Beoordeling
34 UIT
Laatste asperges
KOKEN MET PUCK
Puck Kerkhoven
Omdat het nog even kan,
om precies te zijn tot
24 juni (Sint Jan), genie
ten we nog een paar da
gen van die goddelijke asperges,
de Hollandse witte dan. Daarna
is het afgelopen, schluss. Geen se
rieuze teler of boer steekt ze
meer na die datum. De planten
krijgen vanaf dan de kans om uit
te groeien en op krachten te ko
men voor het volgend groeisei
zoen.
Het afscheid van het aspergesei
zoen wordt met rituelen omge
ven en dat is mooi. In katholieke
streken worden zelfs Dankdien
sten gehouden voor de asperge.
Veel restaurants zetten ze nog
even prominent op de kaart,
straks kan het niet meer.
In het Riethovense Restaurant
Anno 54, gekozen tot 'lekkerste as
pergerestaurant van 2014' bijvoor
beeld, waar ze het seizoen afslui
ten met een vlammende asperge
barbecue.
Ik weet van Teus Slagboom en
zijn vrouw Carola van Eetwinkel
De Boerenmeisjes in Woensd-
recht dat ze in de weken voor 'de
laatste steek' workshops organise
ren. Daarbij leer je zelf lekkere be-
waarproducten maken van die
laatste steek witte asperge: asper
ges op sap, asperges op zuur, li
keur, et cetera.
In de Franse Bourgogne, waar ik
afgelopen Pinksterweekeinde bij
vrienden logeerde, worden op de
zandgronden ook witte asperges
gestoken. Gelukkig zijn die lang
niet zo lekker als de onze, want
ik had uit Nederland een paar ki
lo meegenomen als cadeautje, ge
wikkeld in een vochtige thee
doek. Zij vertelden mij van een
sympathiek lokaal gebruik. Mis
schien iets voor onze aspergete
lers om over te nemen. De laatste
kilo asperges krijg je als goede
klant gratis. 'Bedankt voor het
vertrouwen en tot volgend jaar',
zeggen ze erbij. Wat een klanten
binder! Dat kun je natuurlijk al
leen doen als er sprake is van een
relatie. Op de anonieme groente
afdeling van een supermarkt zie
ik zoiets nog niet gebeuren.
We eten een laatste keer asper
ges, gewoon op z'n Hollands zo
als ik ze het liefste heb. Dat wil
zeggen: beetgaar gekookt, met
beenham, gehakt ei, peterselie, ge
smolten botersaus en gekookte
nieuwe aardappeltjes. Met als bo
nus vooraf een lekker romig soep
je van het kookwater.
Als slotakkoord maak ik een harti
ge taart met asperges, rauwe ham
en gremolata (mengseltje waar
mee je na bereiding de boven
kant bestrooit) van citroenrasp
en verse dragon. Een lekker idee
van collega kookboekenschrijf
ster Yvette van Boven.
Ik gebruik bric deeg voor de bo
dem. Dat zijn kantachtig dunne
pannenkoekvellen, waarmee ze
in de Noord Afrikaanse keuken
de heerlijkste happen maken. Je
koopt ze hier bij de
Marokkaanse/Turkse winkel, in
Frankrijk in elke supermarkt. Ik
gebruik witte asperges, die zoge
zegd helaas bijna op zijn. Het goe
de nieuws is dat deze taart ook
heerlijk is met groene asperges.
En daar kunnen we de hele zo
mer nog van genieten. Eet lekker
kersen toe, zo van de boom, want
ongemerkt zijn we zomaar de ker
sentijd ingegleden.
Giuseppe Sala is de opa van de
huidige uitbater Vincent Sala.
Ook Vincents favoriete pizza
prijkt op de kaart. Dat is een Vin-
cenzo en die pizza is belegd met
gekruid gehakt en spek. „Mijn va- j
der heet Giovanni en hij houdt j
van een pizza met witte uien,
verse tonijn, knoflook en olijven.
Die staat ook op de kaart. Je wilt
toch laten zien dat we hier al
drie generaties zitten", zegt Vin
cent.
Dat is iets om trots op te zijn,
denken we, en zijn blij verrast
als we de hoofdgerechten proe
ven.
De visfilet is perfect gegaard en
is professioneel weggelegd op
verse lintpasta. De presentatie is
goed, met kleine tomaatjes en
boontjes die een frisse kleur aan
het gerecht geven. Het is zeer j
smakelijk. Dat komt ook door de
verse kruiden die gebruikt zijn,
de goede olijfolie en de zilte en
krachtige ansjovis.
Op het bord buiten op straat
staat dat Milano de beste pizza's
en pasta's heeft. Milano zegt het
en maakt het waar.
Dat Milano eigenzinnig is, wordt
nu duidelijk. Bij deze Italiaan
kan niet gereserveerd worden.
De zaak kan zich dat klaarblijke
lijk veroorloven en ook de tele
foon wordt pas laat in de middag
ingeschakeld.
„Het is hier in Domburg meestal
vroeg in de avond al druk. Dan
vind ik het jammer als we tafels
een paar uur leeg moeten laten
staan, met bordjes 'gereserveerd'
erop", legt Vincent Sala uit.
Hij is zeker van zijn zaak en gaat
ervan uit dat de gasten wel ko
men, als het eten en de ingre
diënten goed zijn. Daar heeft hij
gelijk in.
Soms zijn er van die
zaken die al lang op
je verlanglijstje
staan, maar waar je
maar niet aan toe
komt om te bezoe
ken. Milano in Dom
burg is zo'n restaurant. Van veel
mensen hebben we al gehoord
dat Milano heerlijke pizza's en
pasta's heeft. Dat willen we deze
vrijdagavond toch eens probe
ren, al nemen ze de telefoon
maar niet op. We gaan, zonder
gereserveerd te hebben en heb
ben geluk. Een tafeltje voor twee
komt net vrij.
Chantal is onze tafeldame. Ze is
vriendelijk en vrolijk en het gaat
haar gemakkelijk af om het de
gasten naar hun zin te maken.
Dat is een goede eigenschap
voor het bedienend personeel.
Het is een eigenzinnige zaak,
denken we, maar we weten nog
niet zo goed, waarom we die ge
dachte hebben. Heus niet, om
dat er geen muziek klinkt. Dat is
trouwens wel zo prettig, maar
dat komt in meer zaken voor.
Chantal brengt de menukaart en
we bestellen twee keer carpaccio
(10,25 euro rossa, van bietjes
dus) en een keer 'normale' car
paccio (12,50 euro).
We krijgen er sneetjes focaccia
bij. Het vierkante bord is rijke
lijk gevuld met schijfjes biet. Ro
de, licht zuurzoete bietjes, waar
boven op rucola, geraspte kaas
en geitenkaas is gestrooid. Het is
heerlijk om eens gewoon veel
groente te eten als je buiten de
deur eet. Een mooie binnenko
mer die een topper zou zijn als
er iets meer geitenkaas was ge
bruikt.
De carpaccio van rundvlees is
zeer smaakvol en met de rullige
parmezaanse kaas is het een zeer
geslaagde uitvoering. We wor
den er blij van. Er wordt hier bij
Milano met mooie producten ge
werkt.
De inrichting is simpel, basic.
Het is een soort pijpenla met
een lange rode bank tegen de
achterwand en houten stoelen
er tegenover. De houten tafels
staan redelijk dicht tegen elkaar
en voordat je het weet raak je in
gesprek met de buren en zeg je
dat Italië het beste vakantieland
is, wat het eten betreft. De sfeer
is aangenaam en losjes.
Milano heeft iets 'puur Italiaans'.
Dat denken we als de hoofdge
rechten komen. We hadden een
pizza Giuseppe gekozen met
peer, gorgonzola kaas en rucola
(13.00 euro) en een roodbaarsfi-
let met ansjovis (22.00 euro).
Het deeg voor de pizza is duide
lijk zelf gedraaid, geurt heerlijk
en is mooi gebakken in een
gloeiend hete oven van 280 gra
den Celsius. De bodem is kro
kant en soepel. Het is een van de
lekkerste pizza's die ik de laatste
jaren gegeten heb.
De Giuseppe-pizza is een eerbe
toon aan Giuseppe Sala. Hij was
de eerste eigenaar van Milano.
Milano in Domburg is al
drie generaties het
trotse bezit van familie
Sala. Het Italiaanse
restaurant ligt aan het
begin van de
hoofdstraat van
Domburg, bijna
verscholen, maar toch
weten de gasten het al
jaren te vinden. We
gaan naar Milano en
komen zoals we
gehoopt hadden in
Italiaanse sferen terecht.
Een droom van een Italiaan
Restaurant Milano: 't Groentje 11
4357 BC Domburg, Dagelijks open
vanaf 17.00 uur. Ook pizza om af te
halen en ijs. 0118-581252.
Prijs-kwaliteit:
Een omweg waard.
Entourage:
Bediening:
Erg vriendelijk en attent.
Conclusie: Te vaak hebben we een
pizza gegeten die het niveau had van
een supermarktpizza. Niet die van Mi
lano. Die is van begin tot eind zelfge
maakt en voor de pizza zijn mooie in
grediënten gebruikt. Een topper.
Bij Milano worden de pizza's van begin tot eind zelf gemaakt, foto's Lex de Meester
In Eten doen de
redacteuren Edith
Ramakers en Nadia
Berkelder beurtelings
verslag van een bezoek
aan Zeeuwse
eetgelegenheden.
