8
IlNDE
Overijverige politieman zwaait
ook in vrije tijd met bonnenboek
iïL,. PZC
Vliegramp
1
22 ZEELAND
REÜNIE VAN VERTROKKEN ZEEUWEN
Marianne en Sonja Maaskant lieten
Zeeland achter zich om de wijde
wereld in te gaan.
66 Als je iets meer wilde,
moest je Zeeland uit En
dat deed ik op mijn 19e
<v
zaterdag
et verbijstering
heb ik donderdag
avond naar de beel
den van de vlieg
ramp zitten kijken. Met de voet
bal nog in mijn hoofd moest ik
even denken aan het EK van
2012, toen vlogen er nog duizen
den Nederlanders naar Oost-
Oekraïne om de wedstrijden
van het Nederlands elftal te be
zoeken. Twee jaar later is het
oorlogsgebied en halen rebel
len het verkeerde vliegtuig
neer. Op Schiphol werden die
avond mensen geïnterviewd
die de volgende vlucht naar
Kuala Lumpur hadden. Alsof je
na een ongeval met een camera
langs de weg gaat staan en aan
passerende automobilisten gaat
vragen hoe ze tegen de rit over
die weg aankijken. De reizigers
reageerden opvallend nuchter,
de kans op zo'n ongeluk is zo
klein, dat ze niet bang waren,
op de weg is het gevaarlijker.
Dat is ook zo, het aantal ver
keersslachtoffers in Nederland
bedraagt jaarlijks net zoveel als
twee neergestorte vliegtuigen.
Toch vind ik het opvallend dat
mensen eigenlijk heel weinig
over hun vliegreis weten. Ook
de mensen op de volgende
vlucht wisten volgens mij niet
of ze nog over oorlogsgebied
zouden vliegen. Als je in de au
to stapt, word je vooraf volop
geïnformeerd, via borden aan
de weg en via de radio krijg je
door waar het gevaarlijk is, of
je beter om kan rijden, of er fi
les zijn, ga zo maar door. Maar
wat weet je vooraf eigenlijk
van je vliegreis?
Stel dat ze tegen u zouden zeg
gen: We vliegen vandaag over
Oost-Oekraïne, daar is het on
rustig, daar wordt af en toe met
raketten een vliegtuig neerge
haald, tot 7 kilometer is het
vliegruim gesloten, maar wij
vliegen een paar kilometer daar
boven. Zou u dan instappen? Ik
niet. En horen ze het u niet
vooraf te vertellen? Inmiddels
wordt het vliegverkeer omge
leid. En je kunt wel willen we
ten wie nu precies dit vliegtuig
heeft neergehaald waarvan ik
vrees dat we dit nooit zullen
weten, maar ik vind het ant
woord op de vraag of hier geen
onverantwoorde risico's wor
den genomen voor de toe
komst eigenlijk veel belangrij
ker.
J
k ri
i M
-vj ff'
- M
0
3;,
-
1 JC 1
MIDDELBURG - waar klinkt des
Leeuwen forsche stem; 'Ik worstel
moedig en ontzwem!" Ja, die re
gels van het Zeeuwse volkslied
zingen de dames nog moeiteloos
uit het hoofd mee. „Dat hebben
we vast ooit op school geleerd."
Zeker weten doen de zusjes Ma
rianne en Sonja Maaskant het
niet meer. Maar ja, het is dan ook
alweer een hele poos geleden dat
ze Zeeland achter zich lieten.
Hier op de reünie voor Zeeuwen
die uit Zeeland zijn vertrokken ko
men weer herinneringen boven.
Ze verkneukelen zich op een snik
heet Abdijplein over de Zeeuwse
stofjes en de klederdrachten.
„Ja, ja, in onze tijd zag je in ons
dorp - Oost- en West-Souburg -
veel mensen ermee op straat lo
pen."
Marianne (69) en Sonja (68) wo
nen tegenwoordig in hartje Rot
terdam. Ze hebben ooit hun bie
zen gepakt om Vooruit te ko
men'. „Er gebeurde toen niets in
Zeeland", vertelt Sonja, oud-jour
nalist voor de Stem en het Vrije
Volk. „Als je-iets meer wilde,
moest je Zeeland uit. En dat deed
ik dan ook op mijn 19e."
Zus Marianne knikt instemmend.
„Ik wilde naar de sociale acade
mie. Die had je in Zeeland niet en
dus ging ik op mijn 23e naar Rot
terdam. Na mijn studie had ik ge
lijk werk en daarom ben ik in Rot-
fi
terdam gebleven." Natuurlijk, fa
milie trekt en dus komen ze nog
regelmatig naar de provincie. „On
ze broer woont hier", vertelt Ma
rianne. „Hij las op internet een be
richt over de reünie en heeft ons
ingeseind. Het leek ons wel leuk
om te gaan. Bovendien hadden
we nog een vrij kaartje voor de
trein. Nu we er toch zijn, hebben
we er gelijk maar een familiereü
nie van gemaakt."
Sinds het overlijden van moeder
komen ze minder vaak in Zee
land. Maar toch nog steeds regel
matig. „We zijn dit jaar al een
keer of drie hier geweest."
Of ze zich nog Zeeuw voelen? Ja
en nee. „Ik voel me wel Zeeuw,
maar net zo goed Rotterdammer",
zegt Marianne resoluut. „Ik weet
niet of ik nu een Zeeuwse Rotter
dammer ben of een Rotterdamse
Zeeuw. Ik geloof niet zo in een
Zeeuwse identiteit. Identiteit ver
andert steeds doordat nieuwe
mensen komen. Ik voel me meer
wereldburger. Drie jaar lang heb
ik in Nicaragua gewerkt. Toen
merkte ik dat het een voordeel is
om te weten hoe het voelt om
een minderheid te zijn. Want in
Souburg waren we socialisten in
een gereformeerde gemeenschap.
We lazen thuis het Vrije Volk en
niet de PZC. We waren eigenwijs
en niet van direct trouwen en
kindjes krijgen. Dan hoorde je er
in die tijd niet echt bij."
Zeker, ze vinden het leuk om in
Zeeland te zijn. Maar ze verheu
gen zich er net zo op om
's avonds de trein naar Rotterdam
CS te pakken. „Ik woon in het cen
trum van Rotterdam, in een heel
actieve wijk. Rotterdam wordt
steeds mooier. Als ik echt naar
Middelburg of zo zou moeten ver
huizen, zou ik er denk ik best kun
nen aarden."
Even denkt ze na. „Terug naar
Zeeland?", herhaalt Marianne de
vraag hardop. „Echt niet. Niet vrij
willig."
Omnischool Franck van Borssele door Nadia Berkelder
882-1883 Borssele
Scholen schrijven geschiedenis
De PZC maakt een boek over 200jaar
Zeeland in samenwerking met leerlingen
van 74 basisscholen.
U krijgt dagelijks een voorproefje.
De Ombudsman geeft naar aanlei
ding van de zaak een aanbeveling
aan de Nationale Politie: agenten
die in hun vrije tijd boetes uit
schrijven moeten zich uiterst te
rughoudend opstellen als ze zelf
partij zijn in het geschil, zegt de
Ombudsman. Die beoordeelt het
gedrag van de fietsende inspec
teur als 'niet behoorlijk'. „De
klacht is gegrond wegens schen
ding van het vereiste van integri
teit." De klacht was ingediend
door de Middelburger Fred
Quaak. Die kreeg het in 2010 aan
de stok met een wielrenner die -
naar later bleek - inspecteur bij de
politie was. Quaak stond stil op
een kruising; de wielrenner die
langs fietste vond dat Quaak met
zijn pick-up truck het verkeer in
gevaar bracht. Er volgde een - on
vriendelijke - woordenwisseling
en de wielrenner zei dat hij bij de
politie zat. Hij legitimeerde zich
echter niet.
Een dag later werd Quaak door de
zelfde man telefonisch verhoord.
De inspecteur in kwestie maakte
ook het proces-verbaal. Quaak
werd vervolgd voor het in gevaar
brengen van het verkeer, beledi
ging en bedreiging. De rechter
sprak Quaak vrij, maar die wilde
meer dan genoegdoening. Nadat
Quaak zijn verhaal had gedaan in
de krant, meldde zich iemand
met een vergelijkbare ervaring
met de fietsende politieman. De
man is inmiddels met pensioen.
Quaak heeft na de uitspraak van
de rechter een klacht ingediend
bij de politie zelf. Daar kreeg hij
slechts gelijk van toenmalig korps
beheerder Jan Lonink. Vervolgens
stapte hij naar de Ombudsman.
Maikel Harte
M
Voor meer columns: www.pzc.nl/columns
Oer.
"Wnï
Cl» v
jC '-.0/3
fat
.K),-yi at>
-vv *er*
Gemaakt door: Weronika, Silvan, Amy, Raul en Kevin
Terug naar
hier? Echt niet
door Jeffrey Kutterink
Sonja Maaskant
ll Marianne (links) en Sonja Maaskant.
UNIVERSITY
IEWCES
MIDDELBURG - De Nationale Om
budsman heeft de politie Zeeland
een tik op de vingers gegeven in
de zaak van de fietsende politie-
inspecteur.
