ZEELAND 27
wilde meer, dus heb ik in 2012 al mijn baan
tjes opgezegd en ben op reis gegaan naar Puer
to Rico en Portland in Amerika. Daar waren
ook van die piano-projecten. Had ik gehoord.
Niet dus. Had ik net al mijn schepen achter
mij verbrand, bleek het project in Puerto Rico
afgelast. Dus ging ik zelf maar op zoek naar
piano's. Twee jaar later ging het project wel
door, dus ben ik teruggegaan. Tijdens die
tweede reis ben ik veel zekerder van mijn
zaak geworden. Ik heb heel lang angst gehad
om mijn muziek aan de man te brengen. Om
dat er veel concurrentie is en ook omdat men
sen dachten dat ik geen pianist was, maar een
vrije vogel die vage muziek maakte. In Puerto
Rico kwam ik tot de conclusie dat het goed is
wat ik doe. Ik maak grillige, filmische muziek.
Mijn hart ligt bij het scheppen van sferen."
Je bent nu zo zeker van je zaak dat je in septem
ber een toernee door je geboortestreek
Zeeuws-Vlaanderen op touw hebt gezet.
„Ja! Die pianoreisjes naar verschillende landen
en steden hebben geleid tot Piano Pilgrim,
een soloproject waarin ik mij ten doel heb ge
steld om op zoveel mogelijk piano's te spelen.
Ik ben heel benieuwd of het wel nodig was
om een oceaan over te steken om mijzelf te
ontdekken. Daarom ga ik een maand lang te
rug naar mijn roots. Op zoek naar piano's.
Oud, knetttervals, gehavend, nieuw of in per
fecte staat; voor mij is elke piano heilig. Orgel
tjes zijn trouwens ook prima, hoor. Ondertus
sen wil ik in video, audio en tekst voor mijn si
te pianopilgrim.com portretten maken van de
eigenaren van deze piano's. Zo zoek ik naar de
ziel van een dorp, stad of streek. Het idee is
dat ik huiskamerconcerten geef. Intieme con
certen met een publiek van tien tot twintig
mensen. Al vind ik het ook leuk om bijvoor
beeld in kerken of concertzalen voor meer
mensen te spelen. Tegen die tijd komt ook
mijn debuut-cd uit, met opnames van eerdere
pelgrimstochten."
Het is tijd voor een broodje. Jarno wrijft eens
genoegzaam door zijn baard. Ja, het is weer
fijn om even terug te zijn. Terug te zijn in de
streek waar hij opgroeide, in de omgeving die
hem stiekem misschien wel de meeste ruimte
voor muzikale expressie geeft. En terug in het
gebied waar hij lekker plat kan praten. „Mao
vent toch, noe èn wudder 't d'n hele tied over
mien gehad. Maar oe ist mee joe?"
En ja, dan word je
al snel betiteld als
een vage donder
die alleen maar
met zijn ellebogen
op de toetsen ramt
ZATERDAG 9 AUGUSTUS 2014
Jarno van Es: „Als ik het pontje tus
sen Vlissingen en Breskens neem,
dan komt het gevoel van thuis zijn
echt letterlijk dichterbij. De zee
doet iets met mij. Ik wil de hele
wereld over reizen, maar in
Zeeuws-Vlaanderen wil ik ster
ven." foto Mechteld Jansen
Jarno van Es
