Onbekend,
maar niet
onbemind
2014
Wennen aan het
werken onder een
klamme deken
Jt-
38 Brasil 2014
Het Nederlands elftal is al weer even in de stad met
vele gezichten. Een indruk uit het basiskamp van de
mannen van Louis van Gaal, Rio de Janeiro.
Of we weten wie
hij is? Een vraag
kun je het niet
noemen, meer
een smeekbede. De jonge
vrouw geeft op de stoep van
het spelershotel van Oranje de
iPhone uit handen en wat we
zien is Daley Blind, althans de
helft van Daley. De foto is dui
delijk in de haast en in grootse
opwinding gemaakt. „Daley
wie? Blind van Ajax? Nooit van
gehoord. Is hij wel een speler?
Kun je het even intikken op
mijn telefoon?"
Dag en nacht staan de Brazilia
nen voor het hotel van Oranje
te wachten, te loeren en te ho
pen op een glimp of misschien
zelfs wel wat meer. Iedereen
in een KNVB-trainingspak
wordt bedolven. „Ia, zelfs ik",
lacht persvoorlichter Kees Jans-
ma, in wie sommige Brazilia
nen een robuuste mandekker
schijnen te zien. Het is maar
goed dat de ietwat nerdy video
analist Max Reekers vrijwel
nooit buiten komt, anders zou
den de Braziliaanse bakvissen
hem met huid en haar verslin
den. Zeg dat hij de rechtsback
is, bij Ajax speelt en ze geloven
je direct.
Als een paar spelers de gym
nastiekzaal naast het hotel ver
laten voor een wandeling van
twee meter, worden ze be
stormd op een manier die wij
Nederlanders nog kennen van
de Beatles in Amsterdam. Ge
gil en geschreeuw om grote
sterren zonder bekend gezicht.
Ook de jongedame 'van Blind'
staat weer vooraan. „Nee ik
heb geen idee wie deze jongen
is, maar ik heb wel zijn foto."
Een lachende man met dread
locks is beter geïnformeerd.
„Dit is Michel Vorm van Swan
sea City." Hij ziet de verba
zing, maar nog voordat hij de
complimenten in ontvangst
kan nemen, geeft hij zijn ge
heim prijs. „Ik kom uit Enge
land."
Waar kan het Nederlands elftal
beter worden beschermd tegen
onheil, dan hier, onder de ogen
van het immense Christusbeeld
van Rio de Janeiro. Vanaf de
berg Corcovado heeft Onze Lie
ve Heer er de komende weken
een klusje bij, want hij waakt
nu ook over de mannen van
Oranje. Het zijn de jongens van
ver die ook wel een beetje bal
sem en een besprenkeling van
hoop kunnen gebruiken. Over
heilige grond gesproken: het
prachtig gelegen josé Bastos Pa-
dilha Gavea is een levende an
sichtkaart waar normaliter de ta
lenten van het befaamde Fla-
mengo worden klaargestoomd
voor de toekomst. De eerste die
je bij binnenkomst tegen het lijf
loopt is Arthur Antunes Coim-
bra, beter bekend onder de voet-
balnaam Zico, die voor eeuwig
in brons is gegoten. Zico juicht,
uiteraard. Volgens de tekst on
der het standbeeld is Zico gebo
ren in het roodzwart en het
grootste idool van de club. Hoe
lang het duurt weet niemand,
maar het roodzwart moet voorlo
pig het oranje naast zich dulden,
want Louis en de zijnen hebben
dit welvarende stukje van Rio
uitgekozen. Groots is het ap
plaus van de aanwezige Brazilia
nen als Arjen Robben na de trai
ning een balletje gaat hooghou
den met de ballenjongens van
Flamengo, diep is het respect als
Dirk Kuijt en Klaas-Jan Huntel-
aar hun shirtjes weggeven aan
die jochies, maar de meeste lol
hebben de toeschouwers als de
bondscoach tijdens een posi
tiespel Wesley Sneijder onder
uit de zak geeft. Circus Louis is
in de stad en Rio zal dat weten
ook.
Hoe mooi de bondscoach en de
spelers het goede gevoel ook ver
pakken, dat optimisme haal je al
weken niet uit de trainingen van
Oranje. Het is bijna onwerkelijk
om te zien hoe slecht simpele
pass- en trapoefeningen worden
uitgevoerd door de beste spelers
van het land. Daarom is het ook
schrikken als Robben tegen het
gestaalde lijf van Bruno Martins
Indi oploopt en wordt wegge
schoten als een veertje. Als dit
Oranje* iets niet kan gebruiken,
dan is het wel een blessure bij
een van de weinige sterspelers.
Een back mag wegvallen, een
centrale verdediger desnoods
ook, maar niet Robben! Heel
even is zelfs Van Gaal aange
daan, maar Robben vervolgt de
partij en kan het niet nalaten
om Martins Indi in het voorbij
gaan een beuk te verkopen. Mar-
Ik speel al vijf of
zes jaar met pijn.
Er is altijd wat
Daar heb ik mee
om leren gaan
door Leon ten Voorde
De bouwvakkers hebben er op
eens genoeg van. De vrachtwa
gen wordt op de weg geparkeerd
en de mannen gaan op de stoep
liggen om een middagdutje te
doen. Dat er door die actie een
heuse file ontstaat, zal ze een rot-
zorg zijn. De hitte heeft hun mo
tivatie verbrand en de specie
kan blijkbaar wel even wachten.
tins Indi is later op de persconfe
rentie - waar twintig came
raploegen en tientallen buiten
landse journalisten zijn - niet
onder de indruk. „Arjen is een
goede dribbelaar, maar hij viel
onterecht vond ik. We hadden
een beetje 'koppigheid' en irrita
tie. Hoe dit afloopt? Weet ik
niet, ik ben Arjen nog niet te
gengekomen, ik zit nu hier
maar we laten het zo."
Het is een storm in een glas wa
ter, maar dit is het WK, het po
dium waarop alles wordt uitver
groot, en dus staat er tien minu
ten later op allerlei sites te lezen
dat er gedonder is bij Oranje.
Zelfs voor de Brazilianen is het
haast te heet voor de tijd van
het jaar. Het is herfst in Rio,
maar de temperatuur klimt al
voor de ochtendtrainingen van
Oranje richting de 30 graden en
de luchtvochtigheid is hoog.
In Sao Paulo, waar Nederland
het derde groepsduel met Chili
speelt, kampen ze met een histo
risch watertekort.
Voor de spelers van Oranje is
het afzien op het veld waar geen
plekje schaduw te vinden is.
Dirk Kuijt en Klaas-Jan Huntel-
aar weten na de training niet
hoe snel ze hun shirt moeten
uitdoen. Bondscoach Louis van
Gaal blaast de meeste trainingen
na een uurtje al af. Veel langer
door Leon ten Voorde
foto Hollandse Hoogte
Circus Louis
is in Rio
gearriveerd
door Leon ten Voorde
ZATERDAG
ZONDAG
Robin van Persie
Robin van Persie
foto Maurice van Steen/VI Images
RIO DE JANEIRO - Het Nederlands
elftal zucht en puft onder de
klamme deken van Rio de Janei
ro. Het is drukkend warm in de
Braziliaanse herfst.
