Eirasil 2014 7
Fred had
geen
trek in
Excelsior
Fred
BRAZILIË
zaterdag 7 juni 2014
In het nachtleven van
Rio kennen ze hem als
een 'paquerador', een
vurig flirtbeest. In het na
tionale elftal van Brazilië is
Frederico Cheves Guedes,
kortweg Fred, de spits die
speculeert op de acties van
Oscar en Neymar. Bij het
toernooi om de Confedera
tions Cup maakte hij vorig
jaar de belangrijkste doel
punten voor Brazilië.
Lange tijd wilde het met
Fred niet vlotten. Tot 2010
speelde hij in vijfjaar
slechts drie interlands. Te
rug van een Europees avon
tuur bij Olympique Lyon
kreeg zijn carrière vaart bij
Fluminense. Aan de trans
fer naar Lyon hield overi
gens ook Feyenoord nog an
derhalf miljoen euro over.
Dat zit zo: Fred speelde des
tijds bij Cruzeiro in Belo
Horizonte. Bij die club ont
dekte Feyenoord hem in
2004. Maar Fred haalde zijn
neus op voor Feyenoord,
dat de Braziliaan had wil
len stallen bij Excelsior.
Aan het samenwerkingsver
band van Cruzeiro met
Feyenoord had Fred geen
boodschap. Ter compensa
tie kon de Rotterdamse
club beschikken over zijn
clubgenoot Magrao, die
eind 2006 na zes wedstrij
den in tweëenhalf jaar ge
ruisloos terugkeerde naar
Brazilië. Het recht op 10
procent van de transfersom
die Lyon voor Fred betaal
de, leverde Feyenoord na
een slepende rechtszaak
uiteindelijk nog 1,6 miljoen
euro op.
vier tegen vier. De winnaars bleven staan.
De verliezers moesten achter in de rij aan
sluiten en wachten tot ze weer aan de
beurt waren. Dat kon soms een uur duren,
zo druk was het. Daarom moest er gewon
nen worden."
Soufiane Touzani is in die tijd soms een
van de toeschouwers. De voormalig zaal
voetballer is niet in of rond de Taxuskooi
opgegroeid. „Ik kom uit Rotterdam-Zuid",
zegt de voormalig zaalvoetballer. „Maar ik
reed wel vaak naar Kralingen. Al was het al
leen maar om te kijken. Iedereen wist dat
daar goede voetballers rondliepen. Robin
was niet de enige van wie je kon zien dat
hij heel veel in zijn mars had."
In zijn tienerjaren wordt Van Persie thuis
in de Jaffadwarsstraat vaak opgehaald door
zijn beste vriend Said Boutahar. Twee links
poten, wandelend door de wijk Kralingen,
met de bal aan de voet op weg naar de
Taxuskooi. Boutahar, een jaar ouder dan
Van Persie, is vaak de beste op het pleintje.
Net als Van Persie wordt hij door Feye
noord weggehaald bij Excelsior. Net als Van
Persie is hij een vaste klant in de Nederland
se jeugdselecties. En net als zijn vriend is
hij voorbestemd om door te breken in de
Kuip. Waar dat Van Persie uiteindelijk wel
lukt, komt Boutahar niet verder dan twee
wedstrijden in Feyenoord 1.
De band tussen Boutahar - die al enkele ja
ren in Qatar speelt - en Van Persie is sterk.
Die is opgebouwd en verder verstevigd tij
dens de vele uren samen in Kralingen. Kap
pen, draaien, schieten. Kappen, draaien,
schieten. Eindeloos herhalen. Later krijgen
ze ook gezelschap van Mounir El Ham-
daoui, die dit seizoen door Fiorentina is ver
huurd aan Malaga. Ze vormen op straat een
fraai trio, dat blijft schaven aan de techniek.
Boutahar: „Wij waren na schooltijd altijd
aan het voetballen. Omdat je op het plein
tje ook kon basketballen zorgde het wel
eens voor problemen. De ene groep wilde
basketballen, wij wilden voetballen."
De Taxuskooi is in de loop der jaren opge
knapt en hier en daar zijïi door de gemeen
te ook wat aanpassingen gedaan. Het net
dat nu over de kooi is gespannen, hing er
vroeger niet. Op een bordje dat aan de bui
tenkant tegen het hek aan is geschroefd,
valt te lezen dat de kooi dagelijks om 10.00
uur wordt geopend. In de zomermaanden
juni, juli en augustus gaat de deur om 22.00
uur op slot.
Op een zonnige vrijdagmiddag is er na
schooltijd ook veel bedrijvigheid. Een meis
je van een jaar of zestien zit samen met
haar vriendje op één van de bankjes aan de
rand van het veldje. Onder de voeten van
het verliefde stel gaan vierkante tegels over
in strak asfalt, waarop vijf jongens een paar
meter verderop een balletje hooghouden.
Het koppeltje heeft er weinig oog voor. Hoe
anders zou het zijn als de bekendste voet
baller die Kralingen heeft voortgebracht
hier nu rond zou lopen.
oen Robin van Persie net was
doorgebroken bij Feyenoord kon
je hem hier nog wel eens tegen
het lijf lopen. Als het talent niet
lekker in zijn vel zat omdat hij
weer eens met Bert van Marwijk
had gebotst, mocht de aanvaller
op het pleintje graag nog een potje voetbal
len. Even alles vergeten. Op straat voetbal
len, eigenlijk mag het niet, dat wordt ook in
contracten van spelers vastgelegd. Van Per
sie heeft het altijd weinig geïnteresseerd,
zoals hem als tiener en jonge twintiger wel
vaker iets niet kon interesseren. Mede dank
zij de minuten in de Taxuskooi is hij daar
gekomen waar hij nu is, de top. De aanvoer
der van het Nederlands elftal heeft ook
nooit onder stoelen of banken gestoken
waar hij zijn vlammende schot heeft ont
wikkeld.
Neem de vrije trap op het WK van 2006 in
Duitsland tegen Ivoorkust, waarbij Van Per
sie de bal kiezelhard langs de muur jaagt, in
de hoek waar Jean-Jacques Tizié staat opge
steld. De Afrikaanse doelman is kansloos,
tegen zoveel snelheid en precisie kan Tizié
niets beginnen. In een reclamefilmpje van
zijn kledingsponsor hebben ze op het plein
tje in Kralingen al eens nagebootst hoe
hard de aanvaller uit kan halen. Van Persie
komt in de Taxuskooi in balbezit, speelt
zich tussen twee man vrij en knalt met
links hard raak. Daar waar hij, de zoon van
twee kunstenaars, duizenden uren heeft
doorgebracht, wil hij winnen.
Vaak zonder het zogenaamde poorten, zon
der een panna. Alleen als het functioneel is,
gebruikt Robin van Persie zijn extra kwali
teiten. Die heeft hij vooral ontwikkeld door
te doen wat hij het liefste doet. De Rotter
dammer is verslaafd aan voetbal, al sinds
hij een ventje is. Op zijn vierde is hij al met
een bal in de kooi te vinden. Mensen kijken
soms vreemd op als ze dat jongetje over
straat zien lopen, jonglerend met de bal.
Van zijn huis naar de velden van Excelsior,
bijna drie kilometer verderop. Tik, tik, tik.
Op straat in Kralingen heerst een winnaars-
mentaliteit weet Van Persie. Winnen of
wegwezen. „Ik heb daar veel aan gehad. De
verliezer moest een blikje fris kopen voor
de ander. Als je een paar keer achter elkaar
won, dan was die ander uitgedroogd en al
zijn zakgeld kwijt."
Toch vindt Van Persie het - achteraf gezien
- nog mooier dat hij eigenlijk heel gericht
heeft gewerkt aan het verbeteren van zijn
traptechniek. „Mijn linkerbeen is nu mijn
sterkste punt. Maar ook met rechts kan ik
dankzij het pleintje redelijk goed schieten."
De mensen in Kralingen zijn trots op 'hun'
Robin. Zijn vrienden, de jeugdtrainer, zijn
oude leraren, de tegenstanders uit de Taxus
kooi; ze zitten straks allemaal voor de televi
sie om te zien hoe de aanvoerder het doet
met Oranje. Ze hopen dat hij uitblinkt en
na het WK nog een keer het pleintje op
stapt om een balletje te trappen. Hij zal dan
niet alleen zijn, want zijn zoon heeft zijn
voetbalgenen geërfd. Shaqueel van Persie is
nu zeven en al gescout door zowel Manches
ter City als de werkgever van zijn vader,
United. Het zou wel een mooi beeld op kun
nen leveren. Op een mooie zomeravond, va
der tegen zoon Van Persie, één tegen één in
de Taxuskooi in Kralingen. Met als inzet
een blikje frisdrank.
De Taxuskooi in het Rotterdamse
Kralingen, foto Erwin Spek
