Braakliggende grond wordt buurttuin met waterbassins VERDIEPING 11 over de inrit van de garage de kel ders onder zijn huis binnen. Dat de buien extremer zijn gewor den heeft hij gemerkt. In 1985 stroomde het water ook eens naar binnen, tot zo'n 30 centimeter hoogte. Dat kon je bij wijze van spreken nog opruimen met dweil en emmer. De laatste jaren is dat niet meer mogelijk. Van den Broek houdt constant buienradar in de gaten, om als het moet in de kelder alles hoog te zetten: koel kast, auto, kasten, noem maar op. Met een regenmeter houdt hij de standen bij. „Soms vallen meerde re forse buien binnen enkele da gen. Na een periode van hitte kun je er eigenlijk wel op wachten." Maar op 23 mei 2002 is er geen houden meer aan. Een stortbui zorgt voor veel ellende. „Binnen een half uur golft het water naar binnen. De garagedeur begeeft het en 250 kubieke meter rioolwa ter, tot een hoogte van 180 centi meter, stroomt de zeven ruimtes onder het huis in", zegt hij. De schade is groot: kromgetrok ken deuren, een kapotte cv-ketel, de elektriciteit is uitgevallen, alle tuin- en kampeerspullen naar de knoppen. Het duurt een jaar voor dat de rioollucht uit het huis is ge trokken. De schade wordt ge raamd op circa 70.000 euro. Verze- keringswerk, dus. Dit nooit meer, zegt Van den Broek tegen zichzelf, en hij gaat op zoek naar een oplossing. Met de aannemer die ook de rotzooi in de kelders heeft opgeruimd, maakt hij een plan voor een wa terkering: twee sterke roestvrijsta len deuren van zo'n 75 centimeter hoogte tussen twee muren. Zo kan hij toch nog de garage in en uit rijden met zijn auto. Het is wel een dure grap: 20.000 euro. „Gelukkig kan ik dat betalen." De test volgt in 2013 tijdens een hevi ge regenbui. Op de straat staat het water kniehoog, in huize Van den Broek is het droog gebleven. Ooit lag er een braak liggend terrein tus sen de huizenblok ken in de Jan Evert- sen- en de Jan van Galenstraat in Amsterdam. Een spontane ac tie van buurtbewoners in 2011 bracht daar verandering in: ze creëerden hun eigen groene oa se met een tijdelijke stadstuin. Een paar stoeptegels eruit, be planting erin. Een pop-up park noemen de Britten dat, bedoeld om iedereen uit de buurt de ruimte te geven om buiten te kunnen zijn. Vooral voor de stadskinderen is dat fijn. Heb ben die eindelijk ook een veili ge plek om buiten te spelen, tus sen de plantjes. Het bleef niet bij iets tijdelijks. Het pop-up park sloeg zo goed aan, dat ze besloten het serieu zer aan te pakken. Een perma nent buitenverblijf dus. Aange zien Amsterdam-West met zijn Mercatorplein het dichtstbevolk te deel van de stad is, moest er een tuin komen waar je de stil te kan ervaren temidden van die drukte. Een Paradijstuin, zo als ze het noemen. Met een bankje van mozaïek om op te kunnen mijmeren, te breien of te lezen. Ze lieten een ontwerp maken op basis van alle wensen van de bewoners, besloten het uit te voeren en zelf te gaan on derhouden. „Ja, en dan heb je een spontane actie van buurtbewoners, maar dan blijkt dat er nog heel wat bij komt kijken", zegt Arnoud Hekkens, een van de iniatiefne- mers. De grond was enorm dras sig. Het bleek dat de waterhuis houding niet goed in orde was. De oplossing werd gevonden in een stelsel van vijf vijvers, be dacht in overleg met onder an dere een landschapsarchitecte, een hydroloog en de woning bouwvereniging. Twee vijvers in de langwerpige tuin zijn met regenpijpen aangesloten op de daken. „Die vangen het water op dat op de huizenblokken valt", zegt Hekkens. „De andere drie staan ermee in verbin ding." Ook zijn alle 10.000 stoep tegels verwijderd onder het motto: waar de stad niet be staat, werkt de grond als een spons. En het werkt. „Afgelopen november was zo'n hele natte maand, dat er op één dag zoveel regenwater viel als normaliter over de hele maand verspreid. Dan zie je toch dat de tuin het houdt, terwijl het vroeger echt blank zou hebben gestaan." VRIJDAG 27 JUNI 2014 I Volgens deskundigen moeten zowel overheden als particulieren zich weren tegen het water. Hans van den Broek maakte voor zijn huis in Deurne een waterkering, foto familie Van den Broek

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2014 | | pagina 11