Het strikje van Ernst Jansz
Wim Postma uit Scharendijke
is kapitein op het grootste
containerschip ter wereld.
66 Ja, iedereen hier
aan boord heeft
wei eens even een
Fisherman's Friend
nodig
18 ZEELAND
CONTAINERSCHIPKAPITEIN
maandag
Ik ben naar O die zee ge
weest, de rockopera die
nog bijna twee weken te
zien is bij Fort Ramme-
kens in Ritthem. De clou van
mijn column geef ik meteen
maar: als u nog geen kaarten
heeft, moet u ze snel kopen. Ik
heb de hele avond met een bre
de grijns op de tribune gezeten
en ik was niet de enige.
Het verhaal is een bewerking
van Odyssee, het heldenepos
van de Griekse dichter Home
rus, waarin de tien jaar duren
de reis van Odysseus is beschre
ven. Diens avonturen zijn ver
plaatst naar het hedendaagse
Zeeland, met een verwijzing
naar het boek Waar eens Troje
lag, waarin beweerd wordt dat
Odysseus onder meer Zeeland
aandeed.
„Zo, zware kost", zie ik u bij het
ontbijt denken, als u al niet
doorbladert: „Gaap."
Maar wacht even.
Niet alleen is O die zee onweer
staanbaar grappig - vandaar die
brede grijns - maar ook meesle
pend door de prachtige popmu
ziek die erin zit. Als rockopera
is O die zee bedoeld als een ode
aan de Nederlandse popmu
ziek, schreef Willem Nijssen in
deze krant en daarmee slaat hij
de spijker op zijn kop. Een keur
aan Nederlandse en Vlaamse
muzikanten heeft muziek gele
verd bij de teksten van Tom de
Ket en - voornamelijk - Huub
van der Lubbe (De Dijk). Van
oude rotten als George Kooij-
mans (Golden Earring) tot hip
pe rockers als Triggerfïnger.
Het verhaal zelf zit ook vol met
verwijzingen naar de Neder
pop. „Ik ken een heel leuk tent
je, daar speelt een prima band
je", zingen de vrienden van
hoofdpersoon Ilias Doe Maar
na als ze hem meelokken voor
een vrijgezellenavond. Hij
loopt al in zijn trouwkostuum,
met een zwart strikje dat non
chalant in zijn hals bungelt.
Van Frank van der Meijden,
oud-manager van Doe Maar en
betrokken bij O die zee, hoorde
ik dat uitgerekend dit strikje
ooit van Ernst Jansz was, een
van de voormannen van de be
roemde Nederpopband. Zoals
hoofdrolspeler Stijn de Leeuwe
het nu draagt, zo zitten Home
rus en de popgeschiedenis in O
die zee. losjes, onnadrukkelijk
maar o zo charmant
1920-1921 CBS de Regenboog Nkuwdorp
Scholen schrijven geschiedenis
De PZC maakt een boek over 200jaar
Zeeland in samenwerking met leerlingen
van 74 basisscholen.
U krijgt dagelijks een voorproefje.
ROTTERDAM - De Matz Maersk,
het negende schip in een reeks sta
te of the art containergiganten van
de Deense rederij Maersk, ligt
zondag kolossaal te wezen in de
Maasvlakte. Op de brug van de
blauwe reus staat Wim Postma,
52 jaar geleden geboren in Westka-
pelle. „Dit was mijn droom."
Zaterdag had de rijzige Zeeuw
nog een Fisherman's Friend-mo-
mentje. Onder het varen zag hij
vanaf de brugvleugel de vuurto
ren van Ouddorp voorbijkomen.
„En dan weet je: een mijl of
twaalf verder, in Scharendijke,
zijn mijn vrouw en kinderen. Ja,
iedereen hier aan boord heeft wel
eens even een Fisherman's Friend
nodig."
Drie dingen gaan altijd met de ka
pitein meeop reis: het horloge dat
hij van zijn vrouw kreeg, de verlo
vingsring die zijn moeder zijn va
der gaf, en tien paar zwarte sok
ken. Zijn inmiddels overleden
moeder heeft die voor hem ge
breid. Postma draagt ze op mo
menten die ertoe doen, zoals deze
ontmoeting met de pers. De bijge
lovigheid van een zeeman? Post
ma: „Eerder een eerbetoon. Zo
zijn ze er altijd bij. Mijn ouders
hebben me gesteund in mijn keu
ze, toen ik naar de Zeevaartschool
wilde, al zag mijn moeder er aan
vankelijk weinig in. De wereld
zien, dat wilde ik. Mijn moeder
was amper Zeeland uit geweest.
Maar mooi dat ze bij mijn vader
in de auto is gestapt om mij in de
haven van Marseille te ontmoe
ten." Tweeënhalve maand varen,
tweeënhalve maand thuis. Dat rit
me bepaalt al tien jaar zijn leven
als kapitein op containerschepen
van Maersk, een rederij die be
kendstaat vanwege zijn innovatie
ve karakter. Een jaar of vijf gele
den lanceerde de rederij het plan
om een serie containerschepen té
bouwen die alle voorgaande in de
schaduw zou stellen. Groter, zui
niger, efficiënter en duurzamer
dan zijn voorgangers: de Triple-
E-serie. Postma voer op dat mo
ment als kapitein op de Edith
Maersk. „Iets minder zuinig en
groot als dit schip, maar nog altijd
de Rolls Royce onder de contai
nerschepen. Maersk heeft zo'n
vijfhonderd kapiteins in dienst
die in staat zouden zijn om een
Triple-E-schip te besturen. Maar
er zouden maar twintig van dit
type schepen gebouwd worden.
Er is toen in het diepste geheim
een lijst opgesteld waarop de na
men van de uitverkoren kapiteins
stonden."
Tot het laatst bleef geheim wie er
op die lijst prijkten, voor alle 3200
Maersk-werknemers. Het zou in
ieder geval een erebaantje zijn: de
kapiteins werden in staat geacht
de Triple-E tot het uiterste te be
nutten. „Vergelijk het met een au
to. Die kan nog zo zuinig ge
bouwd zijn, als je met open ra
men en in de verkeerde versnel
ling rijdt, verbruik je nog altijd
meer brandstof dan nodig. Verge
lijk de manier waarop ik vaar
maar met het nieuwe rijden in
een auto. Voortdurend maak je de
afweging: wat doet dit voor het
energieverbruik?"
Afgelopen nacht, om 2.30 uur, is
de Matz Maersk op weg gegaan
naar de haven van Tanger, in Ma
rokko. Zo rond de tijd dat deze
krant in de bus valt, vaart het
schip in de Franse kustwateren.
Dat betekent: aanpoten. Maar als
de rust weerkeert, komen op het
schip de mobieltjes en laptops te
voorschijn. Social media hebben
de emotionele afstand met het
thuisfront aanzienlijk verkleind.
„Als mijn dochter nu iets doet,
krijg ik bijna op hetzelfde mo
ment een fotootje toegezonden.
Heel fijn."
Straks kan Postma vrouw en kin
deren weer in de armen sluiten.
Kan hij weer even langs het
strand wandelen om de zee eens
van de landzijde te beschouwen.
En stapt hij op zijn zeilboot om
een rondje Grevelingen te doen.
Die boot, de Torner, meet elf me
ter en is als racezeiljacht gebouwd
voor de Noordzee. Toch: is dat
niet zoiets als uit je Mercedes stap
pen en op de step verder gaan,
voor een kapitein van de Matz
Maersk? Postma wuift de sugges
tie lachend weg. „Nee hoor, net
zo leuk." Groter, verder, méér is
toch niet altijd béter. Postma: „Ik
heb net drie dagen in Gdansk gele
gen, ik ken na tien jaar varen op
Azië beter de weg in Hong Kong
en Singapore dan in Amsterdam.
En toch, als ik terug ben, denk ik:
wat is het mooi in Zeeland. Je
leert je roots pas echt waarderen
als je weg bent"
Ernst Jan Rozendaal
Voor meer columns: www.pzc.nl/columns
In 1921 kreeg je een bekeu
ring als je een sinaasappel
schil op straat gooide. In de
PZC van 17 februari 1921
stond een artikel over de
stad Vlissingen waarin
beschreven staat dat er heel
veel sinaasappelschillen op
straat worden gegooid.
Daarom hebben wij uitge
zocht hoe lang het duurt
voordat afval is afgebroken.
Zo lang blijft afval liggen:
Klokhuis: 14 dagen
Kartonnen beker: 6 maanden
Krant: 6 maanden
Banaan: 1 -3 jaar (afhankelijk van
het weer)
Sigaretten: 2 jaar.
Plastic: schaduw 10 jaar, zonnige
plekken 5 jaar
Kauwgom: 20-25 jaar.
Patat bakje: eeuwig.
Piepschuim: eeuwig.
Blikje frisdrank: 50 jaar voor staal,
aluminium eeuwig.
Gemaakt door Marieke Otte
en Dilian Vink
UNIVERSITY
Zeeuw bevaart
de zeven zeeën
door Ondine van der Vleuten
Wim Postma, kapitein
containerschip Matz Maersk
DELTA
«ertjindt
I De Matz Maersk ligt aan de kade in de Yangtzehaven.