val relatief veilig. Maar
het lijden in Gaza is
hartverscheurend.
Ik geloof niet dat
mijn familie er
aan denkt weg
te gaan, zoals ik
heb gedaan. Als
de zaken er hun
normale gangetje
gaan, en dat doen
ze meestal, is het een
prachtige plek. Tel Aviv is een geweldi
ge stad, heel relaxed. Maar ik woon on
derhand al bijna langer hier dan ik in
Israël heb gewoond. Daarom probeer
ik er een niet al te uitgesproken me
ning over te hebben. Hoe dichter je er
op zit, des te moeilijker het is om be
slissingen te nemen."
Aanmerkelijk opener is hij over de
vreugde van zijn eigen gezin, dat hij
vormt met zijn Ierse echtgenoot Karl
Allen en hun zoontje Max, geboren in
het voorjaar van 2013. Omdat hij vindt
dat hij als homoseksuele vader een
voorbeeldrol heeft, schreef hij in een
artikel in The Guardian hoe dat alle
maal gegaan is; een kostbare intercort?-
tinentale onderneming met een Ame
rikaanse draagmoeder en een eitje dat
ze via een website aanschaften. Met
kleine Max gaat het onder
tussen prima. Ottoleng
hi spreekt He
breeuws met hem,
zodat het kind een
band met zijn Is
raëlische familie
kan opbouwen. En
nee, als Max het
eten van zijn vader
niet lekker vindt, dan
moet dat maar. Hij is niet
van de voedselpolitie. „Hij krijgt ge
woon een ijsje, echt niet elke dag,
maar er is niks mis mee als hij ook al
een voedzame lunch en avondeten
heeft gehad. Ik vind eigenlijk alles wel
goed, zo lang je intenties goed zijn, er
echt koken aan te pas komt." Max,
zegt hij, is geen moeilijke eter maar
heeft wel een typische gewoonte: „Hij
wil alles los van elkaar op zijn bord.
Als je tuinbonen en erwtjes geeft,
scheidt hij ze en begint eerst aan de
bonen en dan aan de rest. Hij is nog
maar anderhalf, kan nog niet praten,
maar ziet wel degelijk het verschil tui
sen alle groene dingetjes op z'n bord.
Grappig is dat."
De overgang tussen het werk overdag,
tussen zijn leven temidden van colle
ga's en het leven thuis met luiers en
speeltjes, gaat intussen vloeiend. „Op
mijn werk en thuis hanteer ik ver
schillende gevoeligheden en princi
pes. Daar zit geen tegenstelling in, je
moet gewoon weten hoe je je aan de
omstandigheden aanpast." Maar het
begin van het leven met een baby was
niet makkelijk. „We hadden overal
pijntjes omdat we allerlei bewegingen
maakten die we niet gewend waren.
De eerste maanden waren uitputtend.
Eigenlijk ben je nooit meer helemaal
uitgerust als je kinderen hebt Tot ze
de deur uit zijn, heb je nooit meer
echt vakantie omdat het meer werk
betekent dan thuis blijven. Thuis
weet ik tenminste waar alles ligt."
Grote foto: Keiko Oikawa
Kleine foto's: Thinkstock
ZATERDAG 13 SEPTEMBER 2014
reageren?
'spectrum@depersdienst.nl
I ÉÉggf Vï.V
'v