Jagen taboe
De Dierenbescherming bestaat maandag
150 jaar. 'Dames en heren van stand'
voerden ooit strijd tegen de hondenkar.
Tegenwoordig richt de club zijn pijlen voor
al op de vee-industrie, het circus en het door
fokken van honden.
10 VERDIEPING
150 JAAR DIERENBESCHERMING
V
Jagen was ooit een exclusief recht van
grondeigenaren en de adel. Tegenwoor
dig is er een onderscheid tussen plezier
jacht en de jacht op dieren die voor
overlast zorgen.
Sinds 2002 zijn er nog maar vijf diersoor
ten, die in de plezierjacht vrij bejaagd mo
gen worden: fazant, wilde eend, houtduif,
konijn en haas. „Wat ons betreft wordt die
lijst verder teruggebracht. Liefst naar nul",
aldus directeur Frank Dales van de Dieren
bescherming „Plezierjacht past niet meer
bij deze tijd." De Dierenbescherming is
wel in gesprek met de Jagersvereniging.
Maar erg constructief lijkt dat niet. „We
zijn het met elkaar eens dat we het
gloeiend met elkaar oneens zijn."
Dan de jacht op dieren die voor overlast
zorgen. „Wat ons betreft is jagen of vergas
sen van bijvoorbeeld ganzen echt de laatste
optie.
Bovendien moet je dat steeds blijven doen,
de populatie blijft zich altijd vernieuwen.
Begrijp me goed, in een situatie waar men
sen in gevaar komen, zoals bij Schiphol,
kiezen we altijd voor de mensen."
Er zijn volgens Dales voldoende diervrien
delijke methodes voorhanden om de gan
zen te verwijderen. Zoals het planten van
olifantsgras in de omgeving van de luchtha
ven.
De Dierenbescherming zal altijd wijzen op
alternatieven voor de jacht of het vergas
sen, zegt Dales. In het weidegebied kun
nen boeren bijvoorbeeld een weiland be
planten met witte klaver. „Daar zijn gan
zen gek op. Als ergens witte klaver, staat
dan gaan alle ganzen daar naartoe. Dan blij
ven ze weg van andere percelen."
'Het dier
verdient nog
steeds beter'
door Wilko Voordouw
Een jager heeft een gans geschoten die
overlast veroorzaakte, foto HH
