SPECTRUM 11 actueel Bonnie en Clyde, ofte wel Enise B. en Mar co van der P., trekken twee weken rovend en schietend door Ne derland en Duits land. Ze deinzen ook niet terug voor een ontvoering. Na hun arrestatie blijkt dat Van der P. al vanaf zijn 14e misdrijven pleegt. Als kind is hij uit Brazilië geadopteerd. Hij is niet de enige bij wie een ver band lijkt tussen adoptie en criminali teit. In Nederlandse komen adoptiekinde ren vier keer zo vaak in aanraking met politie en justitie als gemiddeld. Daarbij spannen jongens uit Brazilië en Colombia de kroon. Behalve Van der P. staan momenteel nog twee uit Brazilië geadopteerde broers voor de rechter; zij worden verdacht van drie roofmoorden in Drente. Adoptiekinderen volgen drie keer zo vaak speciaal onderwijs, worden zes keer zo vaak uit huis geplaatst en een kwart van hen heeft op de een of an dere manier professionele hulp nodig. Volgens een Zweeds onderzoek heb ben adoptiekinderen uit Zuid-Ameri- ka een vijf keer grotere kans om aan drugs verslaafd te raken en plegen ze drie keer zo vaak zelfmoord als ande re kinderen. „Ik zie het allemaal voorbij komen, be halve zelfmoord", zegt Lyda Groot van de Landelijke Oudervereniging Gezinsproblematiek Adoptie (LOGA). „Bijna alle adoptiekinderen zijn boos op de wereld. Ze voelen zich alleen op de wereld en vinden dat je niemand kunt vertrouwen. Je ziet het niet aan ze, maar van binnen zijn ze allemaal onzeker. Gelukkig gaat het met de meesten goed, maar er is ook een be hoorlijk aantal met een probleem, dat zich openbaart als ze in de puberteit komen en dat meestal is terug te voe ren op hechtingsproblemen. Het kun nen relatief kleine problemen zijn, zo als geen vrienden hebben, maar ook ernstige zoals als psychiatrische- en gedragsstoornissen, waardoor ze in de criminaliteit terecht komen. In extre me gevallen zijn het jongens zonder geweten. Door daar aandacht aan te schenken, kunnen de problemen in t een vroeger stadium worden gesigna leerd en kan ook sneller hulp worden geboden." Erik Jongman werkt ruim twintig jaar met adoptiekinderen in jeugdinstellin- gen. „Ze hebben niets te verliezen, zijn iedereen kwijt en hebben schijt aan alles", zegt hij. „Ik schrik soms van hun gigantische woede. In het be gin van een therapie krijg je weieens het gevoel dat ze je willen vernieti gen." Emeritus hoogleraar adoptie René Hoksbergen stelt dat kinderen er niet om vragen om te worden geadop teerd. Hij weet hoe ze kunnen worste len met hun identiteit, met de vraag wie ze eigenlijk zijn, waarom ze zijn afgestaan, hoe anderen hen zien en waarom het allemaal zo is gegaan in hun leven. Adoptie ontstond kort na de Tweede Wereldoorlog toen veel kinderen wees waren geworden en onderdak kregen bij familieleden. Daarna kwam de adoptie van 'zielige, honge rende Afrikaanse kindjes' die mensen op televisie hadden gezien. In 1980 werden 1.599 kinderen geadopteerd, een aantal dat nooit meer werd be reikt. In de loop van de jaren tachtig ontstond een toename van het aantal stellen dat geen kinderen kon krijgen, en door middel van adoptie dat geluk alsnog hoopte te vinden. Toen bleek dat voor dit doel zelfs kinderen wer den ontvoerd en alleenstaande Kore aanse vrouwen werden gedwongen hun kind af te staan, zagen veel kandi- daat-ouders af van adoptie. Tegen het eind van de vorige eeuw deed China kinderen in de aanbieding voor adop tie, maar dan wel kinderen die iets mankeerden, van een hazenlip tot een zware lichamelijke of psychische han dicap. Vandaag de dag komen de meeste geadopteerde kinderen uit China; vorig jaar waren dat er 136. De laatste jaren is er een verschuiving van heteroseksuele stellen naar homo seksuele partners die een kind willen adopteren. In de ogen van Hoksbergen is er veel ten goede veranderd vergeleken met ongeveer een halve eeuw geleden. Er wordt kritischer gekeken naar de mo tieven van kandidaat-ouders en hun geschiktheid, naar het belang van de biologische ouders en naar de gevol gen voor het geadopteerde kind. Dat laat onverlet dat een toenemend aan tal adoptiekinderen speciale zorg en begeleiding nodig heeft. Een groot deel van hen is verwaarloosd door hun biologische ouders, die vaak ver slaafd of zwak begaafd waren of psy chische problemen hadden. Veelal is er ook sprake van seksueel misbruik. Jongman benadrukt dat dit niet per definitie betekent dat ze op latere, leef tijd ontsporen. „De genetische aanleg speelt een belangrijke rol. Maar de schade die het kind oploopt, is ernsti ger naarmate die vroeger is ontstaan. De kinderen die ik in mijn praktijk te genkom, zijn al in hun eerste levens jaar ondervoed en totaal niet gekoes terd door hun ouders. Het zijn kinde ren die jaren op straat hebben geleefd en zich niet kunnen aanpassen aan het leven dat de adoptieouders voor ogen staat." De meeste adoptieouders zijn volgens Jongman betere opvoeders dan de ge middelde ouders, maar het adop tiekind heeft niet hun genen terwijl het zich wel moet aanpassen aan de ouders. „Die kinderen cijferen zich zelf weg tot ze jong volwassen wor den. Dan komt de enorme clash tus sen hoe ze werkelijk zijn en wie ze zouden moeten zijn. Dat gaat gepaard met heel heftige emoties. Niettemin komt het met veel van deze jongeren goed, mede omdat ze in het gezin so ciale vaardigheden hebben geleerd. r Een therapeut kan daar bij helpen, maar die moet er dan wel verstand van hebben en niet schrikken van hef tige emoties." Voormalig hoogleraar Hoksbergen voorziet de komende jaren meer exces sen, omdat een aantal geadopteerde kinderen nu de leeftijd bereikt waar op ze ontdekken dat het leven niet heeft gebracht wat ze hadden gehoopt en er niemand is om ze te begeleiden. Dat veel kinderen er slechter aan toe zijn dan gedacht, is een van de rede- nen waarom het aantal buitenlandse adopties de afgelopen tien jaar over de hele wereld fors is afgenomen. In Nederland daalde het aantal van ruim 1.300 in 2004 tot 401 vorig jaar. Wer den er in 1996 nog 81 Braziliaanse kin deren geadopteerd, drie jaar geleden waren dat er nog maar drie. Voor de komende jaren verwacht de Stichting Adoptie Voorzieningen een verdere daling, omdat er niet genoeg aspirant-ouders zijn en het aanbod af- neemt omdat diverse landen binnen landse adoptie bevorderen. Boven dien weten ouders met een kinder wens dat de.slagingskans bij IVF gro ter is geworden en is, zeker in crisis- tijd, adoptie duur. „Toch als snel 15.000 euro", zegt Groot. „En dan moet je nog maar hopen dat het goed afloopt." ZATERDAG 16 AUGUSTUS 2014 de wereld door Dick Hofland illustratie Censuur Marno Duursma heeft net „met mijn droomvrouw" een foto laten maken in Volendams kostuum. En op zijn profielfoto voor Facebook zit hij met zijn gezin aan tafel terwijl ze patat met een kroket eten. Hollandse tafe relen in het leven van de man die ei- gènlijk jumarma heet en in Jakarta is geboren. Hij schreef enkele boeken, waarvan de meest recente Gevangen in onvoorwaardelijke liefde heet. „Ik ben één van de eerste mannen die schrijft over adoptie en de problemen die dat met zich meebrengt" Het leven van een adoptiekind noemt Duursma een zoektocht waar hij in middels als een gelukkige man is uit gekomen. Naast schrijven is hij voor zichzelf begonnen ais coach voor adoptiegezinnen en coach/begeleider van een jeugdvoetbalteam dat be staat uit adoptiekinderen. fd Een stel adopteert een 2-jarig meisje uit China. Na amper drie weken heb ben ze geen zin meer om voor haar te zorgen en brengen ze het meisje naar een pleeggezin. De adoptieou ders melden dit niet bij de organisa tie die de adoptie heeft geregeld. Het meisje worstelt met hechtings problemen en heeft speciale zorg no dig. Dat was al gebleken toen één van de adoptieouders naar China was ge reisd om kennis te maken. Het meisje wees deze ouder af. Die kon daar niet goed mee omgaan, maar het stel zet te de adoptie toch door. Het pleeggezin heeft ook moeite met het meisje, maar met intensieve hulp van Jeugdzorg kan ze daar vooralsnog blijven wonen. De adoptieouders zijn uit de ouderlij ke macht gezet en jeugdzorg heeft de voogdij over het meisje. reageren? W spectrum@depersdienst.nl Emeritus hoogleraar adoptie René Hoksbergen pleit al jaren voor meer nazorg voor adoptiegezinnen, zodat problemen eerder kunnen worden herkend en problematisch gedrag kan worden voorkomen. Volgens Lyda Groot van de Landelijke Oudervereniging Gezinsproblematiek Adoptie (zie: www.logadoptie.nl) krij gen ouders veel hulp vóór en tijdens de adoptie, maar stopt deze na een jaar. „Dan is het officieel jouw kind en heeft het geen stempel meer. In te genstelling tot een pleegkind, dat al tijd een pleegkind zal blijven en waar voor je hulp kunt krijgen tot het vol wassen is." De enige nazorg voor adoptiekinderen is een video van de Stichting Adoptievoorzieningen, waar op tips staan om de band met het kind te versterken en zijn of haar ont wikkeling te stimuleren.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2014 | | pagina 59