66 Onze toenmalige
voorzitter heeft
hem uitgenodigd
voor een kop
koffie en een goed
gesprek. En toen
was het goed
De Domburgsche golfbaan bestaat vandaag precies honderd jaar. In een
golfkarretje met secretaris Jack Waterman en aan tafel met voorzitter
Tom van de Poel worden heden en verleden in elkaar gevlochten. Over
tradities, olifanten en kanonnen in Domburg.
66 Rond 1900 was
Domburg een
badplaatsje dat
meetelde in
Nederland, naar de
maatstaven van
toen natuurlijk
18 SPORT
100 JAAR GOLFBAAN DOMBURG
Elephants only. Midden op een
platgetrapt graspaadje staat een
bordje met deze ontheemde
tekst. Alleen voor olifanten....
Op een golfbaan.... „Dat is een
manier van de greenkeepers om
de spelers erop te wijzen dat ze
op de gewone paden moeten blijven", legt
Jack Waterman geamuseerd uit.
In een elektrisch aangedreven golfkarretje
geeft de secretaris van de Domburgsche Golf
Club een rondrit over de honderd jaar oude
baan in Domburg. Hij meandert tussen bun
kers door, klautert over de begroeide duinen
en is alert op rondvliegende golfballen.
De eerste stop is bij de afslag voor de eerste
hole. Het uitzicht is verbluffend. Op dit hoog
ste punt van de baan twijfelt de blik tussen de
zee rechts, de negen holes recht vooruit, het
Walcherse land links en de saffierblauwe
lucht die als een sluier boven dit drieluik
hangt.
„Even stil", verzoekt Waterman, terwijl hij
ook de motor van het golfkarretje uitzet. De
stilte maakt het schilderij compleet. Pok. Mag-
da Sinke verbreekt de stilte met een krachtige
zwieper tegen de bal, die zo'n honderd meter
verderop landt. Waterman prijst haar ope
ningsslag.
Sinke op haar beurt prijst de baan. „Mensen
zeggen dat de baan in Rosendael zo mooi is,
maar als je dan hier komt... Wow." Ze staat
niet alleen in haar mening. Het toonaangeven
de blad Golfweekly heeft de Domburgsche dit
jaar wederom uitgeroepen tot de beste 9-ho-
lesbaan van Nederland.
Samen met haar man Wim gaat Magda op
zoek naar haar bal voor de volgende slag. In
een golfkarretje gaat een rondje sneller. Jack
Waterman stopt onderweg bij een eenzaam
klaphekje, 't Steijn Poortje. „Alleen als je 85
jaar bent en nog speelt, mag je door dit hek
je", vertelt Waterman.
Het hekje is vernoemd naar Piet Steijn. Hij
was sinds 1920 caddie in Domburg en bleef
tot ver in de jaren negentig actief binnen de
club. Het moderne 'Elephants only-bordje'
zou echter niet aan hem besteed zijn geweest.
Steevast liep hij tegen de regels in letterlijk
buiten de gebaande paden.
Toen Steijn 85 jaar werd, werd zijn binnenweg
gelegaliseerd met de plaatsing van 't Steijn
Poortje. Maar dat is dus alleen voor 8s+-gol-
fers. Hun namen - dertien inmiddels - staan
op het klaphek. „Het is wel enigszins trauma
tisch", zegt Waterman, „want er zijn er niet
zo veel meer in leven."
Elektrisch cruisend over de fairway naar hole
3 wijst Waterman naar de kortgeschoren zij
kanten van de baan. In vroeger tijden werden
de zeis en handmaaimachines gebruikt om
het gras in toom te houden. „De afgelopen we
ken hebben we schapen ingezet om het gras
kort te maken."
Gelukkig heeft het karretje een goede vering,
want het gaat op en af. Het hele terrein ligt be
zaaid met putten en kuilen. Bunkers noemen
golfers ze. In Domburg zijn het echter reli
kwieën, tastbare herinneringen aan het zware
oorlogsverleden van de baan.
„Maar dat moet je straks maar aan Tom vra
gen", zegt Waterman. „Hij weet daar alles
van." Tom is Tom van de Poel, de voorzitter
van de Domburgsche Golf Club en mede
auteur van het jubileumboek dat gisteren
werd gepresenteerd aan burgemeester Van der
Zwaag.
Parallel aan de weg terug naar het clubhuis
loopt de Schelpweg van Westkapelle naar
Domburg. Wat is er waar van het verhaal dat
de auto van oud-premier Balkenende op deze
plek ooit is geraakt door een verdwaalde golf-
bal?
„Dat klopt", lacht Waterman. „Hij is vervol
gens verhaal komen halen bij de club. Onze
toenmalige voorzitter heeft hem uitgenodigd
voor een kop koffie en een goed gesprek. En
toen was het goed."
Via een listig bobbeltje in de vorm van een
halve maan - door de golfers 'De Snor' ge
noemd - nadert het thuishonk waar Tom van
de Poel wacht. Via een houten theehuisje, dat
ten prooi viel aan de oorlogshandelingen, en
een rianter onderkomen dat in 1957 verrees en
later werd uitgebreid, woont de club sinds
2002 in een stijlvol huis, grotendeels voorzien
van spiegelglas.
Het trefpunt met Van de Poel is een vitrine
kast waarin tientallen bekers staan uitgestald.
Jaarlijks wordt bij de Domburgsche om zo'n
dertig trofeeën gespeeld. „Hoe ouder een club
wordt, hoe meer prijzen er komen", zegt Van
de Poel. „Als er iemand weggaat, kunnen ze
het belangrijk vinden om hun naam voort te
laten leven in bijvoorbeeld een prijs."
Van de Poel pakt de Herenbeker uit de kast.
Jack Waterman
Paul Elout van Soeterwoude bespeelt de baan in Domburg met zijn trouwe jachthonden aan zijn zijde. Elout was één van de aanjagers van het ontstaan van
de golfbaan, foto archief familie Heyse
Alleen als je 85 jaar bent,
Tom van de Poel
door Rudy Boogert
