I I 1 I I De Goese advocaat Benne van Leeuwen begeeft zich dagelijks in de we reld van gekapseisde bedrijven. Zeeland kent hem als curator van Zalco, de aluminiumfabriek die eind 2011 sloot. Een pragmaticus, harde wer ker, maar tevens een gelovig man die zichzelf de maat neemt tijdens een zware voettocht door Schotland. 66 32 ZEELAND CURATOR EP w collega Steven van Bo ven (curator van Thermp- hos red.) heeft eens gezegd: 'Curatoren zijn doorgaans flinke mannen. Je kunt je niet laten wegblazen of ver- lammen, ook als de druk groot is'. Het faillissement van Zalco was een shock voor Zeeland. Hoe stond u in uw schoenen toen u bij Zalco ruim 600 mensen die hun baan zagen vervliegen, moest toe spreken? „Ik sta daar bij elk faillissement als volgt in: je moet duidelijk, zuiver en transparant zijn naar het personeel. Ie kunt niet overkomen als iemand die voortdurend twijfelt. Daarbij moet je oog hebben voor het menselijk drama dat zich afspeelt. Tegelijkertijd dien je goed te kijken naar de zakelijke kant van het faillisse ment. Die twee dingen moet je in evenwicht zien te houden. Dat is lastig, maar ik denk wel dat het gelukt is." „Ik heb ook wel eens een faillissement gehad waarin de emoties zo hoog opliepen dat ik blij was dat er een tafel tussen de zaal en mij stond. En dat snap ik ook wel. Die mensen hebben soms twee maanden geen salaris ge had. En dan komt er ineens een vreemde snui ter in een pak binnenlopen en die vertelt dat de tent failliet is en ze morgen niet meer hoe ven te komen. En het scheelt ook of het om een productiebedrijf of een bedrijf met hoog waardige banen gaat. Mensen in een produc tiebedrijf reageren meestal directer. Dat moet je wel managen." Hoe doet u dat dan? „Mijn grondhouding is vertrouwen. 'Ik ben er voor jou, jij bent er voor mij'. Het personeel kent tenslotte het bedrijf het beste. Ik heb al tijd ervaren als je open en eerlijk vertelt hoe het zit, je ook positieve medewerking krijgt. Ik zeg dan 'mensenu begrijpt wat ik hier kom doen, het is allemaal buitengewoon ver velend, wat ik snap, maar vandaag heb ik geen tijd voor individuele gesprekken. We moeten dit collectief doen. Individuele vragen komen later aan bod. Ik ga u nu uitleggen wat u te wachten staat en ik zal uit de doeken doen dat we in Nederland een systeem hebben dat er voor zorgt dat u financieel wordt opgevangen'. Je probeert vanaf dag één het personeel te ont- zorgen. In de eerste week moet je hun uitke ring regelen, want ze moeten de volgende dag ook boodschappen doen en hun hypotheek be talen. Als dat loopt en je laat mensen in hun waarde, dan heb je de sfeer geschapen waarin ze willen meewerken." En deden ze dat bij Zalco? „Laat ik een voorbeeld geven. Een medewer ker heeft in de faillissementsperiode nog zijn pensioen gehaald. Die man zei op zijn verjaar dag: 'kom laten we eens gek doen, ik tracteer het voltallige personeel'. Let wel, we zaten daar met nog maar 22 man. Hij was de enige die in die periode zijn pensioen haalde en het totale personeel kon fetêren. Dat was een bij zonder en ontroerend moment. Er ging een traan mee gepaard. Dat raakt mij dan wel. Daar neem ik dan ook de tijd voor. Gaan we sa men rustig die appelflap opeten." En als een medewerker niet de waarheid vertelt? „Als ze me belazeren hebben ze een verkeerde aan me. Ik zal dan waar nodig aangifte doen. Dan mag de persoon in kwestie voorkomen bij de rechter-commissaris om ze laten verho ren. Je kunt ze tevens buiten de deur zetten." Is zo'n Zalco-faillissement niet enorm inge wikkeld? „Jawel, maar of je nou de bakker om de hoek doet of een industrieel bedrijf, maakt wat aan pak betreft niet uit. De structuur van het dos sier en dus je aanpak is ongeveer hetzelfde. Je moet veel informatie verzamelen, een bid- book maken en dingen uitzetten. De omvang maakt het bijzonder en meer arbeidsintensief. Niet per se emotioneler. Een door opa opge bouwd familiebedrijfje dat failliet gaat, leidt vaak tot heftigere emoties bij de familie." Ik zou er wakker van liggen. „Nee, ik heb tot op de dag van vandaag nog nooit wakker gelegen van mijn werk. Ik neem wel dingen mee naar huis. Dan krijg ik aan de eettafel te horen dat ik afwezig ben. Ik pro beer daar elke dag weer hard aan te werken. Ik kan slecht loskomen van mijn werk. Het lukt me wel in de weekeinden en de vakanties. Doordeweeks zit je hoofd vol met alle zaken die je in een faillissement moet doen. Regel matig vraag ik iets aan mijn vrouw, die dan antwoordt dat ze dat een minuut geleden heeft verteld. Daar zit je dan: 'oh ja, oh ja..." Lijdt uw relatie onder uw werk? „Ik ben tevreden over mijn huwelijk en ik hoop dat mijn vrouw er ook zo over denkt. Kijk, elke relatie gaat over toppen en door da len. Dat heb je in je persoonlijke leven en in je werk." Dat klinkt alsof u alles wegrationaliseert? „Tja, zo steek ik misschien in elkaar. Op het moment dat je van je werk jouw persoonlijk probleem gaat maken, is het foute boel. Dat moet je dus niet willen. Ik ontzorg mijn klan ten, maar hun zorg mag nooit mijn persoonlij ke zorg worden." Is het faillissement van Zalco nu afgerond? „Nee, we hebben weten te bewerkstelligen dat Zalco gedeeltelijk kon doorstarten. Zoals u weet heeft UTB de gieterij overgenomen en Century Aluminium de anodefabriek. Er zijn circa 18 procedures aanhangig gemaakt en daarvan lopen er nu nog 7, met name van schuldeisers die aanspraak maken op de boe del. Momenteel zit er nog ruim vijf miljoen euro in de boedel. Dat loopt allemaal nog, dus daar kan ik verder niks over zeggen. Maar 18 Mijn grondhouding is vertrouwen procedures, dat is best heftig." Heeft u dit faillissement succesvol gemana ged? „Samen met collega Ernst Butterman heb ik dit tot een redelijk goed einde geleid, denk ik. Er is uiteindelijk een gedeeltelijke doorstart gekomen. Zo makkelijk was het niet. We kwa men in een fabriek die volcontinu draaide, waar één miljoen euro aan kosten per dag doorging, waar drie ton op de rekening stond en waarvan de directie zei: 'hier heb je het sleuteltje, jij bent nu verantwoordelijk'." U doet vooral insolventiezaken, omdat bij voorbeeld het strafrecht niet meer lucratief is voor het advocatenkantoor Van Leeuwen De Waard waarvan u medevennoot bent. „Dat klopt. We zijn vorig jaar gestopt met strafrecht. Ik ben nu zo'n beetje beroepscura tor. Vijftig procent van de zaken die ik doe, hebben te maken met het insolventierecht." Bent u daardoor ook eerder thuis? „Ik werk doordeweeks geregeld tien tot twaalf uur per dag. Vaak is het nodig dat ik me 's avonds met dossiers bezighoud. Ik zorg er wel voor dat ik altijd zoveel mogelijk met het ge zin eet. In het weekeinde stel ik wel grenzen. De zaterdag is in principe voor het gezin. Zon dags doe ik niets. Die keuze hangt samen met mijn geloof." Dat geloof zorgt ook weer voor arbeid. U bent voorzitter van Gospel at Sea, van gospelkoor Testimony in Goes en jeugdconsulent in de Christelijk Gerefor meerde Kerk. Ook bent u voorzitter van de Vereniging Insolventierecht Zeeland en be stuurslid van de CDA Businessclub Zuid West Nederland. „Ik spreek graag met jongeren over geloofskeu zes. Het dwingt jezelf na te denken over de re levantie van het geloof belijden. Geloven is iets doen en ervaren in gemeenschap met an deren. Dat kun je in Bijbelstudies, maar ook door het lidmaatschap van de Vierde Muske tier. Dat is een internationale mannenbewe ging die zich met geloofsvragen bezighoudt. Omdat vrouwen anders zijn en anders den ken dan mannen, kan ik binnen deze bewe ging als mannen onder elkaar zaken bespre ken en beleven. Ik vind dat waardevol." Wat betekent het geloof voor u? „Ik geloof in God, vergeving van zonden, gena de en een eeuwig leven na de dood. Dat geeft enorme rust. Die overtuiging bepaalt ook dat ik wat wil betekenen voor toekomstige genera ties. Als je weet dat alles morgen ophoudt, leef je meer voor jezelf, denk ik. Ik voel me ver antwoordelijk voor de mensen om me heen en dat bepaalt hoe ik met mensen omga." U hebt dit voorjaar in Schotland deelgeno men aan een 'karakterweekend' met De Vierde Musketier. Wat is dat precies? „Je bent met driehonderd mannen, die wor den verdeeld in groepjes van tien. In zo'n Een film kijken? Ik pak liever een dossier door Frank Balkenende Benne van Leeuwen (50) is mede-eigenaar van Van Leeuwen De Waard Advocaten in Goes. De in Rotterdam geboren en in Berkel en Rodenrijs getogen advocaat is getrouwd met Erica (54). Samen hebben ze twee kinderen: Stéphanie (21) en Charlotte (17). Ze wonen in Kloetinge. Van Leeuwen werd vooral bekend als curator van aluminiumfabri ek Zalco, die eind 2011 failliet ging. Als voorzitter van Gospel at Sea en Gospelkoor Testimony is hij ook kerkelijk actief.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2014 | | pagina 128