Vandaag is de laatste
dag van de parle
mentaire enquête
woningcorporaties.
Die heeft smeuïge
verhalen opgeleverd,
en bood ook inzicht
in de weeffouten
van het stelsel. Maar
of er met de aanbeve
lingen van
de commissie iets
gebeurt, is ongewis.
10 VERDIEPING
PARLEMENTAIRE ENQUÊTE
ONAANTASTBARE KONINGEN
dat was geen compliment.
De frustratie van Van Vliet is wel te begrij
pen. Tot vandaag, de laatste dag van de open
bare verhoren, verschenen 55 personen voor
de enquêtecommissie. De meesten kwamen
net als Noordanus niet naar Den Haag om
het hoofd te buigen. Verantwoordelijk, ik?
Nee toch zeker! Waarvoor?
Neem Erik Staal, architect van het Vestia-de-
bacle. Hij leek er nog steeds heilig van over
tuigd dat de toezichthouders er voor zorgden
dat de derivatenhandel uitliep op een miljar-
denstrop. Als kasbeheerder Marcel De Vries
zijn werk had kunnen afmaken, was alles vol
gens Staal gewoon weer op zijn pootjes te
rechtgekomen. Het bord voor de kop van
Leks Verzijlbergh, de man die ruim 67 mil
joen verspeelde in zijn pogingen om Maas
tricht een nieuwe futuristische campus te be
zorgen, was niet minder groot. Zijn corpora
tie, Servatius, was dat geld niet verloren als
Verzijlbergh er nog had gezeten, is zijn stelli
ge overtuiging. „Het stond als een huis."
Staal, Verzijlbergh, Hubert Möllenkamp
(Rochdale), Peter Span (Woningstichting
Geertruidenberg), Rinie Teuben (Rentree):
het zijn de mannen die het beeld van de sec
tor gekleurd hebben. Binnen het koninkrijkje
dat hun corporatie was, waren zij koning. Ze
deden dingen die niemand anders durf
de, werden niet geremd. Bewondering was
hun deel. Intern, van de commissarissen, en
-
Aan het begin van elk verhoor
schalt de luide Limburgse ba
riton van Roland van Vliet
door de Enquêtezaal. „We
willen weten WAT er is ge
beurd, HOE dat kon gebeu
ren, en, vooral ook, WIE daar
voor verantwoordelijk was."
Van Vliet, voorzitter van de parlementaire en
quêtecommissie woningcorporaties, bena
drukt het regelmatig. Verantwoordelijkheid,
daar draait het om. Als de geënquêteerde in
kwestie niet meteen geneigd is grootmoedig
schuld te bekennen, kan hij rekenen op een
reprimande van de ex-PW'er. Of hij wel
weet dat onder zijn neus 2 miljard euro aan
maatschappelijk vermogen is verdwenen. En
of de uitspraak 'wat je niet weet, dat weet je
niet' dan niet een wat magere invulling van
het begrip verantwoordelijkheid is.
Van Vliet kan zijn boosheid soms moeilijk
verbergen. Wiebelend op zijn stoel, met rood
aangelopen gezicht, zie je hem van binnen ko
ken. Een pensioen van 6 miljoen, meneer
Staal. Vindt u dat normaal?
ZOEKEN NAAR DE DADER
Dat nadrukkelijk zoeken naar schuldigen ver
leidde oud-Vestia commissaris Peter Noorda
nus tot de uitspraak dat hij het gevoel had te
genover 'de commissie van spijt' te zitten. En
De
bezem
door de
corporaties?
-
v
door Sander van Mersbergen
illustratie Censuur
