I
I
I
1
I
I
I
Jarno van Es is nachtportier, omdat hij muzikant wil zijn. En omdat hij
een slechte slaper is. In een viersterrenhotel in Amsterdam denkt,
schrijft en musiceert de in Hoek geboren dertiger zich een weg naar een
professioneel bestaan als toetsenist. „Als je jouw ziel niet wilt verkopen
in de muziekwereld, is een baan als nachtwaker het gevolg."
26 ZEELAND
JARNO VAN ES
EP
EF
t
Opeens is er weer contact
Tien jaar geleden deelden
we samen voor het laatst
een podium met ons
rock-'n-rollbandje 505, dat
zoals zoveel groepjes uit
eenviel vanwege werk, stu
die, vrouwen en trouwen. Daarna scheidden
onze wegen. Niet op een vervelende manier,
zo gaan die dingen nou eenmaal. Maar op één
of andere manier voelt het deze donderdag in
een bruine kroeg in Terneuzen alsof we gister
avond samen nog een concertzaaltje volledig
op stelten hebben gezet met een portie ram
melende rock-'n-roll. Gewoon, omdat Jarno
nog doodgewoon Jarno is. Hoewel, gewoon...
Jarno van Es (31) is eigenlijk een heel vreemde
snuiter, een jongen die zich niet een-twee-
drie laat vangen. Jarno is wars van mode,
heeft lak aan trends en een broertje dood aan
het scheerapparaat. En aan ochtenden heeft
hij een hekel. „Spreken we af op jouw ochtend
of op mijn ochtend? Wat, om elf uur al in een
café? Goed, dan lijkt het toch nog een beetje
op mijn ochtend", tikte hij bij het maken van
een afspraak enigszins cryptisch.
Het blijkt allemaal minder ingewikkeld dan
gedacht. „Ik ben nachtportier in een hotel. Als
je jouw ziel niet wil verkopen in de muziekwe
reld, is een baan als nachtwaker het gevolg.
Mijn ritme ligt dus wat anders dan dat van de
meeste mensen. Dinsdagnacht heb ik nog ge
werkt, gisternacht ben ik vanuit Amsterdam
naar IJzendijke gereden, waar mijn ouders wo
nen. Heerlijk vind ik dat. Bach door de luid
sprekers en eenmaal thuis de stilte van de pol
der ervaren. Ja, ik ben nog steeds een echte
Zeeuws-Vlaming. Als ik het pontje tussen
Vlissingen en Breskens neem, dan komt het
gevoel van thuis zijn echt letterlijk dichterbij.
De zee doet iets met mij. Ik wil de hele we
reld over reizen, maar in Zeeuws-Vlaanderen
wil ik sterven. Ooit kom ik terug. Amsterdam
is voor nu heel mooi en kleurrijk, maar er
komt een dag dat ik de rust die ik 's nachts in
de lobby van het hotel ervaar ook overdag
meer wil hebben. Dan moet je echt weg uit de
stad."
Je was een tijdje geleden op de landelijke televisie.
Tijdens een pelgrimstocht langs zoveel mogelijk
piano's zette presentator Filemon Wesselink jou
neer als de toetsenist van het bekende Kyteman.
„Dat ligt toch iets anders. In 2012 heb ik een
halfjaar met Kyteman opgetreden, omdat de
vaste toetsenist was geveld door een hernia.
Fantastisch natuurlijk om deel uit te maken
van zo'n groot geheel, dat alleen maar voor uit
verkochte zalen speelt. Bovendien had ik in
Kyteman veel vrijheid. Toen ik werd benaderd
om in te vallen, vroeg ik of ze mij muziekpar
tijen wilden sturen. Nee, hoor. Ze verwezen
naar Youtube. Daarop stond een concert op
Pinkpop. Kijk daar maar eens naar en doe je
best, was de boodschap. Ik kon er dus echt
mijn eigen draai aan geven. Maar na dat half
jaar hield het voor mij dus weer op."
Jammer?
„Jazeker. Ook omdat ik toen al in een periode
zat, waarin mijn muzikale gevoel knaagde. Ik
had best een goed leven met veel zekerheden.
Bruiloften, partijen, covertjes spelen, muziek
les geven, theatergezelschappen begeleiden...
Spelen om geld te verdienen dus. Tijdens de
muzikale begeleiding van het danstheaterstuk
Beyond merkte ik dat ik sinds lange tijd weer
bezig was met muziek, waar ik mij goed bij
voelde. Ik houd niet zo van coupletten en re
freintjes. Dat was ook de reden waarom ik uit
de rockband Gingerpig, waarin ook de Zeeuw
Boudewijn Bonebakker (ex-Gorefest) zit, ben
gestapt. Gingerpig wilde steeds meer richting
echte liedjes, terwijl ik meer wilde jammen,
een sfeer opbouwen. Ruimte voor improvisa
tie vind ik ontzettend belangrijk. Ik heb niet
voor niets improvisatiejazz gestudeerd aan
het conservatorium in Tilburg. En ook een stu
die moderne klassieke muziek was doorspekt
met improvisatie. Het was ook een reden om
in 2010 naar Amsterdam te verhuizen. Daar is
de scene met 'vrije muzikanten' toch een stuk
groter dan in Tilburg, laat staan dan in Zee
land."
Improviseren, geen coupletten en refreintjesDat
klinkt toch al snel vaag? Of beter: als een bak her
rie?
„Ik weet dat veel mensen daar zo over denken,
omdat het wat ontoegankelijke muziek is.
Weet je, ik ben het daar ook wel een beetje
mee eens. Sommige muzikanten kunnen mis
schien op een ander niveau naar dit soort mu
ziek luisteren en horen dan of iemand lawaai
of doordachte muziek maakt. Het gros hoort
dat niet, maar door vast te houden aan een rit
me blijft het ook voor andere luisteraars toe
gankelijk. Als je het ritme maar vasthoudt,
dan kan de rest niet vaag genoeg zijn. Kijk
maar eens naar dance. In die scene worden mil
joenen verdiend met ritmes en vage bliepjes.
Ik probeer met een piano hetzelfde effect te
bereiken. Op deze manier verdien ik mis
schien minder geld, maar dat weerhoudt mij
er niet van om mijn eigen weg te blijven zoe
ken. En ja, dan word je al snel betiteld als een
vage donder die alleen maar met zijn ellebo
gen op de toetsen ramt. Ik ben niet bezig met
het maken van een liedje, maar met de helen
de werking van muziek. Hoe kun je met mu
ziek stemmingen beïnvloeden? Dat vind ik
echt rete-interessant."
Ik slaap dan
wel niet,
maar de
nacht
maakt mij
rustig.
Je praat als een filosoof.
„Dat heb ik ook nog een blauwe maandag ge
studeerd, haha. Maar je hebt gelijk. Ik denk
veel na en ben heel zwaar met muziek bezig.
Dan is het ook heerlijk om terug op aarde te
komen met ongecompliceerde, lekkere rock.
Daarom vind ik het ook heerlijk om nu in een
popbandje met potentie te spelen. Met Lady
Dandelion maken we liedjes die echt een
groot publiek kunnen bereiken. In oktober
brengen we een plaat uit. Ja, je hebt gelijk:
met Lady Dandelion speel ik wel coupletten
en refreinen. Maar ik ben veel met elektroni
sche geluiden bezig. En daarin krijg ik geluk
kig alle vrijheid."
Je speelt in meerdere bands en houdt 's nachts de
wacht. Gun jij jezelf weieens rust?
„Veel te weinig. Ik heb al tijden een slaappro
bleem. Dat was ook een reden om bij te gaan
klussen als nachtwaker. Als je dan toch wak
ker bent 's nachts, waarom zou je dan geen
geld verdienen? Ik heb meer energie dan er
uren in een dag zitten. Ik moet daar echt iets
aan gaan doen, want op deze manier word ik
vast niet oud. Weet je, ik kan echt genieten
van de schoonheid van de nacht. In die lobby
is alles heel sereen. In die stilte heb ik tijd om
na te denken, muziekpartijen uit te schrijven
en samples te maken. Ik slaap dan wel niet,
maar de nacht maakt mij rustig."
Je hebt moeite om rust te nemen, maar betekent
dit dat je veel onrust in je hebt?
„Dat zit in mijn aard. Ik maak niet altijd alles
af, ik ben al snel op dingen uitgekeken. Ik ben
voortdurend op zoek naar de juiste balans. Ik
ben aardig op weg. Ik mediteer om rustiger te
worden. Dat helpt. Maar eigenlijk valt alles
sinds ik begin dit jaar in Puerto Rico ben ge
weest pas echt steeds meer op zijn plek."
Vertel.
Daar heb ik een aanloopje voor nodig. Ik was
nog maar een jaar weg uit Tilburg, toen daar
het project Play me, I'm yours startte. Door de
hele stad werden 103 piano's neergezet, met
de bedoeling dat er op werd gespeeld. Ik wilde
ze eigenlijk allemaal bespelen, maar door ver
plichtingen kwam ik slechts tot de helft. Ter
wijl ik aan het spelen was, sprak een fotografe
mij aan. Zij vroeg of ik twee weken later ook
in Malta van de partij was. Daar ging het pro
ject na Tilburg naartoe. Dus ik naar Malta.
Daar heb ik veertien van de vijftien piano's be
speeld. De vijftiende zat helaas op slot. Ik
vond het een prachtige manier om mijn eigen
stijl te ontdekken. Ik hoefde met niemand re
kening te houden, kon volledig mijn eigen
plan trekken. Al die improvisatiesessies heb ik
opgenomen, om er later iets mee te doen. Ik
Ik ben niet zo van de
coupletten en refreintjes
door Raymond de Frel
Toetsenist Jar
no van Es (31)
groeide op in
Terneuzen, stu
deerde aan het
conservatorium
in Tilburg en
huist nu in Am
sterdam. In Zee
land maakte hij
op bescheiden
schaal furore
met de bands
505 en Trippin'.
Nu is hij profes
sioneel actief
met Lady Dan
delion (trip
hop), Rub'al
Khali (free jazz)
en als invaller
bij Kyteman.
Met zijn solo
project Piano
Pilgrim toert hij
in september
door zijn ge
boortestreek.
Zijn doel is zo
veel mogelijk
piano's te be
spelen. In hui
zen, kroegen en
kerken. Mag Jar
no bij u langsko
men? Mail naar
info@-
jarnovanes.com
