Rocco slaat publiek knock out met imponerende boksdans
Genialiteit van Bach
krijgt betekenis in Bach Stress
zeeland
nazomer
festival
CULTUUR 35
Zanger manifesteerde zich gisteravond als
de uitblinker in het peloton artiesten deze
week in het ZNF-festivalhart.
MIDDELBURG - Veelzijdig is het
woord waarmee de lading van het
optreden van Blaudzun (Johannes
Sigmond) op het Abdijplein in
Middelburg gedekt kan worden,
maar het klinkt wellicht wat te kil
voor de euforie die deze zanger
en zijn muzikanten te weeg wis
ten te brengen. Daar zouden
meer superlatieven voor de uit de
kast gehaald kunnen worden.
Blaudzun begon zijn overrompe
lend concert met drie nummers
waarin hij meteen de reikwijdte
van zijn talent manifesteerde: het
overrompelende 'Elephants', het
kippenvel opwekkende 'Any Cold
Wind' en het energieke 'Too Ma
ny Hopes for July'.
„Het is veel te lang geleden dat ik
in Middelburg geweest ben. Dat
was een keer bij Tonnie", (Diele-
man, in De Spot, red.) vond Blaud
zun zelf, maar hij maakte dat dub
bel en dwars goed. Met zijn uit
voering van 'Euphoria' steeg het
optreden naar extra grote hoogte
en op dat niveau bleef het verder
de hele avond met uiteraard ook
de titelnummers van zijn twee
laatste cd's: 'Heavy Flowers' en
'Promises of no Man's Land'. Im
ponerend hoe Blaudzun zelf met
zijn brede stemregister 'koploper'
blijft te midden van het rijke in
strumentarium dat hem bege
leidt. Onder die muzikanten on
der meer Blaudzuns broer Jakob
Sigmond (gitaar). Hulde verder
voor de opstelling van de muziek
met verhoogde achterlijn en de
soms hilarische performance.
Evenals onlangs bij Lowlands
maakte hij het muzikale grapje
het nummer 'Wasteland' te beslui
ten met een fragmentje 'Wicked
Game' van Chris Isaak.
Toen de band na 'Halcyon' plotse
ling stopte, namen de circa 1400
mensen op het plein daar natuur
lijk geen genoegen mee. Dus kwa
men Blaudzun en zijn muzikan
ten terug voor het bekende 'Quiet
German Girls' en toch veel meer
moois waaronder het ingetogen
'Wolf s behind the glass'.
Johann Sebastian Bach was
waarschijnlijk een genie.
Muziekkenners zullen dat
uiteraard beter weten dan
ik. Voor een leek is het
moeilijk voor te stellen, wat
een genie precies is. Het verschil
tussen heel knap en geniaal is
voor leken als ik een gradatie,
meer van hetzelfde en dat is het
dan. Maar na het zien van 'Bach
Stress' kun je beter begrijpen wat
het moet betekenen om een genie
te zijn.
'Bach Stress' is een beetje vreem
de voorstelling. Het heeft iets van
een lezing (met demonstratie van
vioolspel) over de grote meester.
Heel veel van wat je in de Wikipe-
dia kunt vinden, passeert ook
hier de revue. Maar het wordt wel
heel onverwacht en onorthodox
gebracht. Om te beginnen door
een verre nazaat (zogezegd). Door
Nelly Bach, 13e generatie, en haar
broer Bernd. Zij is een nerveus en
extatisch type, in schreeuwerig
groen twinset, paarse kousen en
schoenen, grote bril, dik mon
tuur, de brilketting met parels.
Hij is eerder een lethargisch en ge
laten type, in grijs kostuum, wei
nig gezichtsuitdrukking. Alleen
maar meegekomen, zo lijkt het,
omdat hij zich hier volledig (en
een beetje autistisch) mag verlie
zen in virtuoos vioolspel.
In feite zegt die benadering al ge
noeg: dit is een persiflage op het
verschijnsel lezing, en indirect
misschien ook wel op het ver
schijnsel Bach. Een dik aangezette
persiflage zelfs, niet direct het top
punt van het genre. Maar de
hoofdpersoon Bach is natuurlijk
wél een toppunt, en dat dit feit in
direct mede belachelijk wordt ge
maakt, dat is wél interessant.
Want wat gebeurt er, als heilige
huisjes worden ondermijnd? En
waarom gebeurt dat?
van je afhouden, en het dan heel
dichtbij brengen. Afhouden en
dan aanhalen. (Je ziet het gelief
den soms ook doen.). Het is een
beetje vreemd procédé, hier ex
treem toegepast, maar het werkt
wel. Door zo veel zo radicaal on
deruit te halen, bijvoorbeeld door
openlijk te twijfelen aan de op
rechtheid van Bachs onderteke
ning van al zijn werk met SDG
(Soli Deo Gloria - Alleen aan God
de eer), wordt het publiek uitge
daagd om met nieuwe en frisse
ogen naar het fenomeen Bach te
kijken. En wat violist Jeroen de
Groot dan aan het slot met de
'Ciacona' of'Chaconne' uit de sna
ren weet te toveren in een 15 mi
nuten durende solo, geeft je een
vaag en bewonderend besef van
wat een genie eigenlijk is.
Tegelijkertijd wordt Bach ook se
rieus genomen. Er worden delen
van zijn sonates en partita's voor
solo-viool zeer vaardig, mooi en
sereen vertolkt. Met aan het slot
de fascinerende en beroemde 'Cia
cona' (uit BWV1004). Die tegen
strijdig aanvoelende mengeling
van ironie en ernst geeft aan de
voorstelling een speciaal tintje.
Voor mij lijkt het op wat er soms
gebeurt als je iets goed wilt bekij
ken. Zo in één keer het object
dicht naar je ogen brengen, werkt
dan averechts. Wat wel werkt, is
eerst het voorwerp wat verder
5 jt_
VRIJDAG 5 SEPTEMBER 2014
Blaudzun uitblinker in peloton
door Ali Pankow
Zie ook: www.pzc.nl/znf2014
door Edith Ramakers
MIDDELBURG - Alle ogen zijn gericht op de boksring
waar twee boksers op de gong wachten. Net als het
publiek, ledereen is klaar voor de boksdansvoorstel-
ling van Rocco van ICKamsterdam.
De boksers warmen zich op, als plots twee figuren, ge
kleed in een Mickey Mouse-outfit, de aandacht aflei
den. Mickey Mouse brengt een lach, maar heeft moge
lijk een diepere betekenis. Die van de dansers bijvoor
beeld die de draak willen steken met de bokswereld.
Bij boksen gaat het om de sterkste te willen zijn, ter
wijl Rocco dans in al haar vormen laat zien, met af en
toe klappen en bokstechnieken als gemakkelijke tus
sendoortjes. Die twee boksers kijken toe, maar begin
nen dan toch na een gong te dansen, langzaam, soms
licht erotisch, maar altijd technisch hoogstaand, in de
lichtbundel. Het Mickey Mouse duo neemt de dans
over, terwijl dreigende muziek klinkt. De lichtbundel
wordt groter en de Mickey Mouse ontdoet zich van
de bokshandschoenen, sokken, het masker, het shirt
en later ook de bivakmuts.
Mooie dansers komen er onderuit, die alleen nog een
maillot dragen, goud- en zwart-zilverkleurig. De boks
dans gaat soms in slowmotion verder, bewegingen
die begeleid worden met onderwatergeluiden. De pau
ze wordt aangekondigd door een dansende 'candy-
boy' op de zoetgevooisde samenzang van Dalida en
Alain Delon, Paroles, paroles. Het is de opmaat naar
de finale, een boksdans die zijn weerga niet kent. Het
publiek is knock out geslagen. Van schoonheid.
Rocco, in het kader van het Zeeland Nazomerfestival in
de Schouwburg in Middelburg. Nog te zien op vrijdag 5
september. Zaterdag, 15.00 uur. Roccito, met 20 leerlin
gen van de Ravensteinschool in Vlissingen.
foto Lex de Meester
RECENSIE
door Willem Nijssen
Gezien 3 september. Nog te zien van
avond. Vertrek 18.45 uur vanaf Abdij
plein, Middelburg. Spel Carta Hardy,
muziek Jeroen de Groot (viool)
Carla Hardy en Jeroen de Groot in 'Bach Stress', foto Lex de Meester
