Brasïl 2014 5
'Pogboom',
de golden
boy van
Europa
Ipantf
i mijif
Smits
zaterdag 7 juni 2014
Paul Pogba
FRANKRIJK
beert hij de kinderen te wijzen op een al
ternatief voor een bestaan als drugsrun
ner. We passeren zwaarbewapende jon
gens in zwembroeken, een man die net
een bloedneus is geslagen, enkele kerels
die elkaar op oude terrastafels boterham
zakjes vol coke toeschuiven, de kalasjni-
kovs achteloos als paraplu's tegen de stoel
gezet, en jongens op scooters die ons op
zichtig in de gaten houden.
Niet alles verloopt even soepel vandaag.
De trainer komt bijvoorbeeld niet opda
gen. Ze hebben hem daarnet bij binnen
komst in de favela een pistool op zijn slaap
gezet. Hij gaat nu liever naar huis. Even lig
gen. Later op de middag wordt er buiten
de sporthal ook geschoten. We wachten
achter de poort tot het geknal ophoudt.
Dan vertrekken we weer uit de wijk, voor
dat de schemer invalt en het echt gevaar
lijk wordt.
Zo komt er een einde aan de werkdag van
Robert Smits. Wat drijft iemand om zich
dagelijks in deze wereld te begeven? Smits
slikt kalmeringsmiddelen. Hij werd de af
gelopen jaren ontelbare keren bedreigd, ge
chanteerd, in elkaar geslagen, ontmoedigd,
beroofd, bespuugd, geïntimideerd en afge
perst. Bijna altijd gebeurde dat door de po
litie. Hij heeft per jaar meer kinderbegrafe
nissen dan verjaardagsfeestjes. Dat hij een
paar jaar terug werd getroffen door een on
peilbaar diepe depressie, viel te verwach
ten. Wat voor nut heeft het allemaal? Al
leen al in Rio leven naar schatting 20.000
kinderen op straat. Hij voert een strijd die
niet te winnen lijkt. Het antwoord komt
op de terugweg richting zuiden, wanneer
we langzaam maar zeker terugkeren in de
bordkartonnen werkelijkheid van
en Copacabana. „Over het nut van
werk heb ik veel nagedacht", zegt
dan, terwijl er door het gehobbel een kop
lamp van zijn gammele busje valt. „Lange
tijd heb ik gedacht dat ik het complete pro
bleem in dit land moest oplossen. Door
schade en schande weet ik inmiddels dat
dit niet zo is. Ik redeneer nu anders. Als ik
één kind red van een vroege dood, is het
dit allemaal waard geweest. Zo moet ik
denken. Anders word ik gek."
Als Paul Pogba scoort,
danst Kaaris mee.
Kaaris is een bekende
Franse rapper met als han
delsmerk een armgebaar
dat kracht moet uitstralen.
Als Pogba doel treft, mees
tal met keiharde afstand
schoten (waaraan hij zijn
bijnaam Pogboom dankt),
imiteert hij zijn idool.
De 1.94 meter lange mid
denvelder, zoon van een va
der uit de voormalige Fran
se kolonie Guinee, is pas 21
jaar, maar al een gewilde
speler. „Paul voelt zich pri
ma thuis bij Juventus. Maar
tegen aanbiedingen van
Manchester City, Paris
Saint-Germain, Arsenal en
Chelsea, mag je niet zonder
meer nee zeggen", vindt Mi-
no Raiola, de Haarlemse
zaakwaarnemer van Pogba.
Pogba en Raiola hebben al
wat transfergedoe achter
de rug. Zijn overgang van
Le Havre naar Manchester
United in 2009 leidde tot
een conflict dat pas na be
middeling van de FIFA
werd opgelost. Met veel ru
moer ging ook het vertrek
van Pogba uit Engeland in
2012 gepaard. Met zeven in
valbeurten voelde de Frans
man zich zo ondergewaar
deerd dat hij een nieuw
contract afwees, vermoede
lijk ook omdat hij al verze
kerd was van een lucratie
ve aanbieding van Juven
tus.
In Italië heeft Pogba zijn be
lofte inmiddels waarge
maakt met twee landstitels
en de verkiezing tot beste
jonge voetballer van Euro
pa in 2013.
Robert Smits tussen de straatvoetballertjes
in Rio. foto Michel van Egmond
