1
ZEELAND 37
Mijn vrouw zei op
een gegeven
moment dat ik
slechter liep dan
mijn patiënten
vóór een operatie.
Zeeuwsbreed. Daar word je door de macht
van de verzekeraars haast toe gedwongen."
U bent in dertig jaar een begrip geworden in
Zeeuws-Vlaanderen. Ouderen en sporters gingen
niet naar de orthopedie, maar naar 'Corbeij'.
„Als arts sta je altijd in de etalage, maar daar
heb ik mij nooit iets van aangetrokken. Ik ken
de ene helft van Zeeuws-Vlaanderen en, zoals
ik altijd maar zeg, de andere helft kent mij.
Als je daar als dokter niet tegen kunt, moet je
hier heel snel weer weggaan. Ik heb mij nooit
verstopt in het sociale leven. Dat heeft ook
voor het werk voordelen gehad. Zo had ik
eens 's middags een man op het spreekuur,
die last had van zijn been. 's Avonds kwam ik
hem weer tegen. Dansend, in het café. Die zat
de boel dus te beduvelen."
Hoe staat het met uw eigen gewrichten?
„Ik moest er twee jaar geleden ook aan gelo
ven. Ik heb een kunstheup. Mijn vrouw zei op
een gegeven moment dat ik slechter liep dan
mijn patiënten vóór een operatie. Je kunt heel
lang met pijn doorgaan. Maar toen ook skiën
niet meer ging, heb ik de knoop doorgehakt.
Nee, de operatie is bewust niet door mijn col
lega's in Terneuzen uitgevoerd. Dat soort din
gen moet je heel zuiver houden. Net zoals
mijn broer dat zes jaar geleden ook heel be
wust die keuze maakte. Ik kreeg hartproble
men en moest daarom acuut worden gedot
terd. Dat kon toen nog niet in Terneuzen, dus
moest ik naar Breda. En daar werkt mijn
broer. Hij weigerde mij te helpen, maar liet
het aan een collega over. Ik snap dat ook wel.
Stel je voor dat
ZATERDAG 7 JUNI 2014
Orthopeed Noes Corbeij plaatste
ruim dertig jaar allerlei protheses.
„Maar thuis ben ik onhandig. Ik
kan nog geen spijker in de muur
kan slaan." foto Mechteld Jansen
Noes Corbeij
