44 Ik kan een hele
avond wijntjes
drinken en
snackjes naar
binnen werken.
Daar geniet ik met
voile teugen van
ZEELAND 27
Had ik die wel gehad, dan had ik een pro
bleem. Ik vind namelijk dat als zoveel mensen
op je stemmen, je die raadszetel moet inne
men, anders is het toch kiezersbedrog."
Dat is Tom de Koning ten voeten uit. Open en
goudeerlijk. Mensen die hem niet kennen, ver
wijten de regelneef wel eens arrogantie. Dat
vooroordeel berust misschien op zijn trendy
outfits en de concentratie die hem in de greep
houdt tijdens evenementen.
„Ik ben een perfectionist. Ik wil dat alles tip
top is. Ik kan me ergeren aan een prullenbak
of een bierkrat die het beeld ontsiert. Je moet
ook wel een perfectionist zijn in dit vak. Juist
daardoor kan ik weinig van mijn evenemen
ten genieten. Ik observeer voortdurend, grijp
in als het nodig is. Misschien denken mensen
daarom dat ik arrogant ben. Maar dat ben ik
helemaal niet. Sommigen menen dat ik een
droombaan heb: de organisator in zijn mooie
kleertjes die een glas champagne drinkt en on
derwijl rondkijkt of alles wel goed gaat. Ze ver
geten echter dat ik 's morgens om vijf uur ook
gewoon ergens een vloer sta te schrobben. Ik
voel me daar echt niet te goed voor. Nee, wat
anderen ook vinden, ik denk dat ik sociaal en
toegankelijk ben. Op de keper beschouwd ben
ik eigenlijk onzeker. Dat is de aard van het
beestje. Ik wil dat mensen me gewoon aardig
vinden."
Sympathie en affectie ontvangt hij in over
vloed van Martin, zijn partner die hij in 2009
ontmoet als Tom met zijn ouders op de Cana-
rische Eilanden luiert. Wat als een typische va
kantieliefde begint - 'ik dacht: die zie ik nooit
weer' -blijkt geen midweekromance. „We
hebben nog steeds een relatie. Hij is totaal an
ders dan ik. Iemand die met zijn voeten op de
grond staat. Iemand die graag thuis is, terwijl
ik het liefst de stad inga om een hapje te eten,
want ja, ik ben een ware Bourgondiër en ont
moet graag mensen. Martin kookt, ik bak daar
niks van. Toch merk ik dat het ook fijn is om
een paar avonden - niet te veel - thuis te zijn.
Daardoor heb ik nu meer rust."
Limburger Martin, die nu sinds een jaar met
Tom samenwoont en een bloemenzaak in de
Goese binnenstad drijft, koopt dus niet bijna
uitsluitend merkkleding zoals Tom doet.
Hooguit goede sportschoenen. Hij golft, ten
nist en loopt hard. Allemaal dingen waar Tom
een broertje dood aan heeft.
„Ik ben niet goed in sport. Laatst heb ik het ge
probeerd. Een stukje hardlopen. Ik kwam van
de binnenstad tot het stadskantoor, een paar
honderd meter. Joh, ik heb totaal geen condi
tie. Ja, ik wandel en zwem wel eens. En tij
dens een evenement loop ik ook heen en
weer en til ik dingen. Ik probeer wel enigszins
gezond te leven door voedsel goed te combine
ren. 's Avonds geen koolhydraten bijvoor
beeld. Ik kan je vertellen dat de kilo's - ik
kreeg een buikje - eraf vliegen. Eten blijft he
laas mijn grote passie. Ik lust werkelijk alles.
Ik kan een hele avond wijntjes drinken en
snackjes naar binnen werken. Daar geniet ik
met volle teugen van. Liever drink en eet ik
het leven dan dat ik daar voortdurend op
moet letten. Morgen kan je laatste dag zijn."
ZATERDAG 26 JULI 2014
Tom de Koning, in het poortje van
de Manhuistuin. „Goes is mijn
stad. Er gaat niks boven Goes."
foto Mechteld Jansen
