Ongemakkelijke zit met net
iets te veel vernederingen
UIT 37
Verslag van dappere tocht die tot mislukken gedoemd is
In de film La jaula de oro verlaat de vijf
tienjarige Juan samen met Sara en Sa
muel de sloppen van Guatemala-Stad.
Hun doel is via Mexico de grens met de
Verenigde Staten over te steken.
Uiteraard zijn ze op zoek naar een betere
toekomst. Als de politie hen aan de Guate-
malaans-Mexicaanse grens onder meer
van hun schoenen berooft, geeft Samuel
op en neemt de Indiaanse jongen Chauk
zijn plaats in.
Gedrieën ondernemen ze de lange, gevaar
lijke reis te voet en per goederentrein in de
hoop hun droom over een beter leven
waar te maken. De film is gebaseerd op ver
halen van migranten die de reis daadwerke
lijk maakten.
Quemada-Diez maakte met La jaula de oro
(De gouden kooi) trefzeker zijn debuut als
regisseur. Het verhaal van de drie bevlo
gen jonge mensen op zoek naar een mens
waardig bestaan in de VS imponeert. Que
mada-Diez koos er bewust voor zijn mate
riaal te putten uit interviews met honder
den migranten.
Hun schokkende, soms verbijsterende er
varingen zie je weerspiegeld in de film.
Nauwkeurig observerend, in chronologi
sche volgorde (je ziet de invloed van zijn
leermeester Ken Loach) volgt Quma-
da-Diez zijn drie hoofdpersonen. Een road-
movie heeft vaak een positief verloop. Zo
niet La jaula de oro: de film doet op bijna
documentaire wijze verslag van een tocht
waarvan je ziet dat die tot mislukken ge
doemd is.
Terwijl de makers van De Poel
eerder dit jaar in de media
verkondigden dat ze het ne-
derhorrorgenre weer nieuw leven
willen inblazen, blijft het team
achter de boekverfilming Stuk!
ver weg van dat label. Het chiquer
klinkende 'psychologische thril
ler' geniet blijkbaar de voorkeur.
Maar het indringende verhaal
over een gepeste tiener die volle
dig doorslaat, is gewoon een kruis
bestuiving tussen Spijt! van Dave
Schram en Stephen Kings Carrie
minus de telekinese. Horror dus.
Het siert regisseur Steven de Jong
dat hij de film in eigen beheer uit
brengt en compromisloos te werk
is gegaan. Dat maakt Stuk! hard,
rauw en indringend. Zeker voor
de tienerdoelgroep is het eindre
sultaat een heftige film gewor
den. Het pesten, waarbij ook sek
sueel geweld niet wordt ge
schuwd, gaat door merg en been.
De mollige Elisabeth (Jackie van
Parijs) krijgt extreem veel te ver
duren. Te veel zelfs. Wat in Judith
Vissers gelijknamige boek beter
gedoseerd is, kan in twee uur net
een scheut te veel van het goede
zijn en dat wreekt zich. De Jong
maakt de film daarmee tot een on
gemakkelijke zit vol vernederin
gen en heftige jongerenproble-
men. De Jong overvoert zijn film
helaas met ridicuul recherche
werk en haastige conclusies.
t mooi is, het is ook waar dat ge
weld aan de orde van de dag is.
Een mensenleven is er niet
veel waard. Een knappe realis
tische presentatie van de reali
teit. De raciale ongelijkheid uit
het verleden is alles behalve
gladgestreken, ze ligt slechts on
diep begraven.
Brian en Ali, ieder met een pro
blematisch verleden dat hen
achtervolgt, nemen de schop
ter hand en komen er al snel
achter dat het niet om een 'ge
wone' moord gaat. Via straat
kinderen en bendeleden ko
men ze een internationaal ope
rerend drugssyndicaat op het
spoor. De blanke leiders ervan
hebben veel duisterder motie
ven dan geld verdienen.
Wanneer de agenten er beiden
persoonlijk bij betrokken ra
ken, blijkt het verdraaid lastig
de alom geprezen Zuid-Afri
kaanse weg der verzoening te
bewandelen.
Volgens City of Violence is de
Regenboognatie krap 25 jaar na
de afschaffing van Apartheid
in de kern nog behoorlijk rauw
en zwart-wit.
www.pzc.nl/uit
DONDERDAG 12 JUNI 2014
Jonge migranten tijdens hun zoektocht naar een betere toekomst.
La jaula de oro; regie: Quemada-Diez. Te zien in
Zierikzee.
door Ruben van Eijl
Stuk!; regie: Steven de Jong.
Met Jackie van Parijs, Yolanthe Sneij-
der-Cabau, Cas Jansen. Te zien in Vlis-
singen.
knap lastig
City of Violence; regie: Jéróme Sal
ie. Met Forest Whitaker, Orlando
Bloom, Conrad Kemp. Te zien in
Vlissingen
Jackie van Parijs als de gepeste Elizabeth in de film 'Stuk'.
