I I I Hij heeft al twee grote projecten in Zeeland achter de rug. Ton Vrijdag speelde een belangrijke rol bij de bouw van de Westerscheldetunnel en die van de Sloecentrale. Over een klein jaar is ook het derde project vol bracht: de Sluiskiltunnel. Bij de aanleg van de kanaaltunnel legde hij de lat hoog. Het moet het veiligste bouwproject van Nederland worden. 66 32 ZEELAND TON VRIJDAG on Vrijdag is in de bouwwereld een goede bekende. Goed, echt in de letterlijke zin, want zijn inzet is tweehonderd procent. En het resultaat is er naar. Bij de Westerscheldetunnel was hij aanvankelijk aangetrokken voor de aanleg van de wegen en kunstwerken. La ter werd hij gevraagd toe te treden tot de bouwdirectie. Bij de Sluiskiltunnel is hij als ge neral manager verantwoordelijk voor de hele bouw, inclusief het budget. Buiten 'de bouw' is hij minder bekend. Natuurlijk netwerkt hij wel, dat hoort er nu eenmaal bij'. Maar voor de buitenwereld is mede-directeur Tin Buis, ook al zo'n projectverslinder, het gezicht van de Sluiskiltunnel. Ton Vrijdag vindt dat pri ma. „Tin heeft met de Oosterscheldekering, de Scheldewalradarketen en de Westerschelde tunnel zijn sporen in Zeeland verdiend. Ieder een kent hem en hij kent iedereen. Hij is ons visitekaartje." Ten tijde van de bouw van de Westerschelde tunnel vroeg een communicatiemedewerker aan Vrijdags toen negenjarige zoon Bart een tekening te maken van wat hij dacht dat z'n vader op het werk deed. Het werd: papa aan de telefoon, papa die wegen aanlegt, papa die zit te vergaderen. Toen sprak Ton nog de voor zichtige hoop uit dat Bart ooit in zijn voetspo ren zou treden. Maar zijn nu drieëntwintigjari ge zoon ging een heel andere kant op en is werkzaam als zelfstandig i-Phone-specialist. „Hij zet dingen in elkaar. Dat deed ik vroeger ook; ik speelde veel met Meccano. Als dertien jarige was ik een jonge onderzoeker. Sterren kunde, radio's, van die bakjes, altijd knutse len. Eigenlijk vond ik alles interessant Mijn va der zat in de pijpleidingen bij Akzo. Waar schijnlijk heb ik het toch ergens van hem." Hij stapt vriendelijk lachend het etablisse ment in Terneuzen binnen, geeft de uitbater een hand en bestelt een jus d'orange. Later wordt het cola light en een uitsmijter met ba con. We spreken af, dat het niet alleen maar over zijn stokpaardje, de veiligheid op de bouwplaats van de Sluiskiltunnel zal gaan. Ach, later krijgt hij nog wel even de ruimte. Vrijdag is een snelle prater, vol passie. Geboren in Nijmegen, afgestudeerd chemisch pro cestechnoloog en Master of Business Adminstra- tion ofwel bedrijfskundige. En dan kom je terecht in de weg- en waterbouw... „Een andere wereld? Ik zie juist veel overeen komsten tussen de bouw en de chemie. De ba siseisen verschillen niet van elkaar. In de che mie moet je strak plannen. Veiligheid staat voorop. En er moet topkwaliteit geleverd wor den. Dat zijn elementen die terugkomen bij een groot werk als de Sluiskiltunnel. Ik be waak het bouwproces, de planning, het bud get, de kwaliteit en de veiligheid. Ik vind het boeiend om van niets iets heel moois te ma ken. Ja, ik hou me ook bezig met details. Ik ben aanspreekbaar voor iedereen, praat met omwonenden - zo'n bakker De Bruijne uit Sluiskil, prachtige man - met instanties, met grondeigenaren, met mensen van de omlig gende fabrieken... Zijn er problemen dan hak ik niet zomaar rigoureus knopen door. Er moet voor iedereen ruimte zijn z'n verhaal te doen, ook hier op het werk trouwens. Ik vel niet direct een oordeel, maar luister. Doe je dat niet, dan maak je de problemen vaak al leen maar groter. Ik streef altijd naar win-win- situaties en heb geen behoefte aan een 10-0- overwinning. Dat leidt maar tot frustraties." Een vriendelijke man met een blije lach op het ge zicht. Met Ton kun je lachen? „Nou, als het moet sla ik heus wel met m'n vuist op tafel. Als mensen de zaken laten ver sloffen, niet die honderd procent inzet tonen, kan ik boos worden. Ik ben geen boeman, maar iedereen dient wel z'n verantwoordelijk heid te kennen en te nemen. Dit werk vereist grote zorgvuldigheid. Ik merk dat het werkt als je mensen op die verantwoordelijkheid aanspreekt. Het voorkomt genoegzaamheid; dat mensen achterover leunen en denken 'we zijn zo goed, we doen niks fout'. Neem die vei ligheid. Ie wijst mensen op ons streven het veiligste civiele bouwproject in Nederland te worden. Om dat te bereiken moet iedereen enorm scherp zijn, iedere minuut van de dag. Aanvankelijk stuit je dan nog op wat weer stand, maar uiteindelijk vindt iedereen het fantastisch. Nee, van ruzies hou ik niet. Ik ga de confrontatie niet uit de weg, maar we moe ten wel weer met elkaar verder." Je werk laat je niet los. Irriteert dat je vrouw Carin niet „Ach, die weet hoe ik ben: een enorme fanatie keling. Dat was ik ook al tijdens mijn twee stu dies. Werken en studeren, een dodelijke com binatie, maar uiteindelijk wel lonend. Met de projecten is het niet anders. Ik kan het moei lijk loslaten. Hoeveel uren per week ik met de tunnel bezig ben? Ach, laat maar. Dat komt zo opschepperig over. Maar mijn motto is: je gaat ervoor of niet! We wonen in Beuningen, maar sinds enige tijd hebben we een appartement in Breskens. Op de 'apenrots' ja, met een prachtig zicht op de Westerschelde. Carin komt er de weekeinden vaak naartoe. Genie ten van het strand, lekker gaan eten in dat mooie, nieuwe strandpaviljoen of naar het Vlaamse achterland. Dan probeer ik echt tijd te maken. Vrienden...ik denk dat ik twee éch te vrienden heb. Ik probeer wel sociaal te zijn, Ik vind het boeiend om van niets iets heel moois te maken maar soms is dat moeilijk. Aan de andere kant ben ik ook weer geen vakidioot, die het alleen maar over z'n werk heeft. Ik heb ook best ge sprekjes met mensen over of de auto bevalt en hoe het thuis is." Maar je vindt contact met mensen van allerlei pluimage wel heel boeiend... „Ja, enorm. Bij de bouw van de Westerschelde tunnel heb ik een hele tijd gebivakkeerd in het hotel-restaurant van Meerten Dallinga in Sluiskil. De mentaliteit onder de mensen daar, hoe ze met elkaar omgingen, vond ik prachtig. Mensen zijn daar geen vreemden voor elkaar, zoals in de grote stad. Ze gaan fa miliair met elkaar om. In Breskens zie je dat ook. Al zul je als buitenstaander natuurlijk nooit een Bressiaander worden. Dat nuchtere van Zeeuwen herken ik wel. In het oosten van het land is het net zo. Geen poes-pas, doe maar normaal. Nuchtere Zeeuwen, ik hou er van. Ach, misschien is het wel geen toeval dat ik bij de drie grote Zeeuwse projecten betrok ken ben geraakt." Je zei onlangs dat de Sluiskiltunnel een dankbaar project is, omdat iedereen van de wachttijden voor de Sluiskilbrug af wil. „Ja, je merkt dat aan de reacties. De betrokken heid is enorm, ook van de omwonenden. Ik kom heel veel positiviteit tegen. Bij projecten elders in het land stuiten collega's vaak op gro te weerstanden, hier niet. We betrekken de mensen waar mogelijk bij het bouwproces. Dat deden we al in de voorbereidingsfase en dat doen we nu nog steeds, tot op het mo ment van de opening. Mensen voelen zich echt betrokken, komen ook kijken. Dat vind ik heel bijzonder." Regelmatig valt het woord familiair, ook op de werkvloer. Iedereen die bij de tunnelbouw betrok ken is, roemt de sfeer. Er is nauwelijks afstand, ook niet tussen jullie van de BV Kanaal Kruising Sluiskil (KKS) en de bouwcombinatie BAM-TBI. Ze zeggen dat het mede jouw verdienste is... „Bij andere bouwprojecten was dat, zeker in het verleden, wel anders. Dan was er sprake van een enorme afstand tussen de strenge op drachtgever en de uitvoerders. Ik werk niet zo, ben gevoelig voor een goede sfeer en gelukkig mijn collega Michel Langhout, de projectma nager van BAM-TBI ook. Ook die is ervan doordrongen dat een nauwe, goede samenwer king kan leiden tot een kwalitatief hoog staand product, dat veilig tot stand is gebracht en binnen het budget en de planning is geble ven. Bovendien ligt er aan het einde van de rit voor de bouwers een leuke bonus klaar." Goed dan, even over die veiligheid. De Sluiskiltun- p Zorgen dat we straks gezond naar huis gaan door Wout Bareman Antonius Johan nes Wilhelmus Vrijdag werd op 24 december 1962 geboren in Nijmegen. Hij studeerde chemische tech niek aan de TU in Eindhoven en later bedrijfs kunde in Leu ven. Na verschil lende projecten in den lande was hij van 1998 tot 2003 projectleider bij de bouw van de Westerschelde tunnel, daarna van 2003 tot 2010 general manager bij Sloecentrale bv en tussentijds van 2005 tot 2006 manager bij de Biomassa Centrale Moer dijk. Vrijdag is eigenaar van Project- en ma nagementbu reau VPMT. Gehuwd met Carin, vader van Bart.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2014 | | pagina 150