g
wm
M
YÊM
Tuinmansverdriet
36 WONEN
O
GROENE VINGERS
Romke van de Kaa
Zevenblad heet ook wel ha
nenpoten of tuinmansver
driet. Die laatste naam
vind ik het mooist, want
als er één plant is waarover vaak
geklaagd wordt, dan is het wel ze
venblad. Zevenblad is ons meest
gehate onkruid. Maar wat voor
ons geldt, geldt niet voor ieder
een. Er zijn landen, zoals de VS,
waar zevenblad als een gewaar
deerde bodembedekker wordt ge
zien. En gelijk hebben ze daar: er
komt geen onkruid doorheen.
Tot voor kort waren we gewend
zevenblad te bestrijden met on
kruidbestrijdingsmiddel Round
Up, ook wel 'the gardeners little
helper' genoemd. Maar zo langza
merhand komen we erachter dat
Round Up toch minder onschade
lijk is dan we altijd graag wilden
geloven. Nu hangt ons volgend
jaar een verbod van het gebruik
van dit middel boven het hoofd.
Dan zullen we toch eens wat an
ders moeten gaan denken over
het bestrijden van onkruid in on
ze tuin. Want zonder vergif is ze
venblad bijna niet te temmen.
Misschien zullen we zevenblad in
de toekomst ook als bodembedek
ker gaan gebruiken. Het is in ieder
geval een feit dat veel planten er
met groot gemak dwars doorheen
groeien. Om te beginnen veel bol
gewassen. Sommige bloembollen
staan 's zomers graag koel. Zeven
blad is een goede manier om de
grond koel te houden. Sneeuw
klokjes, narcissen en lelies heb
ben op die manier profijt van een
deken van zevenblad. Ook een cle
matis houdt van koele voeten. Er
is geen enkele reden waarom een
clematis zou moeten klimmen. Je
kunt hem net zo goed in een perk
vol zevenblad planten; dat zorgt
er dan voor dat de wortels van de
clematis koel blijven. Denk er wel
aan dat een clematis ook van wa
ter houdt. En houd zowel zeven
blad als clematis vochtig.
Veel vaste planten hebben geen
last van zevenblad. Tuingera-
niums, herfstanemonen, hosta's
en floxen groeien er moeiteloos
doorheen. Struiken hebben er he
lemaal geen last van. Ik kan me
een border voorstellen met hor
tensia's, aucuba's, struikklimop,
peperboompjes en mahonia's met
zevenblad als onderbegroeiing.
Eventueel kan zevenblad worden
afgewisseld met vrouwenmantel,
dat met zijn geelgroene bloemen
voor afwisseling zorgt met de wit
te schermen van het zevenblad.
Maar stel: u bent niet overtuigd en
wilt toch van het zevenblad af.
Dan kan dat alleen door drasti
sche maatregelen. U kunt de bo-
venlaag van de tuin met zeven-
blad en al laten afVoeren en nieu
we grond laten storten. U kunt de
tuin een jaar lang met zwart plas-f^?r e
tic bedekken, waardoor het zeven-'*"
blad verstikt. U kunt kippen in
uw tuin laten scharrelen die het
zevenblad opeten. Of u kunt de
uir
ivaa
Dar
tior
*eli
naa
e al
?n
ievt
niei
jlai
^r fc
van
woi
plar
net
blac
voo
Vee
ters
ie b
3
Ol_
Aan het Hofplein, net even buiten het rumoer van de Mid
delburgse binnenstad, staat op nummer 9 een fraai monu
ment te koop. Achter de stevige voordeur gaat een ruim
herenhuis schuil met in de tuin een tuinhuis. Ideaal voor
een gezin met kinderen, een B&B, praktijk aan huis of als
mantelzorgwoning.
door Elian van 't Westeinde
Als de ouderwetse trekbel klin
gelt, klinken stappen op de mar
meren vloertegels. De zware an
tieken voordeur zwaait open. De
stem van Edith Mutsaerts (56)
blijft hangen tussen de muren
en het hoge met ornamenten ver
sierde gipsplafond. „We hadden altijd veel aan
loop", zegt ze. „Dit huis is een fijn gezinshuis
met genoeg ruimte om veel mensen te logeren
te leggen."
Bij het naar binnen lopen wijst Edith op twee
oude reiskoffers. „Die stonden nog op zolder.
Ze waren van de heer Van Dalsum van wie we
dit huis kochten. De koffers waren gevuld met
lege proefwerken. De man was leraar en had
stapels papier bewaard."
In 1993 kochten Edith en haar man Dries dit he
renhuis. Met hun vier kinderen woonden ze in
Buttinge. Op een dag liep Edith wat gehaast
door Middelburg toen ze per toeval op dit huis
stuitte. „Tlissen neus en lippen door vroeg ik
aan een kennis of ze nog wat in de buurt te
koop wist. Zij wees me toen op deze woning. Ik
stond voor de deur en keek omhoog. Wat een al
lure. Ook was ik meteen weg van de buurt. De
rust, de bomen. En dat midden in de stad."
Met de makelaar namen Dries en Edith een kijk
je in het huis. „Vanaf de jaren dertig was niet
veel aan onderhoud gedaan. Daardoor zijn de
prachtige oude ornamenten bewaard gebleven.
Daar vielen we voor. Verder waren we weg van
de uitstraling. Na een nachtje slapen besloten
we het huis te kopen. Ondanks al het werk dat
we eraan zouden hebben. Eigenlijk was het he
lemaal niet de bedoeling om te verhuizen,
maar met die vier kinderen die we altijd moes
ten halen en brengen van en naar muziek, bal
let, vriendjes, school, kwam het wel goed uit
om in de stad te gaan wonen."
Pas na het nieuw aanleggen van elektra - in de
elektriciteitskast zat maar één stop - en het in
stalleren van een keuken en badkamer, verhuis
de het gezin naar Middelburg.
Daarna zijn Dries en Edith de vijf woonlagen
van boven naar beneden gaan opruimen, schil
deren en opknappen.
Op de vliering zet Edith het dakraam open.
Daar toont Middelburg zich op zijn best. Uit
zicht op de oude Stadhuistoren en de rode en
grijze daken van omliggende huizen. Ook is
vanaf hier goed te zien dat het herenhuis dege
lijk is gerenoveerd. „Alles wat normaal gespro
ken aan een huis van zink is, is hier van koper.
De regengoten, dakjes, afwerkingen. Die kun
nen de komende honderd jaar mee."
Aan ruimte is in dit huis geen gebrek. Toch zijn
de elf kamers van zo'n afmeting dat je je niet
verloren voelt. De grootste verrassing is wel de
voorkamer. Het hoge plafond is fraai bewerkt
met sierlijke lijsten en elegante ornamenten.
Op de schouw is een engel geschilderd die tus
sen guirlandes en een kleurrijk boeket bloe
men zweeft. Een extraatje bij hemelse geréch
ten. Via de schuifdeuren is toegang tot de ach
terkamer en de serre met keuken, het hart van
het huis.
Achter in de stadstuin staat een tuinhuis dat na
toestemming van de gemeente zou kunnen die
nen als Bed &Breakfast of mantelzorg woning.
Onlangs is Edith verhuisd naar een ander huis
in de buurt. Ze kocht het vier jaar geleden sa
men met Dries. Ook daar sloeg hij aan het op
knappen. Dries was nog volop bezig met de re
novatie toen hij de diagnose ALS kreeg, een aan
doening van het zenuwstelsel. Negen maanden
later overleed hij.
Edith spreekt met warme gevoelens over Hof
plein 9. Ze bewaart mooie herinneringen aan
de tijd dat ze hier met haar gezin woonde. Ook
het feit dat het midden in het centrum staat
vindt ze een pre. „Je stapt de deur uit en na een
wandelingetje sta je op de markt, bij de biblio
theek of de cinema. Dat is heerlijk."
Bontbladig zevenblad.
A'
I
n
Monumentaal huis in
hart van Middelburg
Het hoge plafond is fraai bewerkt.
